نامه‌ی سرگشاده یک کارگر بازنشسته
«من اسماعیل گرامی کارگر بازنشسته کارخانه‌ی کارتن‌سازی که خواهان افزایش حقوق خود و دیگر بازنشستگان طبق قانون بوده و در تجمع‌های قانونی بازنشستگان شرکت کرده‌ام، با قوانین جمهوری اسلامی ایران مجرم شناخته شده و محکوم به ۴ سال حبس شده‌ام و هم‌اکنون مدت ۹ ماه است که در «زندان تهران بزرگ» به‌سر می‌برم.» سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه خواستار آزادی بی‌قید و شرط اسماعیل گرامی و دیگر فعالان دربند می‌باشد…
***
درکجای دنیا یک فرد بازنشسته با ۶۶ سال سن و بیماری های صرع، پروستات، کمردرد و دندان دردهای پی‌درپی فقط به خاطر اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود و شرکت در تجمعات مجرم شناخته شده و به حبس محکوم می گردد؟
حکومت جمهوری اسلامی ایران درحالی با یک بازنشسته چنین برخوردی می کند که ادعای رعایت حقوق بشرش گوش جهانیان را کر کرده است.
” زندان تهران بزرگ ” که درآن محبوس هستم نمونه ای از زندان های ایران است که آب آشامیدنی ندارد و زندانی باید خود خریداری نماید. حتی از نظر مواد غذایی دارای کیفیت بسیار پایین است ! که درمواردی زندانی خود مجبور به خرید مواد وطبخ آن است.
در “زندان تهران بزرگ” حتی آب گرم مناسب برای استحمام وجود ندارد.
من اسماعیل گرامی صدایی از بازنشستگان بودم واز تمامی بازنشستگان ، همکاران ، دوستان ، و آشنایان انتظار دارم صدای من باشند واین نامه را به هر زبانی که برایشان مقدور است ترجمه کرده وآن را برای سندیکاها واتحادیه های کارگری کشورهای مختلف وهمچنین سازمان حقوق بشر ارسال نمایند تا جهانیان بدانند که ادعای رعایت حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی ایران دروغی بیش نیست.
اسماعیل گرامی _کارگر بازنشسته
زندان تهران بزرگ
۱۴۰۰/۱۰/۶ برابر ۲۷ دسامبر ۲۰۲۱
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ادامه بازداشت، اسماعیل گرامی،کارگر بازنشسته را محکوم کرده و خواستار آزادی بی قید و شرط اسما عیل گرامی و دیگر فعالین دربند می باشد.
زندان، شکنجه، اخراج و سرکوب، تهدید و ارعاب نمی تواند برای همیشه ادامه یابد.
طبقه کارگر و دیگر مزد بگیران برای دست یابی به مطالبات به حق خود، دست از مبارزه بر نخواهند داشت و تا رسیدن به مطالبات به حق، تا رسیدن به زندگی شایسته، به مبارزه خود ادامه خواهند داد.
طبقه ما، طبقه کارگر، با زندان و شکنجه، مرعوب نخواهد شد.
۱۲ دی ۱۴۰۰