نتایج تحقیق از ١٠٠٠ زن پایتخت‌نشین: «٢٧ درصد زنان تهرانی قربانی خشونت»
…پذیرش خشونت، تقصیر زنان نیست و ریشه فرهنگی دارد: «این اتفاق درست نیست و زنان باید خشونت را اعلام کنند و دستگاه‌های متولی که پیگیر خشونت هستند نیز، باید به دنبال احقاق حقوق این زنان باشند. از سوی دیگر زنان در یک وضع متناقض قرار گرفته‌اند، از یک طرف جنبه‌های فرهنگی باعث شده خیلی از زنان تمایل نداشته باشند زندگیشان از هم بپاشد، به همین دلیل سطح بالایی از خشونت را تحمل می‌کنند اما از طرف دیگر شرایط روز و رسانه‌ها و فضای مجازی هم اعلام می‌کنند که آنان نباید سکوت کنند.»*******
نتایج یک پژوهش جدید در تهران نشان می‌دهد که ٢٧درصد زنان تهرانی ١٩ تا ۴٩ ساله در یک سال اخیر، مورد خشونت همسرانشان قرار گرفته‌اند و ۵,۴درصد هم خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند. در این پژوهش مشخص شده است که به طور کلی ۵.۵درصد زنان تهرانی، به شکل زیاد و خیلی زیاد، در معرض خشونت کلی قرار گرفته‌اند.
اینها بخشی از نتایج پژوهشی است که به‌تازگی در تهران از سوی اساتید دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی انجام شده که در آن ١٠٠٠ زن از مناطق بیست‌ودوگانه شهر تهران به شکل تصادفی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. حالا رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با اعلام نتایج این پژوهش، توضیح بیشتری به ایسنا داد: «براساس نتایج این پژوهش، خشونت کلامی، عددی نزدیک به ٧,٩درصد را میان زنان تهرانی نشان می‌دهد، همچنین ۴.٢درصد از زنان به شکل زیاد و خیلی زیاد، در معرض خشونت جسمی بودند و ١.۴درصد از آنها طی خشونت جسمی شدید، ضرب و جرح دیده‌اند و ٩درصد هم خشونت عاطفی را به شکل خیلی زیاد و زیاد تجربه کرده‌اند.»
فرید براتی سده با همه اینها اما خشونت جسمی در ایران را نسبت به بسیاری از کشورها بالا ندانست: «پژوهش‌ها میزان خشونت کلامی در کشور ترکیه را ۵۴ درصد، خشونت جسمی ٣٠درصد و خشونت جنسی را ۶.٣درصد اعلام کرده‌اند. همچنین در پاکستان شیوع خشونت عاطفی ٨١.٨، جسمی ۵۶.٣ و جنسی ۵٣.۴درصد برآورد شده است.» او با اشاره به این‌که در تهران شیوع خشونت بین ٢۵ تا ۴٠درصد اعلام شده است، افزود: «براساس مطالعات اولیه خشونت عاطفی بین ۵٠ تا ۶٠درصد در پایتخت رواج دارد. این در حالی است که در سوییس یک‌پنجم زنان گزارش کرده‌اند که قربانی خشونت جسمی-روانی در طول زندگی شده‌اند.»
رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با بیان این‌که سازمان جهانی بهداشت در سال ٢٠١٣ خشونت علیه زنان از سوی شرکای زندگی را حدود ٣٠درصد اعلام کرده است، ادامه داد: «این آمار نشان می‌دهد در کشور ما میزان خشونت چندان خیلی بالا نیست اما با وجود این روند رو به گسترش خشونت نگران‌کننده است. زنان ایرانی هنوز نمی‌دانند باید موارد خشونت را به کجا گزارش کنند و ممکن است نگاه فرهنگی و سنتی باعث شود آنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگیشان است که باید آن را تحمل کنند.»
این روانشناس با اشاره به نتایج این پژوهش آمار به دست آمده را بالا عنوان کرد: «اگر این اعداد در سطح کشور مبنا قرار بگیرد، قطعا میزان بالاتری را در بسیاری از استان‌ها نشان خواهد داد. نباید فراموش کرد که تهران نمونه کاملی از کل کشور نیست؛ چرا که در تهران زنان نسبت به حق و حقوق خودشان آگاه‌ترند. همچنین رابطه زنان و مردان نیز به لحاظ سطح فرهنگی با خشونت کمتری همراه است؛ اما در همین شهر هم آماری که دیده می‌شود کم نیست و برای کاهش آن باید کاری کرد.» براتی سده با اشاره به این‌که برخی از زنان فکر می‌کنند خشونت یک مسأله عادی در زندگیشان است، توضیح داد: «این آسیب گریبانگیر بسیاری از زنان ایرانی است. بسیاری فکر می‌کنند خشونت تنها شامل آسیب‌های جسمی می‌شود، درحالی که انواع خشونت جسمی، عاطفی و کلامی و روانی نیز در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند؛ البته آنچه در کشور ما بیشتر رواج دارد و به چشم می‌آید، خشونت‌های شدید است. انواع دیگری از خشونت وجود دارد که معمولا خیلی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. مثلا خشونت عاطفی و کلامی هم به همان اندازه مضر هستند و باید آنها را هم در بحث خشونت در نظر گرفت.» رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با انتقاد از این‌که گاهی خشونت‌های کلامی و عاطفی از جانب زنان پذیرفته شده است، افزود: «نبود حمایت قانونی کارآمد یک‌سوی این ماجرا قرار دارد و پذیرش زنان نسبت به خشونت اعمال‌شده نیز، سوی دیگری از این ماجراست. گاهی زنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگی است و به همین دلیل به دنبال مطرح‌کردن آن نیستند.»
براتی‌سده معتقد است که پذیرش خشونت، تقصیر زنان نیست و ریشه فرهنگی دارد: «این اتفاق درست نیست و زنان باید خشونت را اعلام کنند و دستگاه‌های متولی که پیگیر خشونت هستند نیز، باید به دنبال احقاق حقوق این زنان باشند. از سوی دیگر زنان در یک وضع متناقض قرار گرفته‌اند، از یک طرف جنبه‌های فرهنگی باعث شده خیلی از زنان تمایل نداشته باشند زندگیشان از هم بپاشد، به همین دلیل سطح بالایی از خشونت را تحمل می‌کنند اما از طرف دیگر شرایط روز و رسانه‌ها و فضای مجازی هم اعلام می‌کنند که آنان نباید سکوت کنند.»
براتی‌سده با اشاره به این‌که در قانون برنامه ششم حکمی وجود دارد که در آن دولت مکلف شده سامانه آسیب‌های اجتماعی و عوامل تعیین‌کننده آنها را مشخص کند، ادامه داد: «درحال حاضر سازمان بهزیستی در این راستا اقدام کرده و این سامانه آماده شده و به مرحله اجرا در آمده است. برای مثال بهزیستی مراکز مشاوره، خانه‌های امن، اورژانس اجتماعی و خط تلفن ١۴٨٠ را برای کمک به زنان راه‌اندازی کرده است. مجموعه این تلاش‌ها نشان می‌دهد که زنان نباید در قبال خشونت سکوت کنند.»
شهروند ـ ۸ آبان ۱۳۹۶