نامه سرگشاده جمعی از کنشگران مدنی و سیاسی ایرانی به مسعود پزشکیان
امضاکنندگان این نامه سرگشاده با اشاره به وعده رئیسجمهور مبنی بر اینکه «آمدهام تا صدای بیصدایان باشم»، از او خواستهاند تا لایحه تأمین امنیت زنان را بهعنوان اولویتی فوری به مجلس ارائه کرده و بهطور جدی پیگیر تصویب آن باشد…
***
🔸جمعی از کنشگران مدنی و سیاسی ایرانی در نامهای سرگشاده به مسعود پزشکیان، رئیسجمهور ایران، با اعتراض به خشونتهای گسترده علیه زنان، خواستار تصویب فوری لایحه تامین امنیت زنان شدند. به گفته آنها، این لایحه که ۱۳ سال از زمان تدوین آن میگذرد، همچنان در فرایندهای پیچیده و مبهم مجلس شورای اسلامی معطل مانده و اقدامی عملی برای تصویب آن صورت نگرفته است.
🔸در این نامه آمده است: «اخبار تاسف بار مربوط به قتل دو زن در یک هفته گذشته بازتابی از صدای زنانی بود که در نبود قوانین حمایتی و عادلانه، قربانی میشوند.» این کنشگران با اشاره به سالها تعلل در فرایند تصویب این لایحه، مجلس شورای اسلامی و دیگر نهادهای مرتبط را به بیتوجهی به #حقوق_زنان متهم کرده و خاطرنشان شدند که لایحه مذکور در رفتوآمدهای مکرر بین سه قوه اجرایی، قضایی و مقننه مسکوت مانده است و به نظر میرسد تمایل برای تصویب آن وجود ندارد.
🔸آنها همچنین نوشتند: «تأسفبارتر اینکه، پیگیریهای مکرر از طریق معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و همچنین جامعه مدنی نیز تاکنون نتیجه مشخصی به دنبال نداشته و دردناکتر اینکه هر سال به شمار زنانی که به دلیل عدم حمایتهای صریح قانونی و قضایی قربانی ظلم و بیعدالتی میشوند، افزوده میشود.»
🔸امضاکنندگان با اشاره به وعده رئیسجمهور مبنی بر اینکه «آمدهام تا صدای بیصدایان باشم»، از او خواستهاند تا لایحه تأمین امنیت زنان را بهعنوان اولویتی فوری به مجلس ارائه کرده و بهطور جدی پیگیر تصویب آن باشد.
🔸این نامه در حالی منتشر شده که فعالان حقوق زنان و جامعه مدنی در ایران بارها نسبت به افزایش خشونت علیه زنان هشدار دادهاند. هرچند برخی از این فعالان معتقدند تصویب این لایحه میتواند گامی مهم در حفاظت از حقوق زنان و کاهش خشونتهای جنسیتی در ایران باشد، اما شماری دیگر براین باورند که این لایحه نواقصی دارد و از آنچه زنان ایران میخواهند و به آن نیاز دارند، فرسنگها دور است.
اصل ۲۰
اتحاد بازنشستگان
۴ آذر ۱۴۰۳