زنان در سراسر خاورمیانه علاوه بر دولت‌های‌شان یک دشمن مشترک دارند به‌نام زن ستیزی ؛ نکبتی که از تهران و کابل تا آنکارا و ریاض ریشه دوانیده است. درهم شکستنِ این دشمن مشترک قطعا به رزمی مشترک نیاز دارد تا خواهرانِ ستم‌دیده‌ی این منطقه‌ برای همیشه از شرش رها شوند….

کسانی‌که از گزاره‌ی “مسائل اون‌ها به ما ربطی نداره” استفاده‌ می‌کنند متوجه نیستند که ساز و برگِ امپریالیسم به میانجیِ اسلام سیاسی اجازه نخواهد داد تا یک کشور در این منطقه به تنهایی طعم آزادی رل بچشد و قید و بندهای استبداد و استثمار را از دست و پای خود بگشاید. چرا که رها شدن زنان از قید انقیاد در تهران مانند دومینو انقلاب‌های ضدِ ارتجاعی را در تمام منطقه به حرکت درمی‌آورد و تامینِ منافع بلند مدتِ قدرت‌های جهان _که در گرو عاملیت‌‌زدایی از مردمان خاورمیانه است_ را با خطر جدی مواجه خواهد کرد.
نباید فراموش کنیم که در سراسر تاریخ معاصر خاورمیانه دولت‌های امپریالیستی از هیچ تلاشی برای ممانعت از تحقق آزادی خاصه آزادی‌ زنان دریغ نکرده‌‌اند ولو آن‌که با صرف بودجه‌های عظیم برای “یواشکی” و امثالهم، گفتارهای #صنعت_حقوق_بشر و تکریمِ قربانی به جای مبارز را تقویت کنند.
نباید فراموش کنیم که تاچرها و ریگان‌ها به بهانه‌ی جلوگیری از نفوذ کمونیسیم از شکمِ مجاهدین افغانستان طالبان و بعدتر القاعده را بیرون کشیدند.
نباید فراموش کنیم که با قطعی شدن سقوط استبداد پهلوی، تخم‌مرغ‌های خود را در سبد خمینیست‌ها قرار دادند تا مانع از قدرت‌یابی نیروهای سکولار شوند.
نباید فراموش کنیم که در جریان #بهار_عربی به جای حمایت از انقلابیونِ منطقه به تقویت تکفیرهایی چون جبهه‌النصره، نورالدین زنکی یا دولت اسلامی شام و عراق پرداختند.

باید بدانیم که رهایی زنان یکی از کشورهای منطقه می‌تواند رانه‌ی آغاز انقلاب‌های آزادی‌خواهانه در سراسر منطقه شود و منافع راهبردی غرب از طریق انقیاد و عاملیت‌زدایی از مردم را به چالش بکشد.

از همین‌رو لازم است تا پیام‌های زنان منطقه از دمشق، کابل، خارطوم، استانبول، غزه، بغداد و بیروت را به فال نیک بگیریم و ستایش از آن‌ها را جایگزینِ شارلانیزمِ دولت‌هایی نظیر کانادا کنیم که جهت نمایش در افکار عمومی چند رهبر جمهوری اسلامی را تحریم کرده ولی زیر پای غارت‌گران همین کشور فرش قرمز پهن می‌کنند.

ما در این منطقه‌ی نفرین‌شده یا همگی با هم رستگار خواهیم شد یا آزادی‌های‌مان صرفا میان‌پرده‌هایی در فاصله‌ی دو پرده استبداد خواهد بود.

برگرفته از کانال بیدار زتی

۱۵ مهر ۱۴۰۱

نظرات بسته است