صد سال از انقلاب کبیر اکتبر میگذرد.بر پایه سوسیالیسم و بهمراه انقلاب کبیر نه تنها زندگی نودر کشور شوراها پدید آمد,بلکه این آغازی بود که در پرتو وبا یاری آن تعداد بسیار زیادی از کشور ها,آنرا سر مشق خویش قرار داده و در این راه قدم نهادند.انقلاب کبیر اکتبر پایه های اساسی آزادی خلقها و برابری آنها را بنا نهاد…/

******

صد سال از انقلاب کبیر اکتبر میگذرد.بر پایه سوسیالیسم و بهمراه انقلاب کبیر نه تنها زندگی نودر کشور شوراها پدید آمد,بلکه این آغازی بود که در پرتو وبا یاری آن تعداد بسیار زیادی از کشور ها,آنرا سر مشق خویش قرار داده و در این راه قدم نهادند.انقلاب کبیر اکتبر پایه های اساسی آزادی خلقها و برابری آنها را بنا نهاد.
هم اکنون صدها میلیون از مردم دنیا با پیروی از تعلیمات لنین با کار و کوشش خود,با موفقیتهای روز افزون و امید به زندگی شکوفان و صلح ونابودی جنگ,و پیشرفت را درسراسر دنیا را دارند.استثمار شدگان امروزی هر اندازه هم که شرایط زندگیشان سخت باشد میدانند که آزاد خواهند شد.
*زن*این مظلومترین مظلوم ها بیش از دیگران مزه آزادی رادر انقلاب اکتبروپس از آن در کشور های آزاد دیگرچشیده است.
لنین در میان تغیرات بزرگ اجتماعی, به آزادی زن ,شر کت او در نهضت انقلابی,مبارزه برای برابری واقعی زن و مرد در جامعه وخانواده توجه زیادی داشت وتغیرات بزرگی که در این باره در قرن ما بوجود آمده از لنین است.
استقلال وآزادی زنان نیز مانند طبقه کار گر فقط از راه انقلاب ممکن می باشد.کارل مارکس وفردریش انگلس در مانیفیست حزب کمونست می آموزند که :وقتی بساط اسارت زنان از میان بر چیده خواهد شد که مالکیت خصوصی بر وسائل تولید لغو گردد و به استثمار انسان از انسان خاتمه داده شود.
لنین در روسیه , در تمام دوران مبارزه انقلابی از هر جهت به مسئله ترقی نهضت زنان وجلب زنان زحمتکش به جبهه واحد مبارزه علیه سرمایه اهمیت بسیار میداد .
لنین میگفت :تا وقتی که پرولتاریا برای زنان آزادی کامل بدست نیاورد به آزادی کامل نائل نخواهد شد.پر واضح است که انقلاب اکتبر زحمتکشان جهان را به مبارزه علیه ظلم واستثمار تشویق نمود و درجهت آزادی زنان هم تاثیر بسزائی بخشید وچنانکه این انقلاب در جنبش زنان ایران هم نقش عمده خویش را ایفا نموده است.بر حسب اسناد تاریخی جنبش زنان ایران هم ریشه های عمیقی دارد ,زنان کشور ما در مبارزات مترقی و آزادیخواهانه ملت ایران به تناسب امکاناتی که داشته اند فداکاری ها نشان داده اند .نمونه های این درخشش در جنبش تنباکو در ۱۸۹۱میلادی در قیام زنان ایران علیه محتکران غله (درسال ۱۸۹۵)میلادی وهمچنین در انقلاب مشروطیت زنان ایران از هیچگونه فداکاری دریغ نورزیدند وبا همان چادر سیاه پا به میدان مبارزه گذاردندانقلاب مشروطه ایران هم در رشد مبارزه زنان ایران اثر نموده چنانکه در سالهای (۱۹۱۱-۱۹۰۹ ایوانسکی در کتاب (ایران در راه مبارزه برای استقلال )در این مورد نمونه های بسیاری نشان میدهد.
