امروز:   فروردین ۱۰, ۱۴۰۳    

گزارشی از برگزاری تظاهرات لوکزامبورگ – لیبکنشت در برلین

بعد از گذشت یک سده از وقوع چنین جنایتی هولناک نسبت به رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت هر کسی از خودش می پرسد اصلا این دو نفر به چه گناهی به دستور حکومت وقت به قتل رسیدند…با توجه به مضمون این مراسم نیز اشاره به تشکیل کمپین “من هم شکنجه شدم” در حمایت از اسماعیل بخشی فعال کارگری در همین رابطه می گنجد. او بخاطر اعتراض به حقوق عقب افتاده کارگران و خصوصی سازی شرکت نیشکر هفت تپه، بیست و چند روز تمام و کمال در بازجویی، زیر شکنجه روانی و جسمانی قرارگرفته بود. طبق خبرها سپیده قلیان و سپس اسماعیل بخشی دوباره دستگیر شده اند

 

 

***

 

 

در دومین یکشنبه سال ۲۰۱۹ نزدیک به ده هزار نفر در مراسم اِل اِل دِمو شرکت کردند.
تظاهرات امسال مصادف با ۱۰۰ امین سالگرد قتل رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت در ۱۵ ژانویه سال ۱۹۱۹ بود. بدین مناسبت، افراد بیشتری به رغم هوای نا مساعد یاد خاطره آین دو مبارز سوسیالیستِ برجسته ی آلمانی را گرامی داشتند.
اغلب شرکت کنندگانِ مراسم به همراه خود پلاکارد، پرچم، گل میخک و نیز پخش اعلامیه و نشریه داشتند. آنها تا ساعت ده صبح از ایستگاه «فرانکفورتر تور» به سوی مقبره ی سوسیالیست ها واقع در محله ی «فریدریشس فِلده » شهرِ برلین آماده ی حرکت شدند.
جالب است بعد از گذشت یک سده از وقوع چنین جنایتی هولناک نسبت به رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت هر کسی از خودش می پرسد اصلا این دو نفر به چه گناهی به دستور حکومت وقت به قتل رسیدند، تروریست بودند یا شکنجه گر؟ نژاد پرست بودند یا جنگ طلب؟ استثمارگر بودند یا یهودی ستیز؟ مال خور بودند یا هموفوبیا ؟ زن ستیز بودند یا آتش به اختیار؟ زورگو بودند یا اختلاس گر؟ متجاوز بودند یا مرتجع؟ نفرت پراکن بودند یا تفرقه برانگیز؟ قدرت طلب بودند یا دیگری ستیز؟ متملق و فریبکار بودند یا غیرخودی انگار؟
نه …هیچکدام!
بلکه آنها تنها دغدغه ی آزادی، برابری و صلح برای مردم کشور خود و جهان داشتند، مطالباتی که شرکت کنندگان این مراسم همچنان به انحای مختلف بعد از ۱۰۰ سال آنها را مطرح می کردند.
خواست هایی که امنیت فعالان آن در گروه های مختلف سیاسی، اجتماعی، صنفی، عقیدتی، فرهنگی و محیط زیست در ایران و جهان بطور ویژه و مستمر در معرض خطر بوده است.
بطور مشخص معضلات شرایط فعلی در ایران نشان از دوره ی بربریت دارد، اعمال سیاست های مختلفی مثل قطع دست، شلاق زدن، شکنجه، تجاوز به مال و بدن مردم.، اعتراف گیری علیه خود و اعدام از نشانه های بارز آن است.
با توجه به مضمون این مراسم نیز اشاره به تشکیل کمپین “من هم شکنجه شدم” در حمایت از اسماعیل بخشی فعال کارگری در همین رابطه می گنجد. اسماعیل بخشی بخاطر اعتراض به حقوق عقب افتاده کارگران و خصوصی سازی شرکت نیشکر هفت تپه، بیست و چند روز تمام و کمال در بازجویی، زیر شکنجه روانی و جسمانی قرارگرفته بود.

سرکوب و شکنجه ی منتقدین و دگراندیشان، معترضین تبعیض جنسیتی و حجاب اجباری و محیط زیست، نیز افشاگران فساد مالی و اختلاس گران و بالاخره مخالفان خصوصی سازی در سیاست کلان، اسلوب تمام عیار۴۰ سال حکومت بربریت در ایران بوده است. عاملی که موجب شرکت گسترده ی ایرانیان در این مراسم سمبلیک و اعتراضی بود.
در این تظاهرات همچنین گرامی داشت ۶۰ امین سالگرد انقلاب کوبا و سرنگونی رژیم دیکتاتور باتیستا بعنوان یکی از پیروزی های مردم قابل ذکر است. کشوری که به رغم تهاجم های مستمر امریکا و نیز وجود بسیاری کمبودها، زنان در آنجا از نظر نرخ رشد بهداشت ، آموزش و تعداد نمایندگان پارلمانی، سرآمد بسیاری از کشورهای عضوِ سازمان ملل است، نظر به اینکه رشد زنان در هر جامعه ای تنها راه به آزادی و برابری است.

نیز بخشی از شرکت کنندگان یاد ششمین سالگرد قتل سه زن فعال کرد را با نام های سکینه جانسیز، قیدن دوغان و لیلا سویلمز که در شهر پاریس به وقوع پیوست، گرامی داشتند. جنایتی که تا اکنون کمترین شفافیتی در مورد چگونگی و عوامل آن انجام نگرفته است.
از طرفی دیگر مطالبه ی رفع حصر از عبدالله اوجالان رهبر پ. ک. ک. توسط اعتصاب غذای نامحدود زنان و مردان مبارز کرد از جمله لیلا گوون قابل اطلاع رسانی از این مراسم است.
آنچه که در مراسم چشمگیر بود، اعتراض به سیاست نئولیبرالیسم بود که خطر وقوع جنگ، افزایش فاصله بین فقیر و غنی، رشد راسیسم و اسلام گرایی و در نتیجه دستبرد به حقوق زنان و کارگران در نقاط مختلف جهان را به مراتب دامن زده است.
بدین جهت خیلی از نیروها در مخالفت با شرایط کنونی با شعار“سوسیالیسم یا بربریت” در تظاهرات امسال شرکت داشتند که پژواکی کلی و پر رنگ از وضعیت حاضر و ترکیب نیروهای کوشنده و بازدارنده را منعکس می کرد.
قابل تصریح است تظاهرات اِل اِل دِمو نماد و عکسی از جنبش آزادی طلبی و برابری خواهی در شهر برلین است که با وجود همه موانع جهان سرمایه داری و بنیاد گرایی دینی برای رساندن صدا ی بی صدایان در امور مختلف تلاش می ورزد.

درضمن بعلت بارندگی و مشکل تکنیکی امکان تهیه ی تصویر بیشتری از این مراسم متاسفانه میسر نشد نه تنگ نظری که با سرشت اطلاع رسانی مغایرت محض دارد.

آذین- ۳۰ دی ۹۷

نظرات بسته است

جستجو
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
آرشیو مطالب قدیمی