امروز:   فروردین ۱۰, ۱۴۰۳    
ما زنان در شبکه های اجتماعی
مارس 2024
د س چ پ ج ش ی
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

به مناسبت اول ماه مه سال ۹۷ از رنج و رزم کارگران ایران

در شرایط کمی اشتغال، تنها آنهایی به کار گرفته می شوند که از هر اندیشه ای پاک شده باشند و با اعتراض و چند و چون مناسبات بازار کاربیگانه باشند. “آقایان کارآفرین” هم به سبک دوران مک کارتیسم آمریکا ” با نگاه به “لیست سیاه” ، برخی را به کار می گیرند. از این رو کارگران پروژه ای هم که همه بیکار شده اند و هر کدام در یک شهر به سر می برند درآمدی ندارند که هزینه زندگی خانواده اشان را پرداخت کنند تا چه رسد که بخواهند دور هم جمع شوند واعتراضی کنند. اگر چه بخشی از معترضین دی ماه سال گذشته را این کارگران تشکیل داده بودند…/

******

سالی پر چالشی را کارگران ایران پشت سر گذاشته اند. اعتصابات و درگیری های کارگری بیشماری را تجربه کردند ولی به صورت پراکنده که برآیندی قابل توجه نمی توانست داشته باشد. چون در میان سندیکا های مستقل کارگری، جبهه متحدی علیه لگدمال کردن حقوق آنها ایجاد نشده و حتی گروه های سیاسی که بنام دفاع از حقوق کارگران ایجاد شده اند ( روشن فکران طبقه کارگری) یک انسجام فارغ از گرایشات گروهی – سیاسی ایجاد نگردیده است. ….
از سوی دیگر در درون حاکمیت بدون تردید مناسبات نئو لیبرالیسم آن هم از نوع هایکی آن، با قدرت کاربردی می شود. نوع “هایکی” نولیبرالی که جناب نیلی و غنی نژاد ایدیولوگ وبرنامه نویس آن برای ایران هستند، این مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی ” هایکی”، باور دارد: ” دولت های نو لیبرال می باید همراه با عملی نمودن این مناسبات به سرکوب سندیکا های کارگری اقدام نمایند،” مانند دوران طلایی نولیبرالی در دوران زمامداری مارگارت تاچر در انگلیس و ” ریگان ” در آمریکا. از این روقانون کار، قانون اساسی، قضایی و…، همیشه و طی حاکمیت دولت های پس از جنگ، کور، کر و صد در صد بی واکنش بوده اند و آن، زمانی بود که به بررسی چند و چون و موضوع پرداخت حقوق ماهانه کارگران به خصوص کارگران قرارداد موقت مربوط می شد. منافع اقتصادی و اجتماعی مشترک بین این نهاد های به اصطلاح قانونی و دولت هایی که با انتخابات استصوابی قدرت اداره امور رابه دست گرفته و یا می گیرند، باعث شده است که برخلاف قاعده و عرف قوانین اساسی و کار و حدود شرعی که آقایان مدعی پایبندی به آن هستند و توافق فی مابین، کارگر و سرمایه دار، منافع کارگران ایران به گونه یک استثنا به کناری نهاده می شود و از کلیه مناسبات مدنی جامعه خارج می گردد. کارگر نه حقوق شهروندی دارد ونه هیچ حق دیگری. او ابزاری است زنده برای تولید، که درصد استهلاک آن نیز نباید محاسبه گردد. تنها به عنوان وسیله ای یک بار مصرف می باید تا پایان عمرش به تولید بپردازد تا انگل های اجتماعی فربه تر شوند. در صورت اعتراض به این روند غیرا انسانی، آقایان نو سرمایه دارخواست ونگرش خود را با عبای روحانی، با شلاق و زندان و احکامی که مدعی ند از آسمانها آمده است، کارگران را محکوم می کنند تا دیگران درک کنند در ساختار موجود، قوانین نولیبرالی امری الهی است که از آستین ” مقدس” صندوق بین المللی پول بیرون آمده و به وسیله دولت های پس از جنگ در ایران کاربردی می شود. با این نگرش معترضین تنها مشتی کافر، ملحد و عامل بیگانه هستند، که تنها می باید تولید کنند و بمیرند. و اگر پای رسیدگی ” حدود شرعی” پیش بیاید احکام شان چوبه دار است. این نهایت لطف و رحمت الهی این دولت هاست، که تنها به شلاق و زندان وگاهی اوقات هم به خودکشی معترضین منجر می شود.
