اعلامیهٔ حزب تودهٔ ایران به‌مناسبت سالگرد جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی”؛ جنبش مردمی به مبارزه ادامه می‌دهد
زمنیه‌های عینی و ذهنی آغاز جنبش اعتراضی پردامنهٔ مردم، همچون اعتراض‌های مردمی سال‌های ۹۶ و ۹۸ و صدها اعتصاب و حرکت اعتراضی کارگران و زحمتکشان، بازنشستگان، و فرهنگیان کشورمان برخلاف مدعیات دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم و برخی مدافعان حکومتی نه دخالت‌های کشورهای امپریالیستی در میهن ما بلکه نتیجهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار حکومت جمهوری اسلامی در عرصه‌های مختلف بوده و همچنان هست…/
****
هم‌میهنان گرامی!
۲۵ شهریورماه ۱۴۰۳ دومین سالگرد جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی” است. دو سال پیش، قتل “مهسا امینی” به‌دست مزدوران “گشت ارشاد” رژیم مردم‌ستیز ولایت فقیه و فشار دستگاه‌های امنیتی و سران رژیم برای پنهان کردن این جنایت هولناک زمینه‌سازِ اعتراض‌های خیابانی‌ای گسترده در بسیاری از شهرهای کشور شد.
زمنیه‌های عینی و ذهنی آغاز جنبش اعتراضی پردامنهٔ مردم، همچون اعتراض‌های مردمی سال‌های ۹۶ و ۹۸ و صدها اعتصاب و حرکت اعتراضی کارگران و زحمتکشان، بازنشستگان، و فرهنگیان کشورمان برخلاف مدعیات دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم و برخی مدافعان حکومتی نه دخالت‌های کشورهای امپریالیستی در میهن ما بلکه نتیجهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار حکومت جمهوری اسلامی در عرصه‌های مختلف بوده و همچنان هست و از آن جمله‌اند سیاست‌های سرکوبگرانه بر ضد زنان کشور، سیاست‌های فاجعه‌بار اقتصادی (به‌ویژه در امر حیاتی معیشت توده‌ها و زحمتکشان)، و فساد گسترده دستگاه دولتی و نهادهای وابسته به سپاه پاسداران و سران رژیم که پی در پی برملا می‌شوند. حاصل عمدهٔ این سیاست‌ها فربه شدن هرچه بیشتر و بی‌سابقهٔ سرمایه‌داری کلان تجاری و سرمایه‌داری دلال و انگلی و سقوط ده‌ها میلیونی هم‌میهنان‌مان به ورطۀ فقر و محروم شدن از زندگی انسانی‌ای معمول بوده و همچنان هست.
علی خامنه‌ای و دیگر رهبران رژیم مانند اعتراض های سال های قبل با توسل به شعار “خطر عامل خارجی”، اعتراض‌های مردمی و جنبش “زن، زندگی، آزادی” را “اغتشاش‌ها و ناامنی‌ها”یی نامیدند که آمریکا و اسرائیل طراحی کرده‌اند. آنان در مقابل تهدید عاجل این خطر، کارزار دامنه‌دار از سرکوبگری خشن و خونینی برای خاموش کردن اعتراض‌های به‌حق مردمی به سیاست‌های فاجعه‌بارشان را سازمان دهی کردند. در مقابل این فریبکاری‌های خامنه‌ای و سران رژیم،مردم معترض بویژه زحمتکشان و تهیدستان جامعه نشان دادند که تامین منافع و خواسته های آنها در مبارزه علیه استبداد حاکم در تقابل با برنامه، آماج ها و سیاست های مداخله جویانه امپریالیسم قرار دارد. مردم میهن ما می دانند دشمن اصلی در داخل کشور و در رهبری حکومت دیکتاتوری دینی نهفته است..
در روند جنبش زن زندگی آزادی سیاست‌های نیروهای مزدور خارجی خصوصاً سلطنت‌طلبان و رسانه‌های امپریالیستی‌ای مانند برنامه‌های فارسی “بی‌بی‌سی”، “صدای آمریکا”، “رادیو اسرائیل”، و “ایران انترنشنال” با تبلیغات گوبلزی و دروغ‌پردازی‌های‌شان دربارهٔ توان “هواداران سلطنت” در ایران و “امکان جدی” بازگشت حکومت سلطنتیِ سرنگون شده به‌دست انقلاب مردمی بهمن ۵۷، برای رژیم ولایت فقیه و هوادارانش به‌منظور وابسته نشان دادن جنبشی که از درون اعتراض‌های گستردهٔ میهن ما شکل گرفته بود فرصت‌های تبلیغاتی مناسبی فراهم آورند.
