«بیدود» دود شد!
حذف دوچرخه‌سواران از شهر با تعطیلی ۱۶۰ خانه دوچرخه؛ در روزهایی که نفس‌کشیدن در تهران دشوار است، اینکه بپرسیم چرا خبری از دوچرخه‌های نارنجی‌رنگ که قرار بود پروانه‌ها را به شهر برگردانند نیست، کمی بی‌موقع است. بر اساس هشدارهای بهداشتی، قدم‌زنی در خیابان‌های تهران خطرآفرین بوده و توصیه به ماندن در خانه و فعالیت محدود در فضای باز است…
***
اما غیبت دوچرخه‌های اشتراکی هم طولانی‌مدت شده است. ایستگاه‌های دوچرخه این روزها به محل پارک موتورسیکلت بدل شده و برخی نیز خالی‌اند. تعدادی از مسیرهای دوچرخه هم حذف شده و سه‌شنبه‌های بدون خودرو نیز به خاطره‌ها پیوسته است. به نظر می‌آید طرح توسعه دوچرخه‌سواری با دوچرخه‌های اشتراکی چندان دغدغه مدیران کنونی شهر نباشد؛ هرچند در برنامه شهردار تهران به آن پرداخته شده است. در سال‌های گذشته شهروندان تهرانی رغبت زیادی به رکاب‌زدن نشان نمی‌دادند و خبری از دوچرخه در کوچه و خیابان‌های این شهر نبود. در دوره‌ای تمام ۱۶۰ خانه دوچرخه تهران یکباره تعطیل شدند؛ خانه‌هایی که برخی از آنها پر‌رونق بود و برخی هم نه. تلاش‌ها برای افزایش سهم دوچرخه درجابه‌جایی‌های روزانه چندان موفق نبود، اما با اجرای طرح دوچرخه اشتراکی به نظر می‌رسید تعداد دوچرخه‌سواران تهرانی بیشتر شده باشد.
چه شد که تهران به شهری بدون دوچرخه تبدیل شد؟
سیدجعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران، درباره اینکه ایستگاه‌های دوچرخه در سطح شهر بدون استفاده رها شده و مدت‌هاست دوچرخه‌های بیدود نیز از سطح شهر جمع‌آوری شده‌اند، می‌گوید: شورای شهر برای توسعه دوچرخه‌سواری در تهران هم ردیف بودجه گذاشته و هم تأکید داشته است که دوچرخه‌سواری قابل‌حذف نیست. برای معابری که از ظرفیت مناسب برخوردار هستند، باید امکان استفاده از دوچرخه را فراهم کنیم و این موضوع که قرار است با چه شرکتی قرارداد بسته شود، در حوزه اجرائی است و شورا به آن ورود نمی‌کند…
آمارها نشان می‌دهد تهران توانسته بود تعداد دوچرخه‌سواران خود را افزایش دهد؛ هرچند آمارها از تعداد ترددهای درون‌شهری سهم اندکی داشتند، برخی از کارشناسان شهری معتقد هستند ادامه سیاست‌های گذشته و تکمیل و اصلاح آن می‌توانست به رشد این آمار کمک کند؛ اتفاقی که نیفتاد و دوباره به نقطه صفر در این حوزه بازگشتیم.
ادامه در شرق
۱۸ دی ۱۴۰۱