پیروزی انقلاب اکتبر روسیه ,واز آن جمله بر قراری حکومت سوسیالیستی در آذر بایجان شوروی در توسعه جنبش رهائی بخش ملی دموکراتیک در ایران , در شهر های بزرگ و مختلف کشور توام با تشکیل سازمانهای سیاسی ,سازمانهای زنان نیز تشکیل شد .منزله ای اجمالی از این فعالیتها را یاد آوری مینمائیم.در سال ۱۳۰۰ شمسی در گیلان در شهر رشت چمعیتی به نام “پیک سعادت “با مرامنامه واساسنامه مشخص که عبارت بود از بدست آوردن حقوق سیاسی واجتماعی زنان تشکیل شد . فعالیت آنها بر محور تاسیس کلاس اکابر “دبستان ,کتابخانه وقرائت خانه ,ایجاد مجله”پیک سعادت نسوان “سخنرانی ها و دادن نمایش در تشویق افکار زنان آن زمان بود .مجله “پیک سعادت نسوان “به مدیریت یکی از زنان مترقی گیلان به نام روشنک منتشر میشد .این مجله خدمت بزرگی به آگاهی و روشن شدن افکار زنان نمود زیرا خوانندگان آن منحصر به زنان رشت وحتی گیلان نبودند . جمعیت پیک سعادت برای اولین بار در ایران ۸مارس را بعنوان روز بین المللی زنان پذیرفت واین روز را جشن گرفت .مقارن با همین در سال ۱۳۰۰ شمسی جمعیتی در تهران به اسم “نسوان وطن خواه “تشکیل شده بود که مرکب بود از عده ای از مدیران , آموزگاران دبستانها و دبیرستانها و بانوان روشنفکر که هدفشان محدود به رفع حجاب ومبارزه با خرافات بود . پوشیدن لباسهای وطنی و ترک اشیائ تجملی و لوکس برای زنان از شعارهای برجسته ای بود که در مرامنامه این جمعیت جهت نفوذ افکار سیاسی و ملی در نهضت زنان قید شده بود.
یکی از رهبران این جمعیت محترم اسکندری بود .مجله جمعیت به نام “جهان زنان”که از نمونه های خوب مطبوعات آن روز است به سرپرستی وی و مدیریت ملوک اسکندری منتشر میشد . این مجله پس از یکسال فعالیت با مخالفت جمعیت “اسلام سوسیالیست ” مواجه و بسته گردید ولی جایگزین آن “مجله لسان زنان “نشر گردید وتا سال ۱۹۲۴ میلادی به فعالیت مشغول بود .
جمعیتهای دیگری هم در اصفهان وسپس در شیراز تاسیس گردید ومجله ای با تلاش شاعره دمکرات زندخت شیرازی منتشر شد و کمی بعد تر در اصفهان اتحادیه صنفی زنان تشکیل شد .در اواخر سال ۱۳۱۵ شمسی در اصفهان جمعیتی نظیر”پیک سعادت “رشت در تهران بنام “بیداری نسوان”تشکیل گردید ه و شروع به مبارزه نمود .مقارن همین ایام در قزوین جمعیت دیگری با همین مرام بنام “انجمن نسوان”مرکب ازعده ای بانوان روشنفکر قزوین تاسیس یافت . در قزوین نیز فعالیت “انجمن نسوان”شایان دقت بود .در پیدایش سازمانهای نام برده حزب کمونیست ایران غیر مستقیم دخیل بود ودر آنها فراکسیون حزبی متشکل داشت .در سالهای ۱۹۲۱-۱۹۲۰میلادی تحت تاثیر انقلاب کبیر اکتبر در ایران و شهر های مختلف آن جمعیت های مترقی زنان تشکیل گردیده بود .گرچه این جمعیت ها جنبه مترقی داشتند ولی در فعالیت آنها روشهای متفاوتی مشاهده میشد .
