پرستاران؛ صدایمان به جایی نمی‌رسد!
پرستاران مدت‌هاست برای بهبود وضعیت شغلی خود مبارزه می‌کنند. قراردادهای موقت، دستمزد ناعادلانه، جولان پیمانکاران، عدم اجرای قانون و فشارهای شدید شغلی، موجب اعتراض و اعتصاب‌های متعدد پرستاران و کادر درمانی کشور شده است….
قراردادهای موقت باید لغو گردد / پرستاران باید از امنیت شغلی برخوردار باشند
به گزارش خبرنگار ایلنا، مجید توکلی (عضو خانه پرستار) از تبلیغات اخیر سازمان تامین اجتماعی بابت پرداخت به پرستاران زیرمجموعه‌ی خود انتقاد کرد.او گفت: اخیراً رسانه‌ها از زبان مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی نوشتند که «فوق‌العاده خاص به حساب کارکنان درمانی واریز شده است» در حالیکه این مساله صحت ندارد.
توکلی با بیان اینکه هر پرداختی به جامعه‌ی پرستاری کشور مدام در بوق و کرنا می‌شود، افزود: آنچه سازمان تامین اجتماعی بعد از دو سال تاخیر و عقب ماندگی از سایر نهادها، در حال پرداخت به کادر درمان خود است، آیتم فوق‌العاده ویژه است و آنچه کارکنان بهداشت و درمان شاغل در وزارت بهداشت به دنبال آن هستند، آیتم فوق‌العاده خاص است. این دو آیتم و زمان برقراری و مورد مطالبه قرار دادن آنها با هم متفاوت است…
به گفته‌ی این فعال صنفی پرستاران، پرداخت حق مسلم پرستاران و یک آیتم حقوقی ساده، افتخار برای مدیران محسوب نمی‌شود؛ بهتر است بدانند که پرستاران علیرغم جانفشانی‌های بسیار و هزینه‌های سنگینی که در دوران کرونا داده‌اند، همواره از ابتدایی‌ترین حقوق قانونی خود محروم مانده‌اند؛ فرقی هم ندارد در کدام بخش مشغول به کار باشند، چه در زیرمجموعه‌ی وزارت بهداشت، چه در بخش خصوصی و چه در مراکز ملکی تامین اجتماعی…
شغل پرستاری یکی از دشوارترین و هزینه بارترین مشاغل است و پرستاران نباید این‌چنین مورد بی‌مهری و تبعیض واقع شوند.
مبارزه برای امنیت شغلی و افزایش مزد
ایلن در گزارش دیگری نوشت ؛ پرستاران مشمول قانون مشاغل سخت و زیان‌آور می‌شوند و بازنشستگی پیش از موعد یکی از مزایای این گروه‌های شغلی به حساب می‌آید اما آنها برای برخورداری از این قانون با موانع زیادی روبرو هستند.سازمان تامین اجتماعی در دی ماه سال گذشته برای اجرای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور پرستاران، مبنی بر بازنشستگی آنها، بیش از ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان طلب کرد تا به نحوی شرایط بازنشستگی سفیدپوشان جامعه سلامت را گرو بگیرد. چنین تصمیمی بر خلاف انتظار این گروه شغلی بود و نارضایتی‌هایی به وجود آورد که همچنان ادامه دارد. پرستاران باور دارند، تامین اجتماعی، توجهی به بازنشستگی پیش از موعدشان نمی‌کند و اقدامات لازم را ادر دستور کار خود قرار نداده است.
بر این اساس، واضح و مبرهن است که پرستاران تامین اجتماعی باید سهم کارفرمای خود را هم بپردازند؛ در حالی که برابر قانون تامین اجتماعی، سنوات ارفاقی بازنشستگی در مشاغل سخت و زیانَ‌آور باید توسط کارفرما پرداخت شود. به همین دلیل پرستاران نباید مسئول پرداخت سهم سازمان تامین اجتماعی محسوب شوند. این در حالی که پرستاران مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری، تنها باید ۷ درصد از مجموع سوابق ارفاقی خود را پرداخت کنند؛ پرداخت باقی آن هم برعهده‌ی کارفرما است اما پرستاران مشمول قانون کار از آن بی‌بهره هستند…
پرستاران و کادر درمانی کشور خواستار رهایی از بی‌عدالتی، چندگانگی دریافتی‌ها و تنوع رابطه‌های استخدامی و همچنین دریافت فوق‌العاده خاص است که چندین سال است برای سایر حقوق بگیران غیر وزارت بهداشت اجرا شده اما برای جامعه‌ی درمانی در حد وعده‌های بی‌عمل باقی مانده است. همچنان شاهد حضور پرستاران شرکتی با چندین قرارداد متفاوت و دریافتی‌های غیر عادلانه هستیم. تعارض منافع و مافیای پرستاری در تمام دولت‌ها در وزرات بهداشت پابرجاست و با هر تغییری آنها هم تغییر موضع می‌دهند. ما خواستار برچیده شدن تمام شرکت‌های واسطه پیمانکاری هستیم؛ نیروهای پرستاری باید تبدیل وضعیت شوند؛ نیروی شرکتی در بخش درمان، ناعادلانه‌ترین مولفه‌ی شغلی کشور است. پرستاری که در این شرایط با سختی‌های بسیار کار می‌کند، نباید شرکتی باشد.