آمار همسرآزاری نیمه اول سال در تهران اعلام شد؛ ‌٩۵٠٠ ثبت در ۶ ماه. این آمار که از سوی پزشکی قانونی اعلام شده است، تهران را صدرنشین نزاع و درگیری در کشور کرده است. مدیرکل پزشکی قانونی استان تهران، با اشاره به میزان مراجعات به پزشکی قانونی در شش ماهه نخست امسال، گفت: «۱۵۴هزار و ۸۱۱ مورد مراجعه برای معاینات داشتیم که بیشترین مراجعات با ۴۵هزار و ۵۹۱مورد مربوط به نزاع بوده است.»بالا رفتن آمار همسرآزاری و مراجعه آمار بالای زنان نسبت به مردان در این خصوص، ‌نشان از بالا بودن خشونت نسبت به زنان است، ‌خشونتی که می‌تواند جسمی، ‌روحی، ‌عاطفی و جنسی باشد. رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، ‌معضل خشونت‌های خانگی را مختص به ایران نمی‌داند و به «اعتماد» می‌گوید: ‌این موضوع فقط خاص جامعه ما نیست، در همه جوامع وجود داشته و دارد که ما هم از آن مستثنی نیستیم. گستردگی خبرهای مربوط به خشونت‌های خانگی در دو دهه اخیر نشان از این است که به این موضوع در افکار عمومی، مجامع علمی و برنامه‌ریز و سیاستگذار به شکل گسترده‌تر پرداخته شده.حسن موسوی‌چلک در ادامه می‌گوید: موضوع خشونت خانگی عمدتا برمی‌گردد به آزارهای جسمی، آزارهای روحی و عاطفی یا آزارهای جنسی که با مصادیقی که دارند از موضوعاتی‌اند که کمتر به آنها پرداخته می‌شود. آمارهای پزشکی قانونی آمارهای کسانی است که بعد از آزار، برای تشکیل پرونده اقدام کرده‌اند و از آنجایی که یک سیستم ثبت دقیق، مستمر، همه‌جانبه و فراگیری در آسیب‌های اجتماعی وجود ندارد، آمارهای رسمی این موضوعات با آنچه وجود دارد، فاصله زیادی دارد.گستردگی منابع اجتماعی و بیشتر شدن دسترسی افراد به خدماتی چون اورژانس اجتماعی نسبت به ١٠ سال قبل، ‌از دیگر دلایل پررنگ‌تر شدن این مساله از نگاه این مددکار اجتماعی است.مراجعه بیشتر زنان نسبت به مردان، ‌یکی از مواردی است که باید در این خصوص به آن پرداخته شود. موسوی چلک یکی از دلایل این امر را مراجعه راحت‌تر زنان به حوزه‌های قضایی می‌داند. او معتقد است: گذشته از این موضوع، عوامل مختلفی چون ویژگی‌های فردی، خانوادگی و شرایط اجتماعی در این مساله دخیل‌اند؛ اگر فرد مهارت همسرداری و زندگی را یاد نگرفته باشد، قوانین کافی و حمایتگر نباشند یا به درستی اجرا نشوند یا در منطقه‌ای فرهنگی حاکم باشد که من مالک زنم هستم یا اگر زنم کتک نخورد، ‌زندگی پیش نمی‌رود، ‌موارد متفاوتی‌اند که باید در جای خود به آن رسیدگی شود. به گفته رییس انجمن مددکاری اجتماعی، بخش قابل توجهی از کسانی که آزارگر هستند، یا در دوران کودکی تجربه آزار داشته‌اند یا در خانواده و اطرافیان‌شان دیده‌اند. گاهی مواقع زنی که مهارت همسرداری بلد نیست، می‌تواند بستری برای آزار از سوی همسرش باشد در این میان، ‌ویژگی‌های فردی چون اختلال، سوءظن یا اعتیاد هم در آزار خانگی تاثیر دارد.ایجاد ساز و کار برای افزایش مهارت‌های زندگی، تقویت فرهنگ گفت‌وگو، افزایش مهارت حل تعارض و تصمیم‌گیری و کنترل خشم از مواردی است که از نگاه این مددکار اجتماعی باید به گونه‌ای در جامعه آموزش داده شود که در مردم نهادینه شود. در حال حاضر، ‌این آموزش در جامعه فراگیری لازم را ندارد.
موسوی چلک گفت: همسرآزاری هم فردی و خانوادگی است و هم اجتماعی. تاثیر این رفتار هم در مورد کسانی که مورد آزار قرار می‌گیرند باید بررسی شود و هم پیامدهای اجتماعی آن. در خانواده‌های نابسامان معمولا خشونت جسمی بیشتر خودش را نشان می‌دهد. در خانواده‌های مرفه، ‌بیشتر خشونت‌های روانی است. آنچه اهمیت دارد این است که موضوع خشونت در خانواده موضوعی است که نمی‌شود و نباید کتمان کرد.

اعتماد ـ ۷ دی ۱۳۹۵