تصویب قانون مشروط شدن خروج زنان بالای ۱۸ سال از کشور به اجازه سرپرست یا دادگاه، در شرایط جنبشِ «زن، زندگی، آزادی» بدین‌معنی است که مجلس زن را به‌عنوان انسان عاقل و بالغ به‌رسمیت نمی‌شناسد و آنها را در ردیف دیوانگان و کودکان تحت سرپرستی به‌حساب می‌آورد. و یا در واقع می‌خواهد زنان را با این مصوبه به‌خاطر نافرمانی و عصیان‌شان تنبیه و تحقیر و محدود کند…

***

🔸با تصویب قانون مشروط شدن خروج زنان بالای ۱۸ سال از کشور به اجازه سرپرست یا دادگاه، پیام حاکمیت  و مجلس به جامعه این است که صدای اعتراضات زنان به وضعیت موجود را یا نمی شنود یا آگاهانه نشنیده می گیرد.  زنان به تبعیض های مبتنی بر جنسیت اعتراض دارند، ولی بعضی از اعضای مجلس به تکاپو افتاده اند تا باقیمانده حقوق قانونی ناچیز  زنان را سلب کنند. علتش هم این است که در نظام فکری آنها، زن به عنوان یک موجودیت مستقل جایگاهی ندارد و نمی تواند با مرد حقوق برابر داشته باشد. در این نظام فکری زن باید تحت قیمومیت و کنترل باشد و این حق قیمومیت و کنترل بر زنان را دولت و مردان در نقش شوهر و پدر مشترکاً در اختیار دارند. زن را صغیر و حقیر و بی عقل و تهدید برای نظم اجتماعی فرض می کنند و نه تنها برای او حقوق برابر و انسانی قائل نیستند بلکه کنترل بر تمام ابعاد زندگی او را از بدن گرفته تا تحرک و مشارکت اجتماعی جایز می دانند.

این که با وجود جنبش زن، زندگی، آزادی محدودیت ها علیه زنان تشدید می شود، به معنی این است که مجلس می خواهد زنان را برای  نافرمانی و عصیان شان تنبیه و تحقیر کند. به مطالبات آنها وقعی نمی نهد و در عوض از قدرت خود برای محدود کردن زنان استفاده می کند.

🔸این مصوبه زن را در ردیف دیوانگان و کودکان تحت سرپرستی به حساب می آورد و حق تصمیم گیری درباره سفر را به سرپرست او می دهد، در واقع زن را به عنوان انسان عاقل و بالغ به رسمیت نمی شناسد و استقلال زنان را به طور کلی نقض می کند.  این مصوبه هم توهین و نقض کرامت و مغایر با شان انسانی زن است و هم بوسیله آن یکی از اولیه ترین حقوق انسانی زنان نقض می شود.

اگر بخواهیم درباره محدودیت خروج از کشور زنان از منظر پیشرفت و توسعه صحبت کنیم، مثلا اینکه این مصوبه جلوی پیشرفت و ارتقا و مشارکت علمی، ورزشی، هنری زنان دانشمند، ورزشکار، پزشک و هنرمند را می گیرد به این معنی است که این حق اولیه را به یک امتیاز برای زنان نخبه تبدیل کرده ایم، و اهمیت چنین حقی را برای سایر زنان نادیده گرفته ایم. خروج از کشور یک حق است که باید برای تمام زنان صرفنظر از جایگاه اجتماعی شان محترم شمرده شود.

🔸آنچه که در مجلس فعلی دیده ایم این است که کمر بسته اند به نابود کردن باقیمانده حقوق ناچیزی که قانون فعلی به زنان داده است. مصوبات مربوط به مهریه و حق خروج از کشور نشان دهنده تمایل مجلس به تضییع حقوق زنان است. چنین مصوباتی علاوه بر اینکه نقض حقوق زنان است، زنان را برای موضوعی مثل خروج از کشور به زحمت می اندازد و به تنش ها و تعارضات خانوادگی دامن می زند. علاوه بر این شکاف بین حاکمیت و زنان را عمیق تر و وسیع تر از پیش می کند و موجب تشدید نارضایتی و خشم زنان می شود.

🔸رویکرد و نگاهی که نظام سیاسی و به خصوص مجلس فعلی به زنان دارد، با واقعیت اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران تناسب ندارد. آگاهی و  سبک زندگی و سلایق و علایق جامعه و بویژه زنان به طور چشمگیری تغییر کرده است.

زنان اکنون بیشتر از گذشته آگاه شده اند و با حقوق شان آشنا هستند، و نمی پذیرند که به واسطه جنسیت شان از حقوقی که یک انسان می تواند داشته باشد، محروم شوند.

مردان هم تا حدودی به ضرورت احقاق حقوق زنان آگاه شده اند و به تدریج پی برده اند که آزادی و سعادت جامعه بدون آزادی و سعادت زنان و رعایت حقوق آنها غیرممکن است. با جنبش اعتراضی زن، زندگی، آزادی، اجماع عمومی بر سر اینکه رفتار نظام سیاسی با زنان عادلانه نیست، بیشتر شده است. بنابراین طرح ها و مصوباتی که به محدود شدن بیشتر زنان منجر می شود، برای جامعه کمتر از قبل، قابل قبول است.

سیمین کاظمی/گفتگو با تجارت نیوز

@drsiminkazemi

پشت پرده مصوبه خروج زنان از کشور/ «زنان در ردیف دیوانگان و کودکان» – تجارت‌نیوز

۱۲ بهمن ۱۴۰۱

نظرات بسته است