از سوی دیگر یکی از شیوه های نا درستی که در سال گذشته مبارزان کارگری را به دام خود گرفتار کرده بود، گرایش به مبارزات فردی بود. این شیوه جنبش کارگری را به راهی می کشاند که جدایی و پراکندگی در میان کارگران را تشدید می کند.
ما در این شرایط پیچیده و دشوار به استقبال جشن اول ماه مه می رویم.
در این شرایط قهر ضد کارگری، کارگران گرفتار در این مناسبات ویرانگر، بدون مبارزه برای درآمد بیشتر، بلکه برای توافق فی مابین انجام شده و دریافت همان چندرغاز تایید شده به وسیله ” کار آفرین ” های نظام نو لیبرالی – آمریکایی پس از کودتای ضد قانون اساسی و مسخ برخی از اصول آن، اعتصاب و اعتراض می کنند. پاسخ آنها را که همه از رسانه ها شنیده و می بینند چیزی کمتر از سرکوب و . . . نیست.
در بخش کارگران قرارداد موقت، وضع فاجعه بار، شکل دیگری دارد. چون کارهای توسعه صنایع نفت به دلیل تحریم ها متوقف شده اند و بیش از دوسالی است که پروژه های نفتی به صورت بسیار محدود کار می کنند، خیل بزرگی از کارگران بیکار شده اند. در شرایط کمی اشتغال، تنها آنهایی به کار گرفته می شوند که از هر اندیشه ای پاک شده باشند و با اعتراض و چند و چون مناسبات بازار کاربیگانه باشند. “آقایان کارآفرین” هم به سبک دوران مک کارتیسم آمریکا ” با نگاه به “لیست سیاه” ، برخی را به کار می گیرند. از این رو کارگران پروژه ای هم که همه بیکار شده اند و هر کدام در یک شهر به سر می برند درآمدی ندارند که هزینه زندگی خانواده اشان را پرداخت کنند تا چه رسد که بخواهند دور هم جمع شوند واعتراضی کنند. اگر چه بخشی از معترضین دی ماه سال گذشته را این کارگران تشکیل داده بودند و بدین گونه خشم و نفرت خود را از نظام آمریکایی – نولیبرالی تخلیه کردند.
کارگران کارخانه های ثابت دولتی و خصوصی هم که همگی زیر پوشش انجمن های اسلامی – صنفی، تنها به کسانی می توانند رای بدهند که اداره حراست شرکت آنها را تایید کرده باشد( البته از میان این نمایندگان برخی کارگران فعال و مدافع واقعی حقوق کارگران بیرون آمده که شایستگی آنها جای تردیدی ندارد) دیدیم که این جماعت استصوابی هم در قبال خارج شدن کارگاه های زیر ده نفر از شمول قانون کار که میلیون ها خانوار کارگری را به زیر حداقل حقوق راند و انها را برای همیشه از سنوات و خدمات درمانی و بازنشستگی خارج کرد، تنها سکوت کردند. و در مورد ایجاد مناطق آزاد تجاری – صنعتی که همه ی کارگران صنعتی قرارداد موقت ایران را هم از شمول قانون کار خارج نمود، باز هم سکوت کردن را بر هر امر دیگری ترجیح دادند. تنها وقتی روند نولیبرالیسم شرایط کار آنها را با طرح اصلاح قانون کار و طرح کار آموزی و با بند ” ز” بودجه دولت، به خطر انداخت به اعتراض پرداختند. اعتراضی که دیگر نمی توانست پشتوانه همه کارگران را با خود داشته باشد.
