ادامۀ مقاومت مدنی زنان
در روزهای اخیر نیز مقاومت زنان قهرمان میهنمان علیه تبعیض و در جهت تأمین حقوق برابر در عرصههای مختلف ادامه یافت. در مقابل در فشار گذاشتن و سرکوب کردن زندانیان و اعدامشان، آنان با شیوههایی مختلف به مقاومتشان ادامه میدهند. از اعتراضهای دستهجمعی درون زندان، تا اعتصاب غذا و صدور بیانیه و نوشتن نامه و بیان غم و شادی خود به هر شکل شیوههاییاند که زنان زندانی برای مقابله با سرکوب و فشار گزمههای رژیم بهکار میبرند…../
****
هفتۀ گذشته “گلرخ ایرایی” در نامهای از زندان اوین روایتهای رنج، مقاومت، و امید را
در سختترین شرایط زندان بازگو کرد. او در این نامه از جمله مینویسد: “حالِ خوبِ ما نقطهی مرگ ستمگر است… در اوج سختیها و در فضایی که مدام رنج و اندوه بر سر آوار میشود، میتوان وجه مثبت داشتهها را دید و آن را به همبستگی بیشتر، تمرینِ مقاومت و رمز ایستادگی بدل کرد.” در حرکتی دیگر “نرگس محمدی” که بهعلت سپری کردن دوره نقاهت بیماریاش در مرخصی از زندان بهسر میبرد در مصاحبهای با نشریۀ فرانسوی اِل به افشای واقعیتهای تلخ جاری در زندانهای سیاسی پرداخت. او با اشاره به استفاده سیستماتیک از انزوا به عنوان ابزار شکنجه، تأکید کرد که در زندانهای سیاسی ایران جایی برای عادی بودن وجود ندارد و شخصاً مواردی از شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان را مستند کرده است. او از مقاومت زنان زندانی سیاسی گفت و از برگزاری تحصنهای اعتراضی در زندان بهرغم ممنوعیتهای رسمی خبر داد. او با اشاره به حضور هفتاد زن از پیشینههای مختلف در بند زنان زندان اوین، این مکان را نمادی از تقابل دستگاه سرکوب حکومتی و مقاومت زنانه توصیف کرد. حضور موثر زنان در اعتراضهای بازنشستگان و معلمان نیز عرصهای دیگر است که بهصورت پیگیر و مداوم شاهدش هستیم. ابتکار جالب زنان بازنشسته با بردن اعتراضهای بازنشستگان به داخل مترو تهران یکی از نمونههای شرکت میدانی وسیع زنان در مبارزات مدنی و صنفی است.
یکی دیگر از نمودهای مقاومت زنان و مبارزهشان علیه تبعیض و برای برابری را باید مبارزه با “قانون” حجاب و عفاف دانست که هر روز ابعادی وسیعتر بهخود میگیرد. زنان قهرمان بهرغم تمامی ترفندها و فشارها از موفقیت رژیم در اجرای این قانون مانع شده است. در روز ششم دیماه “گلی امامی”، مترجم و نویسنده، در مراسم جوایز مسابقۀ ادبی “ایران کتاب” که در تالار ایوان شمس تهران برگزار شد بدون حجاب بر روی صحنه حاضر شد و جایزهٔ تندیس ویژه یک عمر فعالیت در حوزهٔ کتاب را گرفت. اقدامهایی از این دست کمکم با دلیری زنان دارد به حرکتی عادی تبدیل میشود. ”
در مقابل، رژیم نیز از هیچ تلاشی برای سرکوب کردن و به زندان انداختن، و در تنگنا قرار دادن زنان فروگذار نمیکند. در هفتههای قبل از زندانی شدن “لیلا حسینزاده” فعال دانشجویی خبردار شدیم. به او بهدلیل شرکت بیحجاب اجباری در مراسم دفاع از پایاننامهاش نه تنها از مقطع کارشناسی اخراج شد، بلکه به یک سال زندان نیز محکوم گردید. همچنین عدهای از فعالان سیاسی زن در اصفهان که به حکم اعدام زندانیان پروندۀ “خانه اصفهان” در مقابل زندان دستگرد اصفهان اعتراض کرده و بازداشت شده بودند حکمهای زندان طویلالمدت داده شد.
به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۲۲۵، ۲۴ دی ۱۴۰۳