هم میهنان گرامی!
اگر چه رژیم سرکوبگر و ضدمردمی ولایت فقیه توانست با استفاده از کشتار مردم معترض در خیابان‌ها، دستگیری هزاران زن و جوان آزادی‌خواه، شکنجه‌های وحشیانه، و صادر کردن حکم‌های اعدام بسیار، آتش شعله‌ور جنبش “زن، زندگی، آزادی” را توانست تا حدی فرونشاند، ولی برخلاف تصور سران رژیم جنبش اعتراضی مردم، از اعتصاب‌های دلیرانهٔ کارگران پروژه‌ای صنعت نفت گرفته تا اعتصاب کارگران واگن پارس، اعتراض‌های سراسری پرستاران کشور، حرکت‌های اعتراضی مدام بازنشستگان، و مقاومت دلیرانه زنان میهن ما در مقابل “طرح نور” و حجاب اجباری نشان‌هایی روشن از این واقعیت است که آرمان‌های جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی” به‌شکلی نیرومند هرچند در بطن جامعه، همچنان زنده است و در قالب جنبش اعتراضی توده‌ها برضد حکومت استبدادی حاکم به نضج گرفتن ادامه می‌دهد.
نمایش انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۳ برای برگماری مسعود پزشکیان زیر شعار فریبکارانه “گشوده شدن” روزنه به‌منظور “وفاق ملی” و آغاز روندی اصلاحی در امور کشور، روندی که هدف اساسی‌اش آرام کردن وضعیت بسیار ملتهب جامعه و پیشگیری از اوج گرفتن مجدد اعتراض‌های دامنه‌دار مردمی- خیابانی بود، هر روز که می‌گذرد بیش‌ازپیش افشا می‌شود. افتضاح شکل‌گیری کابینهٔ جدید و برگماری وزیران مورد “تأئید” و “تأکیدِ” ولیِ فقیه و ادامهٔ همان سیاست‌های سرکوبگرانه و همان سیاست‌های مخربِ اقتصادیِ دیکته شده از سوی “بیت رهبری”، این حقیقت را بیان می‌دارد که حکومت جمهوری اسلامی و نظام سیاسی حاکم بر کشور، رژیم ولایت فقیه، اصلاح‌ناپذیر است و با استفاده از همه امکانات موجود مردمی راه را برای گذر از این حکومت ضد مردمی را باید فراهم آورد.
حزب تودهٔ ایران بر این اعتقاد است که گذار از حکومت دیکتاتوری و برقراری جمهوری ملی و دموکراتیک بدون سازمان‌دهی قشرهای اجتماعی و بدون هماهنگی سیاسی- برنامه‌ای همهٔ نیروهای ملی و آزادی‌خواه کشور در جبهه‌ای وسیع همچنان با دشواری‌هایی جدی رو‌به‌رو خواهد بود و این فرصت را به حکومت استبدادی می‌دهد تا با سرکوب و انواع مانورها همچنان به حیات خود ادامه دهد. تجربۀ جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی” و برخی محدویت‌های آن در گشایش راه برای گذر از رژیم ضد مردمی حاکم نشان داد که بدون شرکت گسترده و هماهنگ گردان‌های اجتماعی، از کارگران و زحمتکشان میهن تا بازنشستگان، فرهنگیان، زنان، و دانشجویان و جوانان در حرکتی سازمان‌یافته و هماهنگ چندان که ادامهٔ حیات حکومت را با دشواری روبرو کند نمی‌توان از سد این حکومت جبار و خونریز عبور کرد.
در سالگرد جنبش مردمی “زن، زندگی، آزادی”، ما خاطرۀ صدها مبارز جان‌باخته را که به‌دست مزدوران رژیم کشته شدند گرامی می‌داریم، به هزاران زندانی سیاسی- عقیدتی، خصوصاً زنان زندانی سیاسی، که همچنان در دخمه‌های حکومت در معرض آزار و شکنجه “سربازان گمنام امام زمان” هستند درود می‌فرستیم و همهٔ توان و امکانات‌مان را برای رهایی این مبارزان زندانی و برای اوج‌گیری مجدد جنبش رهایی‌بخش میهن و رهایی از چنگال استبداد حاکم به‌کار خواهیم گرفت.
حزب تودۀ ایران
۲۵ شهریورماه ۱۴۰۳