در طول نزدیک به نیم قرن حاکمیت جمهوری اسلامی بر این سرزمین ، هر روز شاهد افزایش فشارهای اقتصادی بر اقشار آسیب پذیر اجتماعی بویژه کارگران ، معلمان و بازنشستگان بوده ایم .به طوریکه در شرایط کنونی اکثریت آنها بنا بر آمارهای رسمی زیر خط فقر مشغول گذران زندگی خود هستند …./

***

زیستی طاقت فرسا که به مرگ تدریجی تبدیل شده است و بویژه در طول یک دهه گذشته در نتیجه افزایش فشارهای اقتصادی که تحریم های بین المللی، که خود محصول سیاست های حاکمیتی است ، یکی از دلایل آن بوده است ، به مرز بحران رسیده است .

افزایش آمار های خودکشی ، قتل های خانوادگی ، رشد تصاعدی بزهکاری های اجتماعی ، آمار وحشتناک کودکان بازمانده از تحصیل، مهاجرت وسیع جوانان و نخبگان دانشگاهی و …همگی نشان هایی از این بحران هستند .

از طرف دیگر پاسخ حاکمیت و نیروهای امنیتی اش ، به هرگونه تشکل یابی و اعتراضات مسالمت آمیز صنفی و مدنی ، سرکوب ، پرونده سازی و فشارهای امنیتی است .

نمونه روشن آن بازداشت و صدور حبس های طولانی برای دهها فعال کارگری ، فعال صنفی معلمان و فعالان بازنشستگی ، در طول سال های اخیر است .

در چنین شرایطی است که در طول هفته جاری شاهد اعتصابات کامیونداران در سراسر کشور برای پیگیری حقوق صنفی شان می باشیم .

مطالبه گری مسالمت آمیزی که واکنشی است به افزایش فشار های هر چه بیشتر اقتصادی و معیشتی بر زندگی این عزیزان زحمتکش که از طرف حاکمیت کانالیزه می شود .

اعتراض به کاهش سهمیه گازوئیل ، افزایش نرخ بیمه تامین اجتماعی ، عدم افزایش دستمزد و کرایه حمل بار متناسب با تورم حاکم بر اقتصاد و فقدان ایمنی های لازم شغلی و بویژه توجه به مسیرهای حمل و نقل فرسوده بخشی از مطالبات به حق کامیونداران بوده است که با وجود پیگیری های متعدد از طرف حاکمیت پاسخی شایسته دریافت نکرده است .

حال که کامیونداران از سر استیصال دست به اعتصاب گسترده در سراسر کشور زده اند ، پاسخ حاکمیت نه چاره جویی و ارائه راه حل مناسب که بکارگیری امکانات حمل و نقل نیروی نظامی همچون سپاه برای شکستن اعتصابات و تلاش در جهت ارعاب و بازداشت تعدادی از پیشگامان این اعتصاب سراسری بوده است .این همان الگوی ثابتی است که در همه این سال ها در برخورد با اعتراضات مسالمت آمیز صنفی و مدنی اقشار مختلف اجتماعی به کار رفته است .

ما به عنوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ، که در طول بیش از دو دهه فعالیت صنفی و مدنی ، بارها متحمل هزینه های فراوان در پیگیری مطالبات به حق خود شده ایم ، خود را همدرد و هم سرنوشت اقشار مختلف اجتماعی بویژه کارگران حوزه حمل و نقل دانسته و از اعتصابات آنها حمایت می کنیم .

از نظر ما تنها مسیر صحیح پیگیری و قابل تحقق این مطالبات گسترده ، پیوند جنبش های مطالبه گری است و مطالبات هیچ قشری خارج از این اتحاد سرنوشت ساز دست یافتنی نیست .

ما به حاکمیت هشدار می دهیم ، که این الگوی تکراری سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز صنفی و مدنی ، نمی تواند برای همیشه تداوم یابد و خواهان پاسخ شایسته به مطالبات به حق کامیونداران و آزادی اعتصاب کنندگان بازداشتی هستیم .

نظرات بسته است