این بحران سال‌هاست که در ایران جریان دارد، کما این‌که در جوامع دیگر هم کم‌وبیش بحران مردانگی سابقه طولانی دارد. تفاوت مهم ایران این است که حکومت با تمام قوا پشت تعریف مردسالارانه مردانگی ایستاده و به زور چماق هم که شده می‌خواهد آن را بر جامعه مسلط کند ‏و البته بازنده این نزاع همین الآن معلوم است….

به نظر من بحرانی که نه فقط حکومت، که بخش‌های وسیعی از جامعه هم با آن درگیر است، بحران مردانگی است. به این معنی که اگر قرار باشد کرامت زنان به رسمیت شناخته شود و تمایز حقوقی اساسی بین آنان و مردان برقرار نباشد، تغییر پیش‌ رو فقط در زندگی زنان نخواهد بود بلکه جایگاه و نقش مردان را هم دچار تغییر اساسی خواهد کرد. و این در شرایطی است که تعریف‌های مسلط از مردانگی با مردسالاری پیوند محکمی دارند.

اگر مردسالاری سقوط کند یا به آن خدشه وارد شود، مردانگی هم لنگر مفهومی و معرفتی و اجتماعی خود را از دست خواهد داد. و آن‌وقت هر آن‌که خود را مرد تلقی می‌کند مجبور است به دنبال تعریفی نو از مردانگی باشد، به شکلی که مردانگی‌اش دیگر وابسته به منظومه مفهومی و اجتماعی و عاطفی مردسالاری نباشد. و خب از دست دادن لنگر مفهومی در هر زمینه‌ای می‌تواند باعث بحران وجودی شود.

این بحران سال‌هاست که در ایران جریان دارد، کما این‌که در جوامع دیگر هم کم‌وبیش بحران مردانگی سابقه طولانی دارد. تفاوت مهم ایران این است که حکومت با تمام قوا پشت تعریف مردسالارانه مردانگی ایستاده و به زور چماق هم که شده می‌خواهد آن را بر جامعه مسلط کند ‏و البته بازنده این نزاع همین الآن معلوم است./علیرضا دوستدار

مطالعات زنان

۱۲ آبان

نظرات بسته است