باید متذکر شد که ما بین جنبشهای زنان ایران قبل از انقلاب اکتبر ونحوه فعالیت جمعیتهائی که در سالهای ۱۹۳۰ -۱۹۲۰ میلادی تشکیل یافته و به فعالیت پرداخته بودند فرق زیادی موجود بود .در ایران قبل از انقلاب اکتبر ودر دوره انقلاب مشروطه جنبشهای زنان با شعار مترقی برای بدست آوردن حقوق سیاسی ,اجتماعی واقتصادی ,برای استقلال کشور ,مبارزه علیه رژیم شاه وخرافات دینی بود.در این زمان سران سازمانهای زنان عبارت بودند از زنان ترقی خواه و تحصیل کرده و مجهز به تعلیمات سیاسی وبه نظریه مارکسیسم –لنینیسم ,رهبری سازمانها بر عهده حزب طبقه کارگر ایران بود .
قبل از جنگ جهانی دوم با ورود ارتش آزادی بخش به ایران در تمام شهر های ایران جنبش ملی ودمکراتیک اوج گرفت وبزودی حزب توده ایران که ادامه دهنده کار حزب کمونیست ایران بود تشکیل شد و فعالیت علنی خود را شروع نمود .در این زمان زنان آزادیخواه کشور ما تشخیص دادند که ترقی و استقلال میهن ما با چنین عقب ماندگی مادران این کشور امکان پذیر نیست . باید توده زنان را به حقوق اجتماعی و سیاسی وحق بشری واقف ساخت .برای اجرای این منظور زنانی که با تئوری مارکسیسم – لنینیسم مجهز بودند ,به استقبال هر گونه خطری که در راه مبارزه داشتند شتافتند وتحت رهبری حزب توده ایران در تیر ماه ۱۳۲۲ “تشکیلات زنان “را با برنامه اصولی و مترقی تاسیس کردند .
نخستین هدف “تشکیلات زنان “متشکل کردن زنان کارگر ,دهقان ,روشنفکر و خانه دار محروم ایران و بدست آوردن حقوق اجتماعی و سیاسی زنان و مخصوصا استقلال اقتصادی زنان ایران بود . تشکیلات زنان حمایت اطفال و تاسیس کودکستانها و نجات زنان از جهالت را وظیفه خود میدانست . این تشکیلات با بیسوادی مبارزه میکرد وبرای با سواد کردن زنان به تاسیس کلاسهای اکابر اقدام کرده بود و تاسیس قرائت خانه ها و کتابخانه های مجانی و کنفرانسها را برای ترقی فرهنگ زنان واجب ولازم میدانست ودر این راه مبارزه میکرد ,و برای بالا بردن سطح فکری زنان مجله “بیداری ما”را در تیر ماه ۱۳۲۳شمسی منتشر ساخت شعار این مجله چنین بود ,”ما هم در این خانه حقی داریم “بیداری ما در حالیکه اختصاصا از حقوق زنان دفاع میکرد ,علل بد بختی و عقب افتادگی زنان را بطور آشکار بیان نموده راه چاره را بدانها نشان میداد.”تشکیلات زنان “بمنظور آشنا کردن زنان بامور اجتماعی و سیاسی کنفرانسها ی با شکوه در نقاط مختلف پایتخت و شهرستانها تشکیل میداد.شعبات تشکیلات در اغلب شهر های ایران فعالیت میکردند .سازمان با اغلب نهضت های مترقی زنان دنیا روابط دوستانه بر قرار کرده بود ,بعلاوه زنان مترقی ایران در احزاب مترقی و دموکراتیک و اتحادیه های کارگری شرکت میجستند و همگام با برادران مبارزه برای بدست آوردن حقوق زنان کارگر ومحروم می کوشیدند .
