فرزند یکی از جان‌باختگان جنگ: صدای شروین حاجی پور رو خاموش کردید، صدایش را یک جهان شنید! حال میخواهید صدای مهدی یراحی را خاموش کنید؟.. صدای شروین حاجی پور رو خاموش کردید، صدایش را یک جهان شنید! حال میخواهید صدای مهدی یراحی را خاموش کنید؟..مهدی یزدانی خرم : چقدر خواننده، نویسنده، فیلم ساز..باید خفه شوند تا گمان برید همه چیز آن طور است که می خواهید؟…./

ندا میرزالو، فرزند یکی از جان‌باختگان جنگ، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«به خیال خام خود صدای #شروین_حاجی پور رو خاموش کردید، صدایش را یک جهان شنید! حال میخواهید صدای #مهدی_یراحی را خاموش کنید؟ یک ایران صدایش را فریاد خواهد زد. با رویش ناگزیر جوانه ها چه میکنید؟ ما خاموش شدنی نیستیم.

ما برای آزادی ایران میجنگیم ، #رودخانه_ها و #دریاچه_ها را خشک کرده، #جنگل_ها در معرض #نابودی اند، #صنعت_کشاورزی از بین رفته، کارخانجات بسته شدند، فقر به تمام اقشار جامعه نفوذ کرده، #آلودگی_هوا، #بحران_آب، بحران اقتصاد، تورم و #فقر و فلاکت، #فحشا، #ناامنی، #حقوق_زنان، حقوق اقلیت های قومی و مذهبی، حقوق اقلیت های جنسی، #آزادی_بیان، آزادی عقیده و فکر، آزادی هنر، آزادی برای #رقصیدن #خندیدن و #بوسیدن…. ما برای همه اینها میجنگیم.
روسری تنها یک سمبل نمادین برای اعتراض به تمام فلاکت ها و بدبختی هایی است که این #رژیم_اشغالگر بر کهن سرزمین ما، تحمیل کرده و ما با قدرت شادی این غم مخوف را بیرون خواهیم راند.»

مهدی_یزدانی_خرم نوشت:
کارِ آرتیست روایت‌کردن و اعتراض است و بدَوی‌ترین برخورد بازداشت، تحقیر و پرونده‌سازی برای اوست. من مخاطب آثار مهدی یراحی نیستم اما سلیقه‌ی موسیقیایی من ربطی ندارد به این‌که سکوت کنم در قبالِ بازداشتِ او. اگر این برخوردهای چکشی و رعب‌ساز با هدفِ ایجادِ یک سکوتِ نمایشی باشد باید بگویم توفیقی درش نیست و مدام شکافِ میانِ آنان که پی داغ و درفش‌اند و بخش عمده‌ای از مردم زیادتر می‌شود. حضرات چند خواننده، نویسنده، فیلم‌ساز، نقاش، شاعر، طنزنویس و… باید خفه شوند تا گمان برید همه چیز آن‌طور است که می‌خواهید بخواهید؟ چند نفر دیگر باید حبس و دادگاه و وثیقه و ابزارِ تنبیه را بچشند؟ مهدی یراحی در مملکت خودش ترانه‌ای خوانده که روایتِ بخش مهمی از جامعه است. آیا می‌شود این بخش را بخش‌بخش کرد تا نباشند؟ مملکت را تعطیل‌تر کنید تا فقط یک صدا و باور به چشم آید؟ هر روز بخشی از جامعه‌ی هنری با خبرسازی‌ها تخریب می‌شوند بس نیست؟ همه باید بروند در جایی دور از وطن تا جا برای شمایان بازتر شود؟ چند نهاد و ارگان هنری تاسیس شده در این سال‌ها که تقریبن جز بلعیدنِ پول نفت هیچ تاثیر دیگری نداشته‌اند. نه کتاب درخوری، نه فیلمِ درجه‌اولی نه موسیقی و نمایش‌گاهِ جدی‌ای. «هنر» یا به قولِ کوندرا «هنر غیرِ فرمایشی» قابلِ «تولید» نیست با زور. اما یک چیز را خوب می‌دانم و می‌بینم این روزها. ادبیات ایران که عملن بدترین روزهای خود را می‌گذراند. جز چند رمان عامه‌خواه و برخی آثار جاافتاده و قدیمی و معدودی کتاب‌های دیده‌شده اثری چندان خوانده نمی‌شود. سینما هم که شده مرکزِ «ابتذال» و تئاتر هم که شکوفا بود بسیار نحیف و ضعیف شده. دستگاهِ سانسور آن‌قدر جسیم و حجیم که دیگر راضی نیست به خوراکِ همیشه‌اش که حمله به متن‌ها بود و حالا بیش از همیشه دم از «ممنوعیت» می‌زند. این اژدهای هفت‌سرِ سیرناشدنی خودش را هم خواهدخورد، خواهیم دید. اما دستگیری مهدی یراحی اگر قرار است پیامی داشته‌باشد چیزی جز افسوس و خشم نیست. خجالت دارد. گاهی در خلوت فکر کنید. فکر… «شهامت فکرکردن» داشته باشید تا ببینید که اینان فرزندان ایران‌اند. فرزندانی که می‌خواهند راوی تکه‌هایی باشند که «نمی‌خواهید ببینیدشان». چند روز پیش نزدیک میدان ولیعصر یک سرگرد پلیس به دختری گفت «خانم روسری‌تو سرت کن» دختر گفت «نمی‌خواهم». نگاه‌ام با سرگرد خسته گره خورد که گفت «این هم آخر عمر ما شده». قراردادن مردم مقابل هم یا قدرت مقابل مردم به این شکل کاملن بی‌نتیجه است. دستگیری هنرمند یعنی «تو نباید باشی» و این در حالی‌ست که او «هست». طرح: جمال رحمتی
۷ شهریور

نظرات بسته است