قتل حکومتی حمله به وجدان عمومی جامعه است و فرمان سیاسی حکم اعدام شریفه محمدی نشانه‌ای از تزلزل قدرتی است که برای بقا، به وحشت و ارعاب متوسل شده است… مبارزه علیه اعدام یک وظیفه شهروندی شبانه‌روزی است: علیه اعدام پخشان عزیزی، شریفه محمدی، وریشه مرادی، در طوفانی توییتری و اینستاگرامی با هشتگ #WeProtestExecution دوشنبه ۶ اسفند (ساعت ۲۱ به وقت ایران، ۱۸:۳۰ به وقت اروپای مرکزی) شرکت کنیم…

***

اعدام، واپسین ابزار حکومتی است که مشروعیت خود را از دست داده و به جای پاسخ به مطالبات مردم، بر چوبه‌های دار تکیه می‌کند. جمهوری اسلامی ایران، در تنهایی بدون مردم خویش، چنگال سرکوب را بر گلوی آزادی‌خواهان، کارگران، زنان و اقلیت‌ها فشار می‌دهد.

حکم اعدام شریفه محمدی نه یک تصمیم قضایی، بلکه فرمانی سیاسی است، نشانه‌ای از تزلزل قدرتی است که برای بقا، به وحشت و ارعاب متوسل شده است.

شکنجه، اعترافات اجباری، آزار خانواده‌ها، و سرکوب بی‌وقفه، روش‌های همیشگی این حکومت‌اند. اما تاریخ گواهی می‌دهد که سرکوب نه سکوت می‌آورد و نه ترس جاودانه می‌سازد. هر حلقه‌ی طناب که بر گردن مبارزان انداخته می‌شود، حلقه‌ای دیگر از زنجیرهای ظلم را سست می‌کند. آنچه در زندان لاکان، در کردستان، در سراسر ایران در حال وقوع است، تنها ادامه‌ی یک سرکوب نیست، بلکه واکنش به شعله‌ای است که در تاریکی می‌درخشد و نوید فردایی بدون اعدام، بدون استبداد و بدون وحشت را می‌دهد.

اعدام، آخرین پناهگاه حکومت‌هایی است که از پاسخگویی گریزان‌اند. براساس گزارش سالانه سازمان حقوق بشر ایران و سازمان همبستگی علیه مجازات اعدام (ECPM)، ایران سال ۲۰۲۴ شاهد افزایش بی‌سابقه مجازات اعدام بوده است. در سال ۲۰۲۴ حداقل ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شدند. این رقم در سال ۲۰۲۳، ۸۳۴ نفر بود؛ و جمهوری اسلامی علیرغم وعده‌های اصطلاح‌طلبانه‌ رئیس‌جمهورش مسعود پزشکان، افزایش ۱۷ درصدی نرخ قتل دولتی را ثبت کرده است.

شمار ۹۷۵ اعدامی در سال ۲۰۲۴، تنها یک عدد نیست، بلکه ۹۷۵ فریاد، ۹۷۵ زندگی، ۹۷۵ شاهد بر جنایتی سازمان‌یافته است. اما این جنایت بی‌پاسخ نخواهد ماند. مبارزه علیه اعدام، مبارزه‌ای برای زندگی است، برای کرامت انسانی، برای حق نفس کشیدن در جهانی که روزی خواهد آمد. جهانی که در آن ترازوی عدالت، جای چوبه‌های دار را خواهد گرفت.

و آن که در راه حقیقت و آزادی گام گذارده، مرگ و زندگی را معنایی دیگر بخشیده است. ما ترس از مرگ نه، که ترس از زندگی بی‌عزت و بردگی داریم. زندگی آزاد آنجا آغاز میشود که زنان (آن قدیمیترین مستعمره‌گان) راسخ و استوار برای شرافت و کرامت خود، چنان میزیند که مرگ را برای زندگی آزاد در آغوش میکشند.
قتل حکومتی حمله به وجدان عمومی جامعه است. و مبارزه علیه اعدام یک وظیفه شهروندی شبانه‌روزی.

علیه اعدام پخشان عزیزی، شریفه محمدی، وریشه مرادی، طوفانی توییتری و اینستاگرامی با هشتگ #WeProtestExecution دوشنبه ۶ اسفند (ساعت ۲۱ به وقت ایران | ۱۸:۳۰ به وقت اروپای مرکزی) برگزار خواهد شد.
نیروهای امنیتی شریفه محمدی را آذر ۱۴۰۲ بازداشت کردند. او برای مدت طولانی در بازداشتگاه‌های مختلف حبس و تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. برخی از زندانیان شهادت داده بودند که بدن کبود شریفه محمدی بر اثر شکنجه را دیده‌اند. خانواده شریفه محمدی نیز از آزار حکومت در امان نماندند. علاوه بر محرومیت طولانی مدت آنها از ملاقات، نیروهای امنیتی خرداد ۱۴۰۳ سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی را نیز برای چند روز بازداشت کردند تا فشار بر این فعال کارگری برای تن دادن به اعتراف اجباری را افزایش دهند.
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران در چند ماه اخیر علاوه بر شریفه محمدی، پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان را نیز به اتهام بغی به اعدام محکوم کرده است.

وریشه مرادی، فعال حقوق زنان کُرد نیز با اتهام مشابهی در خطر صدور حکم اعدام قرار دارد.

۵ اسفند ۱۴۰۳

نظرات بسته است