پس از تشکیل حزب دمکرات آذر بایجان در تبریز جنبش زنان آذر بایجانی تشکیل گردید .حکومت آذربایجان با تمام قوا زنان را پشتیبانی ورهبری میکرد وبرای نخستین بار به زنان در ایران حقوق اجتماعی اقتصادی وسیاسی داد. زنان در تاریخ مملکت ما برای اولین بار در انتخابات شرکت کردند .حکومت ملی آذربایجان به زنان حق انتخاب کردن و انتخاب شدن را داد,شرکت زنان در تولید وکارهای اجتماعی توسعه یافت .هزاران کارگر زن در کارخانجات آذر بایجان مشغول کار شدند و در مقابل کار مساوی حقوق مساوی با مردان در یافت کردند .طبق قانون کار یک ماه مرخصی قبل و یکماه بعد از زایمان با استفاده از حقوق به زن کارگر داده میشد,بعد از شکست نهضت,سازمان زنان آذر بایجان نیز منحل گردید.
در سال ۱۳۲۸ شمسی در تهران سازمان دیگری بنام “سازمان دموکراتیک زنان ایران”تشکیل گردید .این سازمان در بیشتر شهر ها ی ایران از جمله رشت ,تبریز ,اصفهان ,آبادان ,قزوین و غیره شعباتی دایر نمود .ودر سال ۱۳۳۲اولین کنگره زنان ایران را تشکیل داد,در این کنگره قریب ۳۰۰ نفر زن از اغلب شهرستانهای ایران شرکت جسته و نمایندگانی برای شرکت در کنگره جهانی زنان که در کپنهاک تشکیل میگردید انتخاب نمودند وقطع نامه هائی صادر نمودند.
سازمان دموکراتیک زنان ایران ,بزرگترین سازمان علنی زنان ایران در دوران قبل از کودتا بشمار میرفت.
پس از کودتای مرداد ۱۳۳۲ زنان ایران نیز ما نند سایر مبارزان جنبش نجات بخش خلق ما گرفتار تعقیب وحبس وزجر رژیم شاه شدند .
رژیم کودتا همانطور که به ساختن احزاب دولتی دست زد ,کوشید که برای زنان نیز سازمانهائی درباری ,دولتی بوجود آورد و توجه زنان را از مبارزات سیاسی و مسائل اجتماعی بکار های کم اهمیت واز جمله بکار های خیریه معطوف سازد .وسازمانی به نام “شورای عالی زنان “تحت ریاست اشرف پهلوی تشکیل شد ولی نتوانست کاری از پیش برد . در نتیجه اعتراضات زنان دربار مجبور شدند آنرا منحل نمایند .در شهریور ماه ۱۳۴۵ روزنامه ها ی تهران خبر انحلال “شورا های زنان “و نشکل سازمان جدید ی بنام “سازمان زنان “ایران رااعلام نمود.
هدف اصلی از تشکل این سازمان سر گرم کردن زنان به امور فرعی و انحراف آنان از هدف اصلی مبارزه بوده است .تعداد این سازمانها و جمعیت زنان در ایران آن زمان متجاوز از ۳۰ بوده است که با تعداد محدودی عضو فعالیت میکردند,”امید فردا”و “اطلاعات بانوان”,”کلوب زنان “جمعیت طرفداران صلح””راه نو”-جمعیت حقوق شناسان زنان”تعدادی از این سازمانها بوده که کلیه آنها به زنان تحصیل کرده از طبقه عالی و بور ژوازی منسوب میشد.
چند سال پس از آن دربار پهلوی برای جلو گیری از شدت مبارزه طرفداران حقوق زنان ونارضایتی توده های زحمتکش و در نتیجه مبارزه طولانی زنان مترقی ایران اجبارا عقب نشینی نمود و به اتخاذ تدابیری در مورد تامین حقوق سیاسی زنان فی الجمله دادن حق انتخابات مجبور گردید.