امسال هم مانند هر سال پیشین، پیش از پایان سال، نمایندگان دولت که در واقع نماینده سرمایه داری دولتی و ضد منافع کارگران هستند و نماینده کارفرمایان که نیازی به معرفی آنها نیست و نماینده کارگران انجمن های اسلامی – صنفی که تایید شده ادارات حراست دولتی هستند، برای تعین حداقل حقوق به نمایش خیمه شب بازی چانه زنی پرداختند. این چانه زنی زمانی شکل واقعی به خود می گیرد که فراتر از اصل ۴۳ و ۴۴ قانون اساسی باشد و کارگران فراتر از آن چه قانون تعیین کرده به دلیل تغییر شرایط اقتصادی و تورم، مطالبات بیشتری داشته باشند. نه در این شرایط که دولت های پس از جنگ برخی اصول قانون اساسی را که به حقوق مردم پرداخته نفی می کنند، و در شرایطی که حداقل حقوق برخلاف اصول قانون اساسی زیر خط فقر است. لذا این چانه زنی از درون مایه تهی شده و نمایشی فرمایشی برای فریب کارگران و حقوق بگیران ایران است. باز هم تاکید می کنیم آن چند نفر نمایندگان محدود که در این کارزار دولتی به صورت واقعی از حقوق خود و کارگران دفاع کرده اند مستثنی هستند و از زحمات آنها سپاس گذاریم.
ما در این شرایط به استقبال جشن اول ماه مه می رویم.
کارگران ایران همان نیرویی بودند که عمل کرد آنها توانست با حمایت از جنبش مردمی ۲۲ بهمن ۵۷ با قطع کردن گردن نظام سرمایه داری وابسته به امپریالیسم جهانی، باعث پیروزی انقلاب بشود. ولی اینک خوشه چینان انقلاب آن را مصادره کرده اند و خود را صاحب انقلاب و انقلابی معرفی می کنند. آنهایی که رهبرانشان بیش از دو سه ماهی زندان های شاهی را تجربه نکرده بودند، اینک میلیارد ها تومان سرمایه های چند نسل کارگری را بنام بند ” ز” بودجه دولت، مالک می شوند همان گونه که دولت پوپولیست قبلی بخش بزرگی از این اموال کارگران را بین “خودی های” خودشان تقسیم نمودند.
تلاش ها همراه با شوک وقایع دیماه ۹۶ باعث شد تا حداقل حقوق امسال حدود ۲۰ درصد تایید شود البته بدون تاثیر روی بقیه حقوق های کارگران. ولی دولت نولیبرالی که همه ابزارهای اقتصادی را در دستان خود دارد، با بازی با نرخ ” ارز” بیش از ۳۰ درصد قدرت خرید کارگران و همه حقوق بگیران را پایین آورد. بر اساس گفته رییس
کمیسیون اقتصادی مجلس در دوشنبه ۲۰ فروردین ۹۷ “در پنج سال اخیر کم سابقه بوده ” ریال” در یک روز ۸ درصد ارزش خود را در مقابل دلاراز دست بدهد آن هم پس از تعطیلات نوروزی. ”

دولت بدون توجه به این واقعیت هایی که کشور را به ورطه بی ثباتی کشانده است و هم چنان مناسبات اقتصادی تعدیل ساختاری و خصوصی سازی را، که سه دهه کاربردی کردن آن، نتوانسته چیزی فراتر از بحران اجتماعی – اقتصادی در کشور ایجاد نماید، کور کورانه دنبال می کند. از این رو کارگران نمی توانند امیدی به تغییری در زندگی برده گونه خود داشته باشند. یکی از امکانات باقی مانده برای تاثیر گذاری بر روند این همه نا به هنجاریهای اقتصادی – اجتماعی نقش سازنده ای است که روشن اندیشان طبقه کارگر ایران می توانند کاربردی نمایند و آن، حداقل اتحاد عمل در میان خود فعالین کارگری و تبلیغ و تلاش در راستای اتحاد همه کارگران ایران است.

اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
۱ اردیبهشت ماه ۹۷
ناصر آقاجری

۵ اردیبهشت / ۱۳۹۷

نظرات بسته است

جستجو
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
آرشیو مطالب قدیمی