منوچهر فلاح زندانی محبوس در زندان لاکان رشت از اول مرداد دست به اعتصاب غذا زده و طبق اخبار واصله حال و روز او پس از بیست و دو روز اعتصاب با توجه به مشکلات معدوی که از قبل داشت،چندان مساعد نیست…..،/

****

عزیز قاسم‌زاده

او از ۲۸ خرداد سال ۱۴۰۲ زندانی است و در یک پرونده با عنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام یازده ماه حکم گرفت که در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ این حکم به پایان رسید اما بابت پرونده دیگری او همچنان بعد از نزدیک به ۱۴ ماه بازداشت موقت، همچنان بلاتکلیف در زندان به سر می برد.در شهریور ۱۴۰۲ برای فلاح وثیقه ۴۰۰ میلیونی صادر شد.این وثیقه تامین شد و مراحل قانونی آن برای آزادی منوچهر فلاح انجام شد و حتی در بند برای او جشن آزادی گرفته شد ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد و از آزادی او ممانعت به عمل آمد.این روزها هم زمان با اعتصاب او،وثیقه اش را به ناگهان به ۵ میلیارد افزایش داده اند.انتظار می رفت بعد از ماه ها بلا تکلیفی،روند امور با گشایش جلو می رفت اما متاسفانه گره ها برای منوچهر فلاح بیشتر و بیشتر شده است.هم زمان چند تن از هم بندی های منوچهر فلاح آقایان: عیسی چولاندیم،هومن طاهری،جمشید عزیزی،ساسان خانزاده و محمد میری در همراهی با منوچهر فلاح از روز یکشنبه ۲۱ مرداد دست به اعتصاب غذا زده اند.جای تعجب و شگفتی است که چرا برخی از دست اندرکاران می گذراند کار زندانیان تا این اندازه بیخ پیدا کند. اساسا پیدا کردن راه حلی برای حل معضلات زندانیان، تنها نجات زندانی نیست ،بلکه کاهنده بحران ها و گرفتاری های سیستم قضایی هم هست.

با توجه به اینکه اینجانب یک سال را پیوسته و مدام با منوچهر فلاح در یک بند گذرانیده ام،به جرات می توانم بگویم نظیر او در زندان را ندیده ام او الگوی اخلاقی بسیار شایسته بود طوری که او را ابوالحسن خرقانی بند میثاق نامیدم.وکیل بندی که به جای دستور دادن به بقیه زندانی ها، بیشتر از همه کار می کرد.وقتی برخی از زندانی ها مسئولیت های تقسیم شده خود را انجام نمی دادند،منوچهر بی آنکه به آن افراد اعتراض کند،کار ناتمامشان را تمام می کرد بدون تذکری به آن افراد.وقتی علت رفتارش را از او پرسیدم، گفت: اینجا باید دلی کار کنیم.او حواسش به همه چیز و همه کس بود.منوچهر در آشپزی ید طولایی دارد علاوه بر درست کردن غذاهای تازه و خوشمزه،تمام محتویات غذاهای زندان را زیر و رو می کند و اغلب هم کارهای پیرامون آن را خودش انجام می دهد و باید با کلی خواهش از او بخواهیم بخشی از کارها را هم به دیگران بسپارد و عجیب اینکه یک بار هم نه ناله ای از او شنیده شده و نه شکوه ای از ناسپاسی های خواسته و ناخواسته.تمام رفتار این مرد معلمانه و درس آموز است.در ایامی که سریال یوسف از تلویزیون باز پخش می شد،تقریبا تمام زندانیان هر شب ساعت ۱۰ پای این سریال بودند در یکی از شب ها،یکی از هم بندی ها پیش از این سریال مشغول دیدن فیلمی بود،زمانی که سریال یوسف شروع شد تمام بند طبق روال هر شب آمدند برای تماشای سریال،ناگهان دیدم منوچهر به اتاقش رفت و آن شب سریال را ندید. فردای آن شب به او گفتم منوچهر من حواسم به تو هست که تا کجا فضیلت مدارانه عمل می کنی حتی وقتی که دموکراسی حداکثری پیروز شده، تو به خاطر یک نفر که نتوانست برنامه اش را ببیند با وجود اینکه توافق جمعی در آن ساعت دیدن سریال یوسف بود،تو در همراهی عاطفی با آن دوست حتی از نگاه کردن سریالی که هر شب دنبال می کردی،دست کشیدی.این خاطره تنها یک نمونه کوچک از روح بزرگ منوچهر در یک زندگی جمعی است‌.چنین جوان شریف و نجیبی اکنون ۲۲ روز است لب بر طعام بسته است از سوی دیگر منوچهر پدر و مادرش را از دست داده و تنها دارایی معنوی او یک دختر نوجوان چشم به راه است.او یک کارگر شریف است که از بچگی با دسترنج خود و هیچ رانتی سختی ها و شکست های زیادی را از سر گذرانیده اما ناامید نشده است. در این جهان بسیار کمند کسانی که بیشتر از همه زحمت بکشند و کمتر از همه ادعا داشته باشند.آن هم در یک زندگی جمعی شبانه روز حسن خلق مدام داشتن و از کوره به در نرفتن کار هر کسی نیست.صدای منوچهر جز به مهر و عشق هرگز بلند نشده،اخلاق وظیفه گرا و بل اخلاق فضیلت گرا اقتضا می کند که صدای او باشیم‌.متاسفانه برخی از زندانیان با وجود مصائب زیاد بنا به دلایل مختلف،تریبون و رسانه ای برای شنیدن صدای خود ندارند.منوچهر از آن زندانیان بی پناه و شریفی است که صدایی ندارد باید صدای او بود.جا دارد مقامات قضایی و دادگستری استان و به ویژه دادستان محترم رشت نسبت به پرونده او اقدام عاجل و شایسته ای نمایند و بعد از ۱۴ ماه بلاتکلیفی متساهلانه و خیرخواهانه راهی را برای گشایش پرونده او بگشایند.مسلما حسنات و برکات این اقدام شایسته،خیری تنها شخصی برای یک زندانی ندارد و بلکه خیریت عمومی پشت آن خواهد بود.

🔹🔹🔹

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

۲۶ lvnhn 1403

نظرات بسته است