در طی این دوران رکود زنان مبارز ایرا نی که مدتها طعم زندان وشکنجه و زندگی مخفی وترک وطن اجباری را میچشیدند برای نجات و آزادی زنان میهنمان دست از مبارزه بر نمی داشتند.و به نشر مقالات علمی وسیاسی واجتماعی واقتصادی وادبیات هنری و انقلابی دست میزدند.در این میان نام زنانی چون ایراندخت ابراهیمی ,مریم فیروز ,ژاله اصفهانی ,ملکه محمدی ,عادله چرنیک بلند که یکی از اعضای فرقه دموکرات آذر بایجان و اسطوره مقاوم گذشته وحال ,و صد ها زن قهرمان مبارز دیگرکه در راه آزادی و برابری جان باختند و حتی نامی از آنها برصفحه زرین افتخارات زنان ایران باقی نیست .بهمراه فعالیت این زنان در خارج زنان دلاور وجسوری که در داخل میهن دست به فعالیت میزدند هم کم نبوده اند .سازمانهائی چون فدائیان که در میان آنان اشرف دهقان و زنانی چون مرضیه اسکوئی و….دیگر گروه ها ئی همچون سازمانهای مذهبی مجاهدین و….گروه های قشری مذهبی دراین میان بکارترویج نظریات خویش مشغول بودند.بغیر از این گروهها سازمانهای مخفی حزب توده ایران آز جمله “سازمان نوید “که فاطمه مدرس با نام مخفی “سیمین فردین یکی از فعالان این سازمان بود در تهران و زنان دیگری در دیگر استانها علیه رژیم شاه به فغالیت مشغول گشتند.از جمله گروه کاوه آهنگر که در استان گیلان که باز هم نیروی زن در آن بی نقش نبود به فعالیت خویش ادامه میدادند.
در دوران مبارزات مردمی علیه رژیم سلطنتی وبر اندازی آن زنان ودختران ایرانی نقش پر اهمیتی را ایفا نمودند.این زنان با انبوهی از تجربیات گذشتگان خویش وبا آگاهی روز افزونی در صفوف اول مبارزات مردمی وبا پشتیبانی دیگر نیروها در سال۱۳۵۷شمسی رژیم را سرنگون نمودند.
یکسال پس از بر اندازی حکومت سلطنتی در تیر ماه سال ۱۳۵۸کادر های برجسته زنان حزب توده ایران با کمک وهمراهی مریم فیروز”فرمانفرمایان “یکبار دیگر سازمانی به نام “تشکیلات دمکراتیک زنان “ایران را تشکیل دادند .مریم فیروز با انبوهی از تجربیات گذشته با سرعت هرچه تمام تر تعدادی از زنان فعال را دراین تشکیلات سازمان داد.از عمده کارهای این تشکیلات.کلاسهای اکابر ارتباط نزدیک با زنان کارگر وخانه دار وچاپ مجله “جهان زنان “در جهت آگاهی آنان تشکیل کلاسهای تعلیم خیاطی ودیگر کارهای دستی وخدمات پزشکی و….میباشد.این تشکیلات با سرعت بینظیری در دیگر استانها گسترش یافت از جمله استانهائی که تشکیلات دمکراتیک زنان ایران در آن فعالیت مینمود ,استان گیلان بود ,این تشکیلات نه تنها در شهر رشت موفق به سازماندهی زنان گردید!بلکه در شهر های غربی گیلان از جمله صومعه سرا –کسما-فومن وحتی در روستاها ی آن فعال گردید.در شرق گیلان انزلی,هشتپر,رضوان شهر,اسالم, تالش,خمام ودیگر شهرها و روستا های آن به شکل انسجام یافته ای برای آگاهی روستائیان وکارگران وزنان خانه دار وقشر روشنفکر به تلاش خود ادامه میداد.در شرق گیلان هم شهر های فومن –آستانه –لاهیجان لنگرود وروستاهای آن این فعالیت ادامه داشت.در جنوب گیلان هم همینگونه بود.از جمله فعالیتهای این تشکیلات در گیلان گشایش دفتر تشکیلات زنان در رشت وتشکیل کلاسهای سواد آموزی به زنان,کمک به کشاورزان زن در کشت برنج وچیدن چای,آموزش کارهای فنی وتخصصی,چون خیاطی –گل سا زی و آشپزی واز دیگر خدمات این تشکیلات جمع آوری دارو برای بی بضاعتان وجبهه جنگ ایران وعراق و تهیه و بافت لباسهای زمستانی وکشت پیاز و صیفی جات برای مصدومین و جبهه جنگ ایران وعراق.تشکیلات پس از آموزش تخصص به زنان , برای کار یابی به کمک مینمود.تشکیلات دمکراتیک زنان در استانهای آذر بایجان – فارس –وخراسان به فعالیت ها خود ادامه داد…وتا حمله وهجوم به دفاتر تشکیلات دموکداتیک زنان توسط غاصبان آزادی جمهو ری اسلامی در تاریخ ۱۳۶۰ شمسی تشکیلات دمکراتیک زنان همچنان فعال بود. طی این حملات بهترین زنان آزاده کشورمان ایران از جمله مریم فیروز و دردیگر استانها از جمله استان گیلان شهلا فرجاد و زنان آزاده دیگری دستگیر و به حبس وشکنجه محکوم شدند.
