زن کشی ادامه دارد…
به نظر می رسد قتل ناموسی و زن کشی عادی شده است و دیگر واکنشی نسبت به آن دیده نمی شود. نه وجدان جمعی ناآرام و جریحه دار می شود و نه جامعه مدنی پیگیر قتل زنان است. لایحه رومینا هم که متاثر از فشار افکار عمومی در دولت وقت تهیه شد، چون به مجلس رسید، بایگانی شد. قانون پیشگیری از خشونت علیه زنان پس از جرح و تعدیل های مکرر همچنان در رفت و آمد بین سه قوه و بلاتکلیف است…/
✍️سیمین کاظمی
🔸از قتل رومینا اشرفی به دست پدرش چهار سال می گذرد. حالا خبر آمده که دهم فروردین در یکی از روستاهای آبادان مردی دخترش را خفه کرده است، به همان دلیل که پدر رومینا دخترش را کشت.
🔸در این چهارسال زنان بسیاری در جای جای ایران تحت عنوان مشکلات خانوادگی، بخوانید برای پاسداری از ناموس توسط مردان خانواده به قتل رسیده اند، اما غیر از رومینا و چند نفر دیگر بقیه نام و نشان شان مخفی ماند و افکار عمومی هم چندان به آن واکنشی نشان نداد.
🔸به نظر می رسد قتل ناموسی و زن کشی عادی شده است و دیگر واکنشی نسبت به آن دیده نمی شود. نه وجدان جمعی ناآرام و جریحه دار می شود و نه جامعه مدنی پیگیر قتل زنان است. لایحه رومینا هم که متاثر از فشار افکار عمومی در دولت وقت تهیه شد، چون به مجلس رسید، بایگانی شد. قانون پیشگیری از خشونت علیه زنان پس از جرح و تعدیل های مکرر همچنان در رفت و آمد بین سه قوه و بلاتکلیف است. در عوض آنچه با موفقیت کنترل شده افکار عمومی آن هم از طریق مدیریت خبر است.
🔸وقتی خبری درباره قتل و خشونت منتشر می شود، دانستن نام و دیدن چهره قربانی و شنیدن داستان زندگی و مرگ او می تواند همدلی افکار عمومی را برانگیزد و موجب می شود که جامعه بی تفاوت از کنار واقعه نگذرد. در مورد رومینا اشرفی و دو یا سه قربانی بعد از او این اتفاق افتاد اما در قتل های بعدی به ندرت هویت قربانیان افشا شد یا درباره زندگی و قتل آنها اطلاعاتی توسط رسانه ها به افکار عمومی ارائه شد.
🔸 این شکل از خبررسانی به عادی شدن قتل زنان منجر شده، چنانکه چهارسال بعد از قتل رومینا به دست پدرش، دختر دیگری بدون نام و نشان در روستایی مجهول به قتل رسیده و این خبر تکان دهنده در میان انبوه اخبار گم می شود.
🔸 در متن خبر آمده است، “خانواده دختر به قتل رسیده اعلام رضایت به قاتل نموده واظهار داشتند که هیچگونه شکایتی از عامل این جنایت که پدر دختر بوده ندارند.” به نظر می رسد، این رضایت به قتل دختر روستایی آبادانی فقط از طرف خانواده اعلام نشده، بلکه جامعه و رسانه ها نیز با سکوت و خبررسانی مبهم و ناکافی ناخواسته به این قتل اعلام رضایت کرده اند، و به این ترتیب زن کشی ادامه دارد…
۱۹ فروردین ۱۴۰۳