هفتمین روز اعتصاب پرستاران
در هفتمین روز اعتصاب پرستاران، گروهی از اعضای کادر درمان بیمارستانهای شهر یزد یک تجمع اعتراضی برگزار کردند. این گروه از پرستاران اعلام کردهاند: «در صورت رسیدگی نشدن به مطالبات خود به ناچار اعتصاب کرده و به اعتصاب پرستاران دیگر شهرهای ایران میپیوندند.»…
***
در این دوره از اعتصاب پرستاران، آنها در اعتراض به: «اضافهکار اجباری، پایین بودن حقوق، تعرفهها و اجرا نشدن قوانین، کار سخت و فراوان و شیفتهای کاری طولانی» از حضور در محل کار خود خودداری کردند.
در ادامه این اعتصاب، پرستاران در تمام بیمارستانهای شهر شیراز، جهرم، بیمارستان امام سجاد شهر تبریز، پرستاران بیمارستانهای شهر زنجان، تجمع اعتراضی خانوادگی کادر درمان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرستان فسا در مقابل این دانشگاه و پرستاران بیمارستان امام آباده، به آن پیوستهاند.
در این تجمعات اعتراضی، پرستاران اقدام به سر دادن شعارهایی چون «پرستار، دادبزن، حق تو فریاد بزن»، «اضافه کار اجباری، نمیخواهیم، نمیخواهیم»، «مسوول بی لیاقت، استعفا، استعفا» کردهاند.
کمپینی برای پیگیری مطالبات پرستاران
در مهر۱۴۰۲، یک کمپین سراسری برای پیگیری مطالبات پرستاران راهاندازی شد که پانزده هدف را در مسیر پیگیری خود اعلام کرد. این اهداف به این شرح بودند:
۱- افزایش حقوقها، متناسب با میزان واقعی نرخ تورم و رشد روز افزون آن. باتوجه به خط فقر سی میلیونی، دریافتی هیچ پرستاری نباید از سی میلیون کمتر باشد.
۲- اجرای درست و غیرسلیقهای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری به دور از هرنوع تبعیض و روشن بودن موازین محاسبه تعرفهگذاریها، ترمیم دریافتی پرستاران بابت این تعرفهگذاریها از زمان اجرا گذاشته شدن آن.
۳- قطع اضافهکاریهای اجباری. براساس بند ۵ آییننامه قانون ارتقاء بهرهوری نظام سلامت: «انجام اضافه کاری توافقی است و هیچگونه اجباری نباید باشد. در صورت توافق نیز نباید سقف آن بیش از ۸۰ ساعت در ماه باشد.»
۴- توزیع استاندارد نیرو براساس حجم کار و جذب و استخدام پرستاران فداکار دوره کرونا که علیرغم وعدههای پیشین، هماکنون خانهنشین شدهاند.
بیش از ۱۷ هزار پرستار طرحی و قراردادی، بعد از عبور روزهای سخت پاندمی کرونا خانهنشین شدند و هنوز خبری از بازگشت به کار نیست. آنها پای کار درمان در آن دوران سخت ایستادند؛ به امید آنکه روزی استخدام شوند./ندای زنان
۲۳ مرداد ۱۴۰۳