دوشنبه ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵ «ایرما شواگر» یکی از آخرین مبارزان جبهه مقاومت علیه فاشیسم هیتلری، در سن ۹۵ سالگی در وین اتریش زندگی را به درود گفت. زندگی سراسر مبارزاتی و قهرمانانه وی در پیوندی ناگسستنی با تاریخ جنبش جهانی صلح و جنبش رهایی بخش زنان اتریش و جهان و مبارزه خستگی ناپذیر علیه فاشیسم هیتلری قرار گرفته است. یادش گرامی و راهش ادامه دار باد!

********

درگذشت «ایرما شُواگِر» کمونیست و فعال خستگی ناپذیر جنبش صلح و جنبش زنان اتریش

«ایرما شواگر» یکی از آخرین مبارزان جبهه مقاومت علیه فاشیستهای هیتلری، صبح دوشنبه ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵ در سن ۹۵ سالگی در وین درگذشت. شواگر در ۳۱ ماه مَی ۱۹۲۰ در وین متولد شد و در سن ۱۸ سالگی به خاطر تعلقش به خانواده ای یهودی به بلژیک مهاجرت کرد و در پناه دوستان خود قرار گرفت. بعد از اشغال بلژیک توسط نازیها به فرانسه پناهنده و در اردوگاه پناهندگان سیاسی و مبارزان جنگ داخلی اسپانیا اقامت گزید. او در سال ۱۹۴۰ به گروهی از حزب کمونیست اتریش پیوست و با وجود شرایط سخت آن دوران، همبستگی و دوستی را به عنوان ویژگی های ضروری یک کمونیست آموخت و بعد از اینکه توانست با خوش شانسی از کمپ فرار کند با نام «سوزانه برگر» و شهریت یک «آلزاسی» در بخش دیگری از فرانسه به گروه مقاومت برای آزادی فرانسه پیوست و در گروه دختران فعال شد. با وجود خطراتی که همواره وجود داشت با تلاش به گفتگو و پخش اعلامیه تبلیغی در بین سربازان و ارتش نازی به افشاگری درباره بیهودگی جنگ فاشیستی پرداخت و آنها را به نفع مبارزه علیه رژیم فاشیستی برانگیخت. این تلاش نتیجه مثبتی در استالینگراد نشان داد و روحیه مقاومت را در گروه دختران نیز بالا برد. در همین زمان یکی از زنان گروه اعدام و ۳ نفر دیگر به آشویتس برده شدند. در سال ۱۹۴۴ بعد از آزادی فرانسه از دست اشغالگران نازی وی همراه با همسرش زالِل شُواگِر (یکی از باریگاردهای مبارز جنگ میهنی اسپانیا) و دخترش به بلژیک برگشت و پناهندگان سیاسی و مهاجرین را گردهم آورد و گروه تبلیغ برای اتریش را سازماندهی کرد. بعد از آزادی اتریش از چنگ اشغالگران نازیست و بیرون رانده شدن آنها در اوایل تابستان ۱۹۴۵ همراه خانواده و گروهی از کمونیستها به اتریش بازگشت و در وین توسط یکی از آشنایانش باخبر شد که پدر و مادر و برادرانش به هولوکاست فرستاده شده و به قتل رسیده اند.

ایرما شواگر بلافاصله کار خود را در حزب کمونیست اتریش شروع و تمام سعی خود را در راه رهایی زنان و تبلیغ برای برقراری صلح و فعالیتهای آموزشی ضدفاشیستی در ارتیش به کار گرفت.

وی در سال ۱۹۵۲ به معاونت تشکیلات دمکراتیک زنان اتریش انتخاب و سالها بعد در سال ۱۹۷۲ مسئولیت این سازمان را به عهده گرفت وی همچنین عضو مشاور فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان بود.

وی در نوشته های متعددش، در جلسات، در فعالیتهای عمومی، در تظاهرات، و گردهمایی ها و هرجا که حضور داشته همواره جهت احقاق حقوق برابری زنان، برای حق برابر کار زنان، حذف قوانین پدرسالارانه ازدواج و خانواده و همچنین لغو قانون ممنوعیت سقط جنین تلاش و مبارزه کرده است.

ائتلاف وسیع سازمانهای زنان اتریش که ایرما شُواگر سهم قابل توجهی در ایجاد آن داشت بالاخره در دوران حکومت کرایسکی توانست به پیشرفتهای محسوسی دست یابد. ایرما توانست اتحاد عمل سازمانهای زنان را تا روز جهانی زن در ارتباط تنگاتنگی با جنبش فمینیستی زنان نگهدارد. آنچه که منجر به کیفیت نوینی در برگزاری ۸ مارس به عنوان روز مبارزه جنبش زنان شد.

