ده ویژگی که یک کنشگر محیطزیست نباید داشته باشد!
برای فعال محیطزیست، حفظ منافع زمین، مهمتر از منافع شخصی، قبیلهای، قومیتی و فراتر از مرزهای سیاسی است. او میداند که اگر زمین نباشد، خانه، شهر و کشورش هم نخواهند بود. فعال یا کنشگر محیطزیست، مرامی دارد، سلوکی دارد و از اصولی تبعیت میکند که هرگز نمیتوان او را در گروههای زیر قرار داد:…/
۱⃣ طرفداران سدسازی، طرحهای انتقال آب، مهندسی اقلیم و استخراج آبهای فسیلی؛
۲⃣ طرفداران ورود گونههای غیربومی و مهاجم به سرزمین و حامیان محصولات دستکاریشده بیضابطه ژنتیکی؛
۳⃣ شکارچیانی که با افتخار در کنار لاشه خونآلود یک حیوان به دوربین لبخند زده، عکس گرفته و تصاویر خود را در شبکههای اجتماعی منتشر میکنند؛
۴⃣ آنهایی که نمیتوانند از وسوسه پخت کباب با زغال بلوط یا دیگر چوبهای ارزشمند طبیعت ایران صرفنظر کنند؛
۵⃣ آنهایی که استفاده از مخدرها را در سطح جامعه عادیسازی میکنند؛
۶⃣ آنهایی که خواهان کاهش سهم پروتئین حیوانی در سبد غذایی نیستند؛
۷⃣ آنهایی که میگویند: هدف، وسیله را توجیه میکند و بنابراین، دشمنِ دشمن من، دوست من است. کنشگر محیطزیست اخلاقمدار است و نه سیاستپیشه. مرام او چنین است: من هستم، چون ما هستیم، چون وطن هست، چون زمین هست. در نگاه یک کنشگر حوزه محیطزیست نه تمایز و برتری خاصی بین زیستمندان گیاهی و جانوری وجود دارد و نه با نگاه جنسیتی، ایدئولوژیک و قومیتی شهروندان به خودی و غیرخودی تقسیم میشوند.
۸⃣ برای فعال محیطزیست، حفظ منافع زمین، مهمتر از منافع شخصی، قبیلهای، قومیتی و فراتر از مرزهای سیاسی است. او میداند که اگر زمین نباشد، خانه، شهر و کشورش هم نخواهند بود.
۹⃣ فعال محیطزیست تکسرنشین نمیراند؛ رکاب میزند، از وسایل حملونقل عمومی استفاده میکند یا پیاده گام برمیدارد و تا جایی که بتواند به جای پلاستیک، از کیسههای پارچهای برای خرید سود برده و از بطری پلاستیکی یا لیوان یکبارمصرف استفاده نمیکند؛ کاهش انتشار کربن در رفتارهای روزانه، یک عیار اخلاقی مهم برای کنشگر محیطزیست به شمار میآید.
۰⃣۱⃣ دست آخر آنکه یک فعال محیطزیست، بیشتر از آنکه غُر بزند، با امید میکوشد تا موثرتر بوده و بر دایره نفوذش متمرکز است نه دایره نگرانیهایش. او با شجاعت از دوستان و همقطارانش دفاع کرده و راوی نقطهضعفها و خطاهای همقطاران در فضاهای عمومی نیست. فعال محیطزیست میبخشد و کدورتهایش را روی یخ مینویسد. در عین حال، فعال محیطزیست نه خواهان مرگ هیچ انسانی است و نه در مرگ هیچ خطاکاری هلهله میکند. او آمده است تا با خردمندی، مهربانی و صبوری، از خود شروع کرده و جهانی ایمنتر، شادتر و با کیفیتتر برای همه زیستمندان عالم بسازد
محمد درویش
۶ شهریور ۱۴۰۳