اعلامیۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران به‌مناسبت ۱۷ اسفندماه (هشتم مارس) روز جهانی همبستگی با حقوق زنان!
با فرا رسیدن ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۱، یکصد سال از برگزاری نخستین روز همبستگی با مناسبت جهانی مبارزه برای دستیابی به حقوق زنان در میهن ما می‌گذرد.. مبارزۀ دلاورانه و حق‌طلبانهٔ شما زنان همراه با شعار “زن، زندگی، آزادی” به‌حق تحسین همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه جهان را برانگیخته و ما اطمینان داریم که این پیکار تاریخی‌ای که زنان در آن نقشی یگانه برعهده داشته و دارند سرانجام به پیروزی مردم خواهد انجامید…./
یکصد سال مبارزۀ پرشور و قهرمانانۀ زنان ایران برای دستیابی به برابری حقوق و رهایی از ستم جنسی و طبقاتی!
درود آتشین به خیزش دلیرانۀ جنبش آزادی‌خواهانه “زن، زندگی، آزادی“!
هم‌میهنان گرامی!
با فرا رسیدن ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۱، یکصد سال از برگزاری نخستین روز همبستگی با مناسبت جهانی مبارزه برای دستیابی به حقوق زنان در میهن ما می‌گذرد. پس از تشکیل نخستین کنگرهٔ “حزب کمونیست ایران” در بندر انزلی (سال ۱۲۹۹)، شماری از زنان پیشرو و آزادۀ میهن‌مان ازجمله “روشنکِ نوع‌دوست”، “جمیلهٔ صدیقی”، “سکینهٔ شبرنگ”، و “اورانوسِ پاریاب” جمعیتِ “پیک سعادت نسوان” را در رشت برای پی‌گیری حقوق سیاسی و اجتماعی زنان تأسیس کردند. بر اساس اسناد تاریخی موجود، جمعیت پیک سعادت نسوان نخسین جشن هشتم مارس را در ۱۷ اسفندماه ۱۳۰۱ در رشت برگزار کرد. تلاش این زنان پیشرو در کنار مبارزۀ دیگر زنان مترقی در جامعه‌ای به‌شدت اسیر عقاید واپسگرایانۀ روحانیون شیعه و حکومت‌های استبدادی سرآغاز مبارزه‌ای دیرینه و پرفرازونشیب برای تحقق حقوق زنان در میهن ما بوده است، مبارزه‌ای که در سال‌ها و به‌ویژه ماه‌های اخیر بر ضد حکومت استبدادی و قرون‌وسطایی حاکم در جنبش مردم و خصوصاً زنان و با شعار “زن، زندگی، آزادی” تبلور درخشانش را شاهد بوده‌ایم. همچنین ۸ مارس امسال (۲۰۲۳) صدوچهاردهمین سالگرد روزی را شاهدیم که در سال ۱۹۰۹ / ۱۲۸۸ خورشیدی همراه با نام “روز زنان” و به‌ابتکار زنان سوسیالیست در آمریکا برای تحقق حقوق زنان در مبارزه‌ای با حکومت سرمایه‌داری همراه با شعار “حق رأی برای زنان” نخستین بار برگزار شد.
۱۷ اسفندماه امسال شاهد اعتراض‌های گستردۀ مردمی‌ای است که از ۲۶ شهریورماه تا کنون ادامه دارد، اعتراض‌هایی که با تجمع مردم مقابل بیمارستان محل مرگ مهسا امینی در تهران آغاز شد و در روزهای پس از آن به همهٔ ۳۱ استان ایران گسترش یافت و ایرانیان خارج از کشور نیز در ده‌ها شهر مختلف تجمع‌هایی اعتراضی برگزار کردند. مقابله با موج اعتراض‌ها پس از قتل مهسا و سرکوب خونین آن از سوی رژیم بر اساس آخرین برآوردها جان بیش از ۵۶۰ تن از هم‌میهنان‌مان از جمله ۷۱ کودک را گرفت، هزاران نفر را زخمی کرد، و بیش از ۱۸۰۰۰ تن از معترضان از زنان، مردان، جوانان، دانشجویان گرفته تا نوجوانان دختر و پسر دانش‌آموز را دستگیر، شکنجه، و بدون رعایت قانون در زندان‌هایش نگه داشته است. خشونت اعمال شده از سوی نیروهای ضربتی رژیم خصوصاً نسبت به زنان و دختران میهن که با نشان دادن اعتراض‌های‌شان ارادهٔ درهم شکستن یوغ قوانین قرون‌وسطایی رژیم فقیهان و آزاد کردن زندگی‌شان از زنجیرهای آن، پشتیبانی هم‌میهنان‌مان و همچنین بسیاری از حزب‌ها و نیروهای مترقی در سراسر کشور و در سطح جهان را در پی داشته موجی عظیم از همبستگی برانگیخته است.