اعدام زنان آزادی خواهی چون “فاطمه مدرس”با نام مستعار سیمین فردین وگیتا علیشاهی از جمله جنایتهای دد منشانه رژیم ولایت فقیه میبا شد که تاریخ انسانیت هرگز آنرا بفراموشی نخواهد سپرد.
هجوم واپسگرایانه رژیم جمهوری اسلامی به سر کردگی ولایت فقیه مردان وزنان آزادیخواه ایران را یا به جوخه های اعدام کشاند ویا به زندان و ترک اجباری از وطن.
دشمنان آزادی و برابری زن که میدان را در این عرصه آزاد یافتند دست به تاخت وتازو سازماندهی وتشکیل جمعیتی به نام””جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران”زدند در تاریخ ۱۳۶۵شمسی به پیشنهاد زهرا مصطفوی,دختر خمینی این تشکل با گرایش فرهنگی وبعضا سیاسی اسلامی…..و مسائل اجتماعی مذهبی وقوانین ارتجاعی ضدبرابری زن و مرد پا به عرصه عمل گذارد.این جمعیت در تاریخ ۱۳۶۸شمسی مجوز فعالیت ضد زنانه خویش را رسمی نمود که شاید جایگزن تشکلهای زنان آزادیخواه ومبارزایران گردد وحال آنکه اجحاف واعدام وکشتارفرزندان خلق هرگز جلو دارحرکت آزادیخواهانه آنان نخواهدگشت.زیرا پیدایش این درد ها کم و اندک نبوده و در پروسه زمانی طولانی به انبوهی از مشکلات مبدل وتبدیل به مبارزه میگردند.
در سال ۲۰۰۹میلادی گروهی از زنان در پارک لاله شهر تهران گرد آمده و به کشتارهائی که در سال ۱۳۶۷شمسی توسط دژخیمان جمهوری اسلامی انجام شده بود اعتراض نموده وصدای خویش را به گوش جهانیان رساندند.از جمله فعالیت های مبارزاتی این زنان اعتراض به اعدام زنی به نام “ریحانه “می باشد که تاثیرفراوانی در اذهان عمومی داشت.از دیگر فعالیت های این زنان ,آزادی زندانیان سیاسی عقیدتی و زندانیان سیاسی وهمچنین علیه سنگساربود .این زنان همچنان به فعالیت خویش در داخل و خارج از کشور ادامه میدهند.
یکی از تشکلهای مبارزاتی زنان ما که در تاریخ ۱۳آبان۱۳۸۶شکل یافت “مادران صلح “ایران است.”مادران صلح”ایران نام گروهی از زنان فعال در صحنه اجتماعی ایران است که در سال ۱۳۸۶شمسی با نام مادران صلح در وب سایت اختصاصیشان خود را بدینگونه معرفی مینمودند این گروه در رابطه با کمپین یک میلیون امضاءفعالیت نموده است .نام شهلا فرجاد که یکی از مسئولین تشکیلات دمکراتیک زنان ایران در گیلان بود رادر لیست فعالان این گروه میتوان یافت.
