بیش از یک سده از تاسیس روز جهانی زنان که یکی از خواسته‌های اولیه آن بدست آوردن حق رای زنان بود، می‌گذرد. مبارزات زنان در جنبش‌های مترقی ایران در صدسال اخیر با تمام فراز و نشیب‌هایش، به دستیابی‌هایی پرمحتوا و پرافتخاری نظیر دستیابی‌ به حق رای، حق تحصیل، و تحمیل حق کار و شغل و غیره بود. زنان میهن ما امروزه هم‌سو با آرمان‌های کهن مبارزاتی جنبش زنان کارگر و شاغل دوش به دوش مردان در دستیابی به حق شغل و تحصیل شایسته، امنیت شغلی، تنظیم قوانین خانواده و کار به‌هدف تساوی زنان و مردان، قاطعانه تلاش و مبارزه می‌کنند…../

***

نقض سیستماتیک حقوق زنان کارگر، زحمتکش و لایه‌های تهی‌دست جامعه درپی حاکمیت های استبدادی سلطنتی و ولایی بر میهن ما عواقب اقتصادی – اجتماعی فاجعه‌باری به‌بار آورده‌است. برنامه‌های تعدیل ساختاری، خصوصی‌سازی و هم‌زمان اصلاح قوانین کار به‌سود کلان سرمایه‌داری و کارفرمایان ازجمله اقدامات ضدمردمی و به‌ضرر لایه‌های تهی دست جامعه در رژیم جمهوری اسلامی بوده است. این برنامه‌های ضد مردمی در چهار دهه اخیر با مهر تایید ولی فقیه به نسخه‌های نولیبرالی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی به‌اجرا گذاشته شده‌است. در روند تغییرات تدریجی قانون کار به‌سود کلان سرمایه‌داران می‌توان از کاهش ساعات کار زنان کارگر متاهل شاغل در صنایع مختلف، حجاب اجباری در محیط کار، دستمزد نامساوی در برابر کار مساوی زنان با مردان در کارهای مشابه، بهره مند نبودن از مزایای قانون کار شامل اجرای حقوق سابقه کاری، حق بیمه و اولاد و ازاین قبیل را نام برد. سیاست‌های زن‌ستیزانه رژیم ولایت فقیه از همان ابتدای پیروزی انقلاب مردمی بهمن با شتاب تمام به‌اجرا گذاشته ‌شد. سیاست‌هایی که زیر پرچم اسلام‌گرایی، تمام سطوح اجتماعی و اقتصادی و سیاسی زندگی زنان کارگر و زحمتکش شهر و روستای میهن‌مان را تحت تاثیر و زیر ضربه های کمرشکن قرار داده ‌است.

اجرای طرح‌های استبدادی و زن‌ستیز رژیم ولایت فقیه در زمینه محدود ساختن و دشوارترکردن امر اشتغال زنان در کنار نبود امکانات رفاهی برای مادران، آسیب‌های روانی و اجتماعی فراوان به همراه داشته است که به فقر بیشتر خانواده ها و تبعیض و خانه‌نشین شدن هرچه بیشتر زنان میهن ما منجر شده‌است.

به دنبال سیاست‌های ریاضتی اعمال شده مطابق آمارهای دولتی بیش از یک سوم جمعیت ایران به زیر خط فقر رانده شده‌است. ازاین‌رو زنان و مردان طبقات تهی‌دست مجبور به بستن قراردادهای سفید امضا و موقت می‌شوند. اخراج‌ دسته‌جمعی کارگران و کارکنان از کار و تعطیلی کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، معضلی است رو به رشد که به فقر گسترده مردم منجرشده‌است. اخراج ‌های دسته‌جمعی عموماً به رواج قراردادهای موقت و سفیدامضا و ندادن حق بیمه بازنشستگی و اجتماعی کمک کرده و در بازگشایی مراکز تولیدی مزایای حقوق کاری به مراتب کمتری از شرایط قرارداد قبلی به کارگران تحمیل می‌شود. دراین میان ما با پدیدهٌ کار در مراکز تولیدی کوچک و کار در خانه‌ها نیز مواجه هستیم. زنان زحمتکش این قشر مشمول قانون کار نیستند و از هیچ مزایای حقوق کاری برخوردار نمی‌شوند. دراین روندها، دولت‌های برگمارده ولی ‌فقیه دست کارفرمایان و سرمایه‌داران این بخش‌ها را کاملاً و به‌وضوح برای اجرای شرایط ضدکارگری و استثماری باز گذاشته‌اند.

در نبود استقلال صنفی – سندیکایی طبقه کارگر و زحمتکش ایران به عنوان یک حق طبیعی و قانونی طبق مفاد بین‌المللی اتحادیه جهانی سندیکاهای کارگری، کارگران زن و مرد میهن‌مان بدون هیچ پشتوانه صنفی – سیاسی دوش به دوش هم از حقوق به حقه خود در برابر کارفرمایان و بخش خصوصی و دولتی با تمام قوا مبارزه می‌کنند. در مبارزات معیشتی برای پرداخت عادلانه حقوق نسبت به رشد تورم و دیگر حقوقی که روزانه پایمال و یا از زنان کارگر و زحمتکش سلب می‌شود، همواره با سرکوب شدید حکومتی و ارگان‌های امنیتی مواجه هستیم‌. تعداد کثیر زنان زندانی سیاسی و صدور احکام سنگین ازجمله حکم اعدام برای آنان، ناشی از هراس رژیم جمهوری اسلامی از عزم قاطع و مبارزات زنان آزاده و عدالت‌خواه می باشد. زنان شجاع میهن ما بنا به تجارب مبارزاتی، به‌خوبی می‌دانند.امروزه تنها راه رهایی از ظلم طبقاتی و جنسیتی مبارزهٌ ای پیگیرو متشکل و در پیوند با سایر مبارزات صنفی، کارگری و اجتماعی جاری است. زنان درصف اول اعتراض‌های گوناگون پیشگام هستند و روز به روز مصمم‌تر درجهت دستیابی به ‌خواسته‌هایشان رژیم ولایی و دستگاه امنیتی آن‌را به‌چالش می‌کشند. تجربیات دهه‌ها سال مبارزات مترقی، صنفی و سندیکایی با تمام دشواری‌ها، موفقیت‌های بی‌نظیری را به‌ما نشان داده‌است.

دستگیری‌های مبارزان صنفی – سندیکایی کارگران زن و مرد، فرهنگیان، بازنشستگان و دانشجویان و شکنجه، اعتراف‌گیری‌های دروغین و صدور احکام اعدام علیه مبارزان، جدا از برنامه‌های حمایت رژیم استبدادی از کلان سرمایه‌داران تجاری و ضدملی نیست.

مبارزه زنان کارگر و زحمتکش شهر و روستا با تمام قوا و همبستگی دلیرانه و مستحکم ضد امپریالیستی – ضد دیکتاتوری خواب را از چشم مستبدان حاکم ربوده‌است. مبارزه پیگیر آنان در هم‌پیوندی با مبارزه سایر نیروهای مردمی جنبش و اعتراض‌های جاری به‌سوی برقراری حکومت ملی – دمکراتیک در میهن ما، ضامن پیروزی جنبش و نوید بخش رهایی زنان کشورمان از بهره‌کشی وحشیانه رژیم زن ستیز و حامی کلان سرمایه‌داران می‌باشد.

در آستانه روز جهانی زنان، ۸ مارس بر همه زنان کارگر و زحمتکش میهن ما گرامی باد!

۱۳ اسفند ۱۴۰۳

منبع : سایت تشکیلات دمکراتیک زنان ایران

نظرات بسته است