حزب تودۀ ایران در ارزیابی هایش از سیر این جنبش عمیقاً مردمی که رژیم ولایت فقیه را به‌طرزی قاطع به‌چالش طلبیده از جمله معتقد است نکتۀ مهم و تأمل‌پذیر دربارۀ این دُور از اعتراض‌های مردمی حضور پرشور زنان در این مبارزات است. در این‌باره نیز چنان که واقعیت‌های زندگی روزمره گواه است می‌توان افزود که زنان میهن ما همواره در معرض نقض حقوق طبیعی که هر انسان از آن باید برخوردار باشد و ستم‌های تبعیض جنسی سنگین در امور گوناگون اقتصادی‌اجتماعی روبرو بوده‌اند و هستند که عبارتند از: تحمیل حجاب اجباری، کودک همسری، قتل های ناموسی، وضع و اجرای قانون‌های قساوت‌آمیز و بدوی قصاص و دیه، قانون جوانی جمعیت یا به ماشین تولیدمثل تبدیل کردن زنان، خانه‌نشین کردن زنان، و جز این‌ها. تلاش سازمان‌یافته در جهت پایمال کردن حقوق و آزادی‌های زنان میهن ما از ویژگی سیاست‌های رژیم ولایت فقیه در تمام طول سال‌های حکومتش بوده است. قانون جوانی جمعیت و فرزندآوری اجباری به‌دستور ولی فقیه و نقض حق طبیعی کنترل زنان بر بدن خویش، تبعیض در سطح دستمزد، در حق انتخاب شغل، اشتغال زنان کارگر و کارمند با قراردادهای موقت و به شدت تحمیلی،محروم بودن زنان کارگر شاغل در کارگاه های کوچک و متوسط از مزایایی مانند حق بیمه،حق بازنشستگی و نظایر ان و بی قانونی در حق زنان کارگر و زحمتکش درمحیط و بازار کار، محروم کردن زنان از عرصه‌هایی از آموزش و اشتغال و دست یافتن به استقلال اقتصادی، تحمیل عقاید قرون‌وسطایی منسوخ و مغایر با تمدن امروزی بشر مثل لزوم اجازهٔ مرد برای مسافرت زن یا دادن حق طلاق به مرد و ترویج و تشویق فرهنگ مردسالاری “حفظ ناموس”، ازجمله بی‌حقوقی‌هایی فاجعه‌بار بوده‌اند که زندگی زنان میهن ما در جمهوری اسلامی را به کابوسی هرروزه تبدیل کرده است.
اعتراض‌های گستردۀ مردمی در ماه‌های اخیر گواهی روشن از چهار دهه خشم، انزجار، و نفرت مردم از رژیم سرمایه‌داری عقب‌ماندهٔ حاکم بر میهن ماست که سیاق سیاست‌های ضد مردمی و چپاولگرانه‌اش فساد مالی و اختلاس شایع، بیکاری، گرانی، فقر، و محروم ماندن مردم از زندگی‌ای حداقلی به‌ویژه بین زنان و جوانان را به‌طرزی پردامنه سبب شده است. پاسخ رژیم به اعتراض‌های جوانان و نو جوانان را در اقدام‌های انتقام‌جویانه‌ای جنایتکارانه و مداوم ازجمله در حملۀ شیمیایی به مدارس دخترانه و مسموم کردن صدها دانش‌آموز را در طول چندین هفتهٔ اخیر نیز شاهد بوده‌ایم. حملۀ شیمیایی از سوی همان مزدورانی می‌تواند انجام شده باشد که در ماه‌های اخیر صدها جوان، خصوصاً دختران جوان را با شلیک گلوله‌هایی ساچمه‌ای مجروح کرده‌اند، همچنان که در گذشته‌ای نه‌چندان دور با حمله و اسید پاشیدن به چهرهٔ زنان و دختران میهن ما زندگی آنان را برای تمام عمر همراه با نقص عضو به فاجعه تبدیل می‌کردند.
هم‌میهنان مبارز!
