وی با تاکید بر تبعات گوناگون و مستمر آزار جنسی زنان کارگر در محل کار بیان کرد: این نوع از خشونت؛ هم برای فرد قربانی و هم برای سازمان و در کل جامعه تاثیرات مخرب دارد. شخص آزار دیده، ممکن است سلامتی روانی خود را از دست بدهد و مجبور به انزوا شود. درنتیجه سازمان مذکور نیز از اشخاص کارا تهی و بازدهی کار کم می‌شود.

عسگری ادامه داد: کاهش در بازدهی کار و نیروی کار عواید عمومی و رونق اقتصادی را در جامعه کاهش می‌دهد. همچنین دموکراسی که لازمه آن مشارکت همه افراد جامعه در فرایندهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است، آسیب می‌بیند. آثار این اتفاق به حدی است که از آن می‌توان به عنوان «سم محیط کاری» نام برد.

وی درباره شیوه‌ها و نیز پیامدهای خشونت شغلی علیه زنان اظهارداشت: خشونت‌های جنسی، عاطفی و جسمی از انواع خشونت علیه زنان است که در محیط کار شاهد آن هستیم. این اعمال توسط همکاران زن یا مرد از راه‌های شفاهی، تلفنی، پیامکی، ایمیلی و ابزارهای اینترنتی و دست‌اندازی‌های فیزیکی اعمال می‌شود.

وی ادامه داد: می‌توان گفت خشونت‌های انفعالی شامل بدگویی، تهمت زدن، تحقیر و زیر آب زدن‌ها همگی از مصادیق خشونت است که هم شامل مردان و هم زنان کارگر می‌شود. اما نابرابری‌های جنسیتی، دستمزد نابرابر و تبعیض مدیریتی، ممانعت از پیشرفت در محل کار و خشونت‌های عاطفی علیه زنان که باعث ایجاد روابط عاطفی و جنسی بدون تعهد می‌شود، با اختلاف بسیار بالایی از سوی همکاران مرد علیه زنان اعمال می‌شود.

عسگری با اشاره به تفاوت‌های محیط‌های کاری گفت: محیط‌های کاری بر حسب دولتی یا خصوصی بودن و میزان گستردگی و اعتبار آن‌ها تفاوت دارند. معمولا هرچه کارگاه‌ها دارای ساختار کوچک‌ترباشند، از اعتبار کمتری برخوردار بوده یا کمتر تحت نظارت از بیرون قرار بگیرند، میزان خشونت در آنها علنی‌تر، شدیدتر و گسترده‌تر است.

وی ادامه داد: به همین دلیل کارگاه‌های تولیدی که نه تنها معمولا نظارت کمی بر آنها می‌شود بلکه بیشتر در فضاهای زیرزمینی و محصور و نه چندان مناسب قرار گرفته‌اند، به این دلیل که  بیشتر دور از چشم هستند، احتمال آزار و خشونت‌های جنسی برای زنان را دوچندان می‌کنند و دقیقا همین کارگاه‌های تولیدی جز مهم‌ترین بخش‌های اشتغال زنان کارگر محسوب می‌شوند.

این فعال زنان با اشاره به نفش خانواده‌ها بیان کرد: شرایط خود زنان اعم از پایگاه اقتصادی و اجتماعی، تحصیلات، تجرد یا تاهل و از همه مهم‌تر میزان نیاز به کاری که انجام می‌دهند، عواملی موثر در میزان آزارها در محیط‌های کاری محسوب می‌شود. در واقع به نظر می‎رسد، هرچه سطح تخصص و جایگاه شغلی زنان در مشاغل مختلف پایین‌تر باشد و حمایت کمتری از طرف خانواده صورت گیرد، بیشتر در معرض آزار و اذیت در محیط کاری قرار می‌گیرند.

وی با بیان اینکه «زنان کارگر معمولا دارای کمترین میزان تحصیلات و بیشترین نیاز مالی به کاری که انجام می‌دهند، هستند.» ادامه داد: این زنان دارای کمترین تخصص شغلی هستند و به همین خاطر بیش از دیگر مشاغل در خطر آزارهای جنسی قرار می‌گیرند.

عسگری در پایان افزود: مشکلی که در این میان وجود دارد، پنهان بودن خشونت‌های روانی و تابو بودن خشونت‌های جنسی است. همین دو امر باعث می‌شود کمتر به این مسایل پرداخته شود. بر همین اساس، آموزش مفهوم کار، مرزبندی و شرح وظایف، نظارت و جرم شناسی حرکت‌های خشونت‌آمیز در محیط کار می‌تواند راهکارهای مفیدی برای کاهش رفتارهای پرخطر در محیط کار شود.

۶ تیر ۱۳۹۶