در این بیانیه که با عنوان “اکثریت مردم ایران نظام جمهوری اسلامی را دیگر نمی‌خواهند” منتشر شده هشدار داده‌ می‌شود که شهروندان با “ذات روحانیون حاکم آشنا شده‌اند و دیگر فریب دروغ‌ها و وعده‌های ایشان را نمی‌خورند و از آخوندها به انحاء مختلف و با ادبیات گوناگون می‌خواهند که بروند.”

در بخشی از این بیانیه که امضای وکلای نام‌آشنایی هم چون مهرانگیز کار، گیتی پورفاضل، سعید دهقان و محمد اولیایی فرد را دارد، آمده است: «مسئولان نظام جمهوری اسلامی در طول چهار دهه‌ گذشته متوهمانه تصور کرده‌‌اند که چون خود را نماینده غیب جا زده‌‌اند، پس می‌توانند در صندلی حکمرانی بنشینند و ملت را از جایگاه و مقام خود عزل کنند و اراده‌ی اکثریت مردم را در قوانین نظام حبس نمایند.»

در ادامه آمده است: «اگرچه حکومتِ همچنان غرق در توهم، تصور می‌کند که می‌تواند بزند و ببندد و بگیرد و بکشد و ساکت کند اما سیل مردمی به ناچار دودمان چنین حاکمیتی را بر باد می‌دهد و نهایتا آن امر غیبی در کنار مردم می‌ایستد، چرا که صدای مردم، صدای خداست.»

در بیانیه از قوه قضائیه به عنوان ابزاری برای سرکوب و تثبیت خودکامگی یاد شده و نوشته شده است: «دادگستری که محلی‌ است برای دفاع از حقوق شهروندی و جلوگیری از تجاوز ارباب قدرت به حقوق ملت، با حضور مسئولانی غیرمستقل و رجزخوان به یکی از قوای مستبد تبدیل شده و به همین خاطر شبکه‌ای فاسد بر سرنوشت کشور حاکم شده است.»

در این بیانیه، وظیفه‌ وکلا “دفاع از حقوق بنیادین ملت در برابر تعدی و تجاوز حکومت” عنوان شده و دست کم ۴۰ وکیلی که نامشان در زیر این بیانیه آمده است، ابراز امیدواری کرده‌اند که  بتوانند از عهده این مسئولیت برآیند.

این بیانیه در حالی منتشر شده است که مجله حقوق ما که از سوی  فعالان حقوق بشر در اروپا منتشر می‌شود، از بازداشت هشت وکیل در شهر شیراز خبر داده است.

گفته می‌شود، این وکلا به اسامی آستاره انصاری، نازنین سالاری، بهاره صحرائیان، قدسیه قدس بین، محمد هادی جعفرپور، مهدی صفری، محمود طراوت‌روی و علیرضا زارع همگی از افرادی هستند که وکالت معترضان دستگیر شده را بر عهده گرفته‌ بودند.

۱۱ آبان ۱۴۰۱