دوشنبه اول خرداد ۱۴۰۲، خیابان لاکانی شهر رشت شاهد یک راهپیمایی خودجوش در واکنش به قتل‌‌ حکومتی سه تن از معترضان خیزش #زن_زندگی_آزادی در پرونده #خانه_اصفهان، و همچنین افزایش نگران‌کننده شمار اعدام‌های تعزیری بود….

در جریان این راهپیمایی، جمعی از شهروندان با در دست داشتن پلاکاردهایی با محتوای «قیام علیه اعدام» ، «نه به اعدام بلوچ‌ها، کردها، عرب‌ها»، «زن زندگی آزادی»، «سکوت شما یعنی حمایت از ظلم و ظالم»، خواهان لغو کامل مجازات اعدام و پایان دادن به سرکوب، ارعاب، شکنجه و اعدام  مردم در جای‌جای کشور شدند و همبستگی خویش را با هم وطنان بلوچ، عرب، کرد و فارس، مهاجران افغانستانی و تمامی جان‌های در خطر اعدام، اعلام کردند.

معترضان با سر دادن شعار «سکوت ما خیانته، همدستی با جنایته» و «اگه با هم یکی نشیم، یکی یکی کشته می‌شیم»، ضرورت تداوم مبارزه و اضطرار در کنشگری عمومی را، با هدف حفظ جان‌های در معرض اعدام، به ناظران و مخاطبان خویش یادآور شدند.

«زن، زندگی، آزادی»، «جمهوری اعدامی دیگر نفس ندارد، اعدام قصاص شکنجه دیگر اثر ندارد»، «مرگ بر جمهوری اعدامی»، «مرگ بر دیکتاتور» و «قسم به سربداران، ایستاده‌ایم تا پایان» از دیگر شعارهای طرح شده توسط این گروه از معترضان بود.

این حرکت خیابانی همچنین، با تشویق بخشی از عابران و بوق ممتد ماشینها همراه بود.

نظرات بسته است