جمعی از فعالان زن در نامه‌ای با قدردانی از فعالیت‌های #فرهاد_میثمی در مخالفت با #حجاب_اجباری و #علیه_اعدام، نوشته‌اند در خیزش اعتراضی-انقلابی #زن_زندگی_آزادی ما «زنده‌ماندن» را نخستین شاخصِ زندگی می‌دانیم و از تو می‌خواهیم به اعتصاب غذایت پایان بدهی. ما مطالبات تو را فریاد می‌زنیم و تا تحقق آن‌ها از مبارزه با ظلم دست نخواهیم کشید.

***

حدود ۳۸۰ نفر از فعالان زن در نامه‌ای با قدردانی از فعالیت‌های #فرهاد_میثمی در مخالفت با #حجاب_اجباری و #علیه_اعدام، از او خواسته‌اند تا به اعتصاب غذای خود پایان دهد: در خیزش اعتراضی-انقلابی #زن_زندگی_آزادی ما «زنده‌ماندن» را نخستین شاخصِ زندگی می‌دانیم. زمانی که خشونتْ بی‌امان از هجومِ مداوم‌اش بازنمی‌نشیند زنده‌ماندن مقاومت است. از تو می‌خواهیم به اعتصاب غذایت پایان بدهی به‌خاطرِ آینده‌ای که به تک‌تک اراده‌هایی چون اراده‌ی تو نیاز داریم. ما مطالبات تو را فریاد می‌زنیم و تا تحقق آن‌ها دست از مبارزه با ظلم نخواهیم کشید.

📝برای امضای این نامه و مشاهده اسامی امضاکنندگان به لینک زیر مراجعه کنید:

https://forms.gle/S4WXaME8p3t9fCiUA

متن کامل:

«فرهاد میثمی

ما زنان پیکسل‌های «با حجاب اجباری موافق نیستم» را که ساختی خوب یادمان هست. چندی بعد از کنشِ اعتراضی دختران خیابان انقلاب، مسئله‌ی «حجاب اجباری» را چون سرنمونی از مسئله‌ی زن برجسته کردی و همراه ما بودی. در تمام این مدت بارها با اعتصاب‌های دوره‌ای تو، با نامه‌هایی که همراه با توضیح اعتصابت منتشر می‌شد و با خواندن کتابِ مبارزه‌ی خشونت‌پرهیز به‌خوبی دریافتیم که با انسانی به‌غایت دیگری‌خواه روبه‌رو هستیم که در روزگاری که انسانیت و حقوقِ اولیه‌ی انسانی زیر ضرب ‌است، همواره خواسته‌اش را در جهتِ پاس‌داشتِ کرامت انسانی دیگر به میان می‌آورد.

چهار ماه است که «علیه اعدام»، «علیه آزارهایِ حجاب اجباری» و «برای آزادی شماری از کنش‌گران سیاسی-مدنی»، بدنت را دور از هیاهوی رسانه‌ای ابزار مبارزه‌ات کرده‌ای. به‌راستی چه‌طور می‌شود خشونت موجود را مرئی کرد جز از مجرای ذره‌ذره رنج را بر بدن آشکارکردن؟

تصویر تکیده‌‌ات در این روزگارِ «زجر اندر زجر اندر زجر» ما را دوباره متوجه‌ اراده‌ی مقاوم انسانی در جهت پیش‌برد خواسته‌هایی انسانی کرد؛ گویی که هم‌چنان می‌توان چنین مقاوم بود. هنوز می‌توان روی اراده‌ی انسانی حساب کرد و می‌توان «دیگری» را بر خود ارجح دانست و تبلورِ‌ «مبارزه‌ی خشونت‌پرهیز» شد. تو پیش از خیزش «زن، زندگی، آزادی» برای مسئله‌ی زن گام برداشته‌ای و آزادی را هم در تجسم‌بخشی به اراده‌ی آزادت زیسته‌ای.

و اما زندگی؛

در خیزش اعتراضی-انقلابی «زن، زندگی، آزادی» ما «زنده‌ماندن» را نخستین شاخصِ زندگی می‌دانیم. زمانی که خشونتْ بی‌امان از هجومِ مداوم‌اش بازنمی‌نشیند زنده‌ماندن مقاومت است. از تو می‌خواهیم به اعتصاب غذایت پایان بدهی به خاطرِ آینده‌ای که به تک‌تک اراده‌هایی چون اراده‌ی تو نیاز داریم.

ما مطالبات تو را فریاد می‌زنیم و تا تحقق آن‌ها دست از مبارزه با ظلم نخواهیم کشید.»

@bidarzani

۱۵ بهمن ۱۴۰۱

نظرات بسته است