تعهد سیاسی ایرما به مسئله صلح وی را در سال ۱۹۷۱ که در اوج جنگ و بمباران ویتنام بود به هانوی کشاند. او در دهه ۱۹۹۰ رئیس انجمن ویتنام ـ اتریش شد و بعدها هم رئیس افتخاری آن بود. رئیس جمهور ویتنام «نگوین مین تریت» در طی دیداری که در سال ۲۰۰۸ از اتریش داشت، رسما از ایرما شُواگِر قدردانی کرد.

ایرما همراه با گِرِتِه شوتِه ـ لیهوتسکی اولین زن آرشیتکت اتریشی و دیگر فعالان زن، کمیته زنان ضدفاشیست را به مدت ۳۰ سال سازماندهی کرد و در «وینِر اورانیا»(موسسه آموزشی) به طور منظم فیلمهای ضد فاشیستی و سیاست صلح را به نمایش گذاشت. وی در سال ۱۹۹۳ در تاسیس «انجمن آلفرد کِلار»(انجمن تاریخ جنبش کارگری) شرکت داشت و تا آخرین روز حیاتش عضو هیئت رئیسه آن باقی ماند.

ایرما شواگر و گرته شوته لیهوتسکی

ایرما شواگر از سال ۱۹۵۳ عضو کمیته مرکزی و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ عضو بوروی سیاسی حزب کمونیست اتریش بود. وی در سخت ترین و بحرانی ترین شرایط حزب (سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰) فعالانه تلاش کرد تا حزب بتواند با برقراری بنیانهای نوینی بر بحران فایق آید. در ۳۵مین کنگره حزب (۲۰۱۱) ایرما شواگر به عنوان ریاست افتخاری حزب کمونیست اتریش انتخاب شد و با وجود سن بالا هم در ۳۶مین کنگره حزب (نوامبر ۲۰۱۴) و هم در کنفرانس شهری وین شرکت جست و هربار با سخنرانی های تاثیرگذار خود سخن گفت.

تعهد ایرما شواگر به مسائل مربوط به زنان، مسئله سیاست صلح، و تعهدهای ضدفاشیستی او، هرگز وی را آرام نگذاشت. سالهای پس از جنگ سرد که منزوی کردن کمونیستها را به همراه داشت، مبارزه ایرما شواگر به طور فزاینده ای در انظار عمومی افزایش یافت و به رسمیت شناخته شد. حضور علنی وی در بسیاری از مصاحبه ها و حتی رسانه های جمعی بیشتر شد. آخرین سخنرانی وی در ژانویه ۲۰۱۵ در مراسم بزرگداشتِ سالگرد «آزادی اردوگاه کار اجباری آشویتس» در «هِلدِن پلاتز»(به معنای میدان قهرمانان) وین بود که در تلویزیون رسمی اتریش این سخنرانی پخش شد. ایرما در سال ۲۰۰۵ در چارچوب پروژه «۱۰۰۰ زن برای جایزه صلح نوبل ۲۰۰۵» به نامزدی برای دریافت جایزه صلح نوبل انتخاب شد و در سال ۲۰۱۴ نیز جایزه گروه «حلقه زنان اتریش» به مناسبت «شجاعت مدنی» به وی اهدا شد.

در چهارم مَی ۲۰۱۵ مجله خبری «پروفیل» تیتری تحت عنوان «آخرین شاهد و تاریخچه باورنکردنی زندگی قهرمانانه و مبارزاتی یک زن کمونیست ۹۵ ساله وینی، علیه فاشیسم و…» را در روی جلد مجله به ایرما شواگر اختصاص داد.

باوجودی که وی در سالهای اخیر به نماد مقاومت ضدفاشیستی، نماد مبارزه زنان و جنبش صلح شناخته شده است ولی او همواره به عنوان یک کمونیست خستگی ناپذیر رسما افتخاری برای اتریش باقی خواهد ماند. وی با وجود دستاوردهای بسیاری که به عنوان یک کمونیست مبارز به دست آورده بود همیشه با فروتنی تمام آنها را «چیزهای کوچکی» می خواند که پشت سر گذاشته و اعتقاد داشت که: «بدون مقاومت در این جامعه هیچ پیشرفتی به دست نخواهد آمد!»

ایرما شواگر یکی از چهره های بزرگ جنبش کمونیستی اتریش بود و باقی خواهد ماند.

در ۳۱ ماه مَی ۲۰۱۵ جشن ۹۵ سالگی وی در جمع تعدادی از زنان و همراهانش در محل «موسسه آموزشی فمینیستی» برگزار شد. او مانند همیشه به سخنرانی پرباری پرداخت و با وجود ضعف پیری، همچنان متعهد و با انرژی درباره نفس مبارزه ای که امروز نیروهای مترقی و زنان می بایستی به پیش ببرند سخن گفت. و از اینکه خود چرا و چگونه کمونیست شده و تا به امروز و تا آخر خواهد ماند نیز سخن گفت.

یادش گرامی و راهش ادامه دار باد!

منبع: وکیپدیا و سایت حزب کمونیست اتریش

ترجمه و تنظیم از سیمین

۲۴ ژوئن ۲۰۱۵

نظرات بسته است