در لیست مبارزاتی زنان ایران طیف های وسیعی همچون فعالان مدنی ,کنشگران,خبرنگاران بی مرز,کا نون موکلان مدافع زندانیان سیاسی و…. رامیتوان نام برد. نام وکلائی چون “خانم شیرین عبادی”و”نسرین ستوده”از جمله اسامی زنان شناخته شده ایرانی در جهان میباشد.شیرین عبادی که برنده صلح جهانی ونسرین ستوده که در زندانهای ارتجاعی بهترین سالهای زندگی خود را گذراند برای دفاع از حقوق هموطنان خود فعالیت نمودند.لیست بی پایان خبرنگاران زنی را که در دفاع از حقوق هموطنان خود در زندانهای سیاه ولایت فقیه بسر میبرند را هم نباید بفراموشی سپرد.نام “هاله سحابی”روزنامه نگار-فعال مذهبی-فعال حقوق بشر,فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی ایرانی و از اعضای انجمن مادران صلح که در ۱۳۸۸شمسی به دو سال زندان محکوم شده بود و در روز خاکسپاری پدرش بعلت در گیری با نیروهای امنیتی درتاریخ ۱۳۹۰شمسی کشته شد را میتوان نمونه ای از جنایات حکومت ولایت فقیه به شمار آورد. .دلاوری های این زنان در مبارزات راهرگز نباید از خاطر زدود. نام زنانی چون “نرگس محمدی”مدافع حقوق بشر ودر بند زنان (نسوان) “گیتی پور فاضل”مدافع وروشنگر حقوق زنان ونویسنده کتاب “دو کهربای غارتگر”که آخرین اثر این حقوقدان است ,وی را بخاطراعتراض به قوانین زن ستیزبمدت ۱۴سال از کار محروم نمودندو پروانه کاری وی را ملغی کردندهم در این لیست بلند میباشد.
نخستین زندانی زنی که در ایران بجرم فعالیت در حوزه برابری جنسییتی در ابتدا به تحمل ۳سال زندان محکوم شد ,”عا لیه اقدام دوست”نام دارد که پیش از دستگیر شدنش در مجمع زنان در میدان هفت تیر در خردادماه سال ۱۳۸۵شمسی به سه سال زندان محکوم ودر سالهای دهه ۱۳۶۰نیز به ۶ سال زندان محکوم گردید.
مبارزات زنان ایران در راه دستیابی به حقوق برابر ورهائی از بندهای واپسگرایانه عمیق اجتماعی-مذهبی وپیکار پیگیرانه آنها بر ضد حکومتهای استبدادی یکی از درخشان ترین برگ های تاریخ زرین پیکار رهائی بخش کشور ما بوده ومیباشد.از نخستین تلاشها برای برگزاری اولین جشن روز جهانی در ۱۷ اسفند۱۳۰۱خورشیدی یعنی ۹۳سال پیش در شهر رشت برگزار شد ,تا امروزجنبش زنان ایران راه درازی پیموده است.مبارزه زنان پیشرو برای بالا بردن سطح آگاهی به درون جامعه ایران آن دوران ,وتلاش برای تحقق حقوق اولیه از جمله :حق رای,در دگرگون کردن سیمای جامعه پس مانده آن زمان و روندتحقق پیشرفت اجتماعی در ایران اثر ژرفی نهاده.تاریخ معاصر میهنمان پر از مبارزات تحسین بر انگیززنان کشور در مقطع های تعین کننده ای همچون انقلاب مشروطیت ,جنبش تنباکو,جنبش ملی شدن صنعت نفت کشوروانقلاب بهمن ۱۳۵۷میباشد که بدون شک انقلاب اکتبر در آن بدون تاثیرنمیباشد.

ناهید مذکوری ۲۷مهر۱۳۹۶برابر با ۱۹٫۱۰٫۲۰۱۷

منابع-۱-برنامه حزب کمونیست اتحاد شوروی ۲-آثار لنین چاپ روسی۳-جزوه نقش زن در اجتماع ترجمه مریم فیروز۴-انقلاب اکتبر وتاثیر آن در زنان ایران ایراندخت ابراهیمی.

نظرات بسته است