نرگس محمدی : مسببانِ جنگ، مطرودان و روسیاهان همیشه تاریخ‌اند. صلح نه فقط فقدانِ ویرانی و مرگ و وحشت ناشی از جنگ، بلکه رهایی از زیستنِ زیرِ سایه‌ی شوم استبداد، فقر، تبعیض، تهدید، اعدام، ستم، اضطرابِ ناامنی و فراموش‌شدگی و بی‌صدایی است…./

****

تصور نمی‌کنم زنان، این پرشمار انسان‌های به ستوه‌ آمده از شدت تبعیض و نابرابری‌های پیچیده و ستم‌های تاریخیِ ریشه‌دار در کشورهایی که به ظاهر درگیر جنگ نیستند، احساس صلح داشته باشند.

جایزه‌ی نوبل صلح در سال ۲۰۲۳ به اینجانب نشان‌دهنده‌ی توجه جهانیِ تأثیرگذاری به زنانِ آگاه و مبارز ایران بود. امیدی برای زنانِ خاورمیانه بود. حمایتی از جنبشِ «زن، زندگی، آزادی» و احترام به مهسا ژینا امینی بود.

معتبرترین جایزه‌ی جهان به زنی در ایران داده شد که برای تحقق حقوق بشر و حقوق زنان مبارزه می‌کند و سودای گذار از استبداد به دموکراسی دارد و آزادی و برابری آرمان اوست. معنای مستقیمِ آن، حمایت از جریانِ دموکراسی‌خواه متعهد به حقوق بشر و حقوق زنان بود.

اعلام جایزه‌ی نوبل صلح ۲۰۲۳ با شعارِ جنبشِ مردمیِ ایرانیان آغاز شد. شنیدن «زن، زندگی، آزادی» از تریبون بنیاد نوبل صلح، گویی پژواکِ شعار زنان و مردانِ معترض در کف خیابان‌ها بود که شما یک سال برای شنیده شدنِ آن در جهان تلاش کرده‌اید. صمیمانه سپاسگزارم.

گرچه سال‌های طولانیِ زندان را پیش رو دارم، گرچه تنها پس از ۵۰ روز از دریافت جایزه، تماس‌های تلفنی‌ام قطع شده، گرچه در این سال پدرم را از دست دادم و با او حتی بر مزارش وداع نکردم، گرچه فراق کیانا و علی چونان دردی التیام‌ناپذیر و نوشونده رهایم نمی‌کند، اما لبریز از شور مقاومت، زندگی و مبارزه هستم. برای رسیدن به صلح، دموکراسی و حقوق‌بشر هر رنج، محرومیت و سختی را تحمل خواهم کرد و سختی‌ها مرا قوی‌تر و محکم‌تر می‌کنند.

روزی نه چندان دور سرودِ رهایی ما زنان از آپارتاید جنسیتی و سرود پیروزی مردم ایران از پایان دادنِ به استبداد را خواهید شنید. آن روز بی‌تردید فرا خواهد رسید و شما در جشن پیروزیِ ما سهیم هستید.

امروز ما از صلحی که آرزوی همه نیک‌اندیشان جهان بوده، به غایت دوریم. این فاصله را با اراده‌های محکم، شجاعت، ایستادگی، همبستگیِ صلح‌طلبان می‌توان پر کرد.

۱۴ مهر ۱۴۰۳ زندان اوین

(به مناسبت سالگرد دریافت این جایزه و همزمان با اعلام برنده جدید جایزه صلح نوبل)

۱۷ مهر ۱۴۰۳

نظرات بسته است