نرگس محمدی، برندۀ جایزۀ نوبل صلح، در پاسخ‌هایی که از داخل زندان اوین به سئوالات کتبی روزنامۀ ایتالیایی “کوریر دولا سرا” داده نسبت به وقوع دوبارۀ جنگ در ایران ابراز نگرانی شدید کرده و گفته است که دستیابی به صلح با جنگ و ویرانی ناممکن است. نرگس محمدی سپس تصریح کرده است که او همانقدر از جنگ بیزار است که از استبداد……/

*****

برندۀ نوبل صلح در بند زنان زندان اوین در عین حال تأکید کرده است که برای او صلح فقط فقدان جنگ نیست، بلکه رهایی از استبداد، تبعیض و تهدید و ناامنی است و برای زنان ایران دست کم صحبت کردن از صلح در حالی که تحت آپارتاید جنسیتی زندگی می کنند، بی معنا است. نرگس محمدی پیش شرط صلح را دموکراسی و پایان تبعیض جنسیتی و همچنین پایان استبداد دانسته است، یعنی، به گفتۀ او، نقطۀ مقابل آنچه در شرایط امروز ایران شاهد هستیم.

نرگس محمدی گفته است که هدف مردم ایران رهایی از استبداد، تبعیض، تحقیر و سلطه‌گری جمهوری اسلامی است که به گفتۀ نرگس محمدی نه به دموکراسی باور دارد و نه توانایی اجرای شکلی از اشکال آن را. جمهوری اسلامی به گفتۀ نرگس محمدی در هیچ زمینه‌ای از جمله در زمینۀ مذهبی جامعۀ امروز ایران را نمایندگی نمی‌کند.

او گفته است : مردم ایران تا زمانی که به مشارکت جمعی و اثرگذار بر دولت، جامعه و زیست فردی و اجتماعی خود دست نیابند از مبارزه برای دموکراسی، برغم همۀ سختی‌های راه، دست نخواهند کشید.

نرگس محمدی در جای دیگری از سخنانش اضافه کرده است که جنبش “زن، زندگی، آزادی” منشاء تغییرات عمیق اجتماعی، فکری و سیاسی در جامعۀ ایران بوده است. این جنبش، به گفتۀ او، هم رژیم اسلامی ایران و حقانیت آن را لرزانده هم بنیادهای فکری-فرهنگی دموکراسی در کشور را تقویت کرده است. این جنبش اثرگذار، به گفتۀ نرگس محمدی، امید مبارزان راه آزادی، دموکراسی و برابری را نیز در داخل کشور افزایش داده است.

نرگس محمدی در جای دیگری از سخنانش تصریح کرده است که اکنون سه سال است که اجازه تماس تلفنی با فرزندانش را نداشته و برغم دستور پزشک متخصص قلب برای انجام آنژیوگرافی فوری اجازۀ درمان در خارج از زندان را به دست نیاورده است. نرگس محمدی گفته است که سیاست جمهوری اسلامی این است که او سلامت خود را در زندان به تدریج از دست بدهد./ رادیو فرانسه

۱۹ مهر ۱۴۰۳

نظرات بسته است