حوادث ماه اخیر ادعای روئین‌تنی رژیم ولایت فقیه را خدشه‌دار کرده است. هراس رهبران جمهوری اسلامی از وضعیت بحرانی حکومت، ادامه یافتن مبارزه مردمی بهرغم همه سرکوب‌گری‌های خونین در شکل‌هایی مختلف از اعتراض‌های خیابانی گرفته تا همایش‌های اعتراضی معلمان، بازنشستگان، کارگران، و زحمتکشان میهن، سران رژیم را برای حفظ نظام سیاسی عمیقاً فاسد کنونی سخت به‌دست‌و‌پا انداخته است. آزاد کردن صدها زندانی سیاسی زیر فشار شدید افکار عمومی، متوقف کردن اجرای حکم‌های اعدام شمار زیادی از دستگیر شدگان اعتراض‌های ماه‌های اخیر که قوۀ قضائیهٔ وابسته به اوامر ولی به‌قصد ارعاب و انتقام‌جویی از مردم معترض تدارک دیده بود، بی‌اعتنایی دلیرانۀ بخشی از زنان میهن به حجاب اجباری و نمایش آن در ملأعام بهرغم همه تهدید‌های سران حکومت، از تحولی جدی در فضای سیاسی کشور و سست شدن پایه‌های حکومت استبدادی در میهن ما حکایت می‌کند.
زنان آگاه و مبارز !
شرکت شما در عرصه‌های گوناگون پیکاری که هم‌اکنون در میهن ما جریان دارد از عامل‌های مهم به‌چالش طلبیده شدن رژیم استبدادی در سال های اخیر بوده است. امروز هیچ عرصه‌ای از مبارزه نیست که از حضور پررنگ و تأثیرگذار شما نشان نداشته باشد. علاوه بر مبارزه برای رفع تبعیض جنسی و خشونت، برابری در اشتغال، مزد مساوی با مردان در کار یکسان، و پایان دادن به حجاب اجباری، حضور جسورانه شما در تجمع‌های خیابانی شهرها از پیکار خستگی‌ناپذیر مبارزه بر ضد رژیم‌های استبدادی شاهی و ولایی حکایت دارند. مبارزۀ دلاورانه و حق‌طلبانهٔ شما زنان همراه با شعار “زن، زندگی، آزادی” به‌حق تحسین همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه جهان را برانگیخته و ما اطمینان داریم که این پیکار تاریخی‌ای که زنان در آن نقشی یگانه برعهده داشته و دارند سرانجام به پیروزی مردم خواهد انجامید.
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، ضمن بزرگداشت ۱۷ اسفندماه (هشتم مارس)، روز جهانی همبستگی زنان جهان، و شادباش به همۀ زنان میهن به‌ویژه رزمندگان راه دستیابی زنان به حقوق راستین‌شان، بار دیگر بر این نکته مهم تأکید می‌کند که مبارزات زنان ایران در دهه های اخیر جزو درخشان‌ترین، پرثمرترین، و پیگیرترین مبارزات در بستر جنبش‌های اجتماعی در میهن ما بوده است. مبارزۀ زنان در پیوند تنگاتنگ با حرکت‌های اعتراضی رشد یابندهٔ کارگران، دهقانان، فرهنگیان، پرستاران، بازنشستگان، و دیگر زحمتکشان کشور و در کنار پیکار جوانان و دانشجویان و هنرمندان و روشنفکران، راهگشای حرکت نهایی مردم به سمت رهایی از بندهای رژیم دیکتاتوری حاکم می‌تواند باشد. با تلاش مشترک و سازمان‌دهی جنبش اعتراضی مردم به سمت به‌وجود آوردن تحول‌هایی بنیادی در همهٔ عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی زندگی در کشور که به فساد و پس‌رفت مدام مبتلاست، به سمت پایان دادن به رژیم ولایت فقیه، و به سمت استقرار آزادی، عدالت اجتماعی، و برپایی حکومتی ملی و دموکراتیک باید راه را گشود!
پیروز باد پیکار دلیرانهٔ زنان میهن بر ضد ارتجاع حاکم، برای حقوق و آزادی‌های دموکراتیک و رفع ستم جنسی- طبقاتی!
درود به زندانیان زن مبارزی که در زندان‌های قرون‌وسطایی رژیم در شرایطی جانکاه به پیکار دلیرانه‌شان ادامه می‌دهند!
پیروز باد مبارزۀ زنان ایران و جهان برای برابری حقوق و پایان دادن به ستم جنسی- طبقاتی!
درود به مادران و خانواده‌های داغ‌دار و دادخواه که بهرغم همهٔ اذیت و آزارها و دستگیری‌ها، جنبش حق‌طلبانهٔ پویای خود را ادامه می‌دهند!
گرامی باد نام و یاد زنان رزمنده‌ای که در شکنجه‌گاه‌های جمهوری اسلامی ایران جان باختند!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۱۶ اسفندماه ۱۴۰۱
برگرفته از: سایت حزب توده ایران