مختار اسدی‌ها، سلیمان عبدی‌ها،  رسول بداقی‌ها، هاشم خواستار ها و…..از جنس این پاکباختگان دیار عشق‌اند کە در بند اِوین‌های شمایند. اینان محبوبان قلب هزاران معلم و میلیونها شهروند این کشورند، از اِوین بازشان گردانید تا ئَەوین (عشق) را گسترش دهند، زندگی با چنین انسانهایی زیبائی‌هایش را می‌‌نمایاند؛ این سینەهای فراخ رنج و عزت و آزادگی…!…./

****

مجید کریمی؛ عضو انجمن صنفی معلمان کوردستان

او مختار “ئَەوین” است نە اِوین

“ئَەوین” در زبان کوردی با فتح همزە بە معنای عشق است و اِوین چنانچە اکثر مردمان ایران می‌دانند زندان معروف پایتخت.

شاید در همین نگاە اول شما با دوگانەای برخورد می‌کنید کە یکی عشق است و دوست داشتن و فداکاری و از خود گذشتی و رها شدن از بسیاری تعلقات، حافظ گفتنی:
“ز هرچە رنگ تعلق پذیرد آزاد است”
دیگری، بندی نامی برای بە زنجیر کشیدن عاشقان؛ آنانکە در این وانفسای منفعت‌طلبی و فردگرایی منحط و سود‌پرستی رذیلانە، عزتمندی تنها راە انتخابشان بود و برای بخشیدن رنگی زیبا بە زندگی دیگران، آرامشی، عدالتی و  هوایی کە در آزادی استشمام شود از هر آنچە خیلی‌ها با نامردی و نامردمی‌ها در پی دست یافتن بە آنند (تا خوان خود را رنگین‌تر کنند حتی بە بهای قاپیدن نان از سفرە دیگران و با خانوادە عیشی فراهم کنند کە حاصل “پشت بە خدمت دوتا” کردن باشد و احتمالا خوشحال از اینکە خود نیز احساس قدرت کاذبی کنند و در این سرای چند روزە  چندی بر خر مراد سوار شوند) نەتنها دوری گزیدەاند کە با اکتی، قلمی و زبانی نقاد، پلشتی و  قانون‌شکنی، تبعیض و نابرابری‌ها را فریاد می‌زنند.
این دوگانە شاید عمری بە درازای شکل‌گیری اولین حکومت‌ها و پیشتر از آن اولین قدرت‌های قبیلەای داشتە باشد.
یکی درپی حیات است و حیات بخش و ژیناست و  دیگری با یدک کشیدن نام استاد دانشگاە در آنتن پخش زندە تلویزیون حیات را نفلە می‌خواند و فکرش نفلە است و تخم کین و نفرت می‌کارد و زندگی بە کام انسانها تلخ می‌کند شاید از تلخی کام دیگران کامش شیرین شود و جولانی بی عِرض در عرصە سیمرغان دهد.

#مختار_اسدی از گروهی است کە نان معلمی بر سفرە بردە و هر چند در این راە پر سنگلاخ مرارتها کشید، اما کشاورزی و رنج تن و خستگی کار در زمین را بر آسایشی چونان دونان ترجیح داد، همین مناعت‌طبع و بلندنظری است کە او را محبوب معلمان کردە است و البتە مغضوب کسانی کە بین خود و مردم درەای ایجاد کردەاند کە پر کردن آن همتی عالی و عقلانیتی متعالی می‌طلبد (اگر امکانش باشد؟)

یک معلم واقعی مگر می‌تواند غیر از این باشد؟! آخر او از دیار معلمانی است کە ماهیان سیاە کوچولو را بە دریا رهنمونند، حتی اگر این ماهیان کوچک درنیابند آنچە او با شفقت تمام در حقشان انجام می‌دهد. چنانکە در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ کە مانع شدە بود بچەها از مدرسە بیرون بروند تا صدمە نبینند این معلم شریف را بە وابستگی بە حکومت متهم کردند، اما او از این سخنان هرگز نرنجید، چون مختار ما همان است کە گفتیم، او مختار “ئەوین” است. مگر می‌شود عاشق بچەها بود و بی تفاوت بود در برابر رنجهایشان؛ این سرمایەهای واقعی این کشور متکثر، حال این بچەها از کنارەهای ارس یا رود سرباز باشند و یا کودکی کە تابیدن خورشید صبحگاهان را در کوههای زاگرس بە انتظار نشستە است! حساسیت شغل معلمی همین است، کسانی کە بویی از عشق نبردەاند و دغدغە دانایی و دوست داشتن ندارند راە را بیراهە آمدەاند و در اتاقک‌هایی سنگر گرفتەاند کە پروندە‌سازی کنند و چە خار مغیلان‌هایی کە بر سر راە عاشقان این وادی نگذاشتند تا راە سلام را با سام کین پرکنند و از آزار و زخم بر  عاشقان بی‌پروا پری برای پرش بر کرسی پوسیدەای یابند و برای مدتی بر ویرانەای لانە کنند.
آری “ئَەوین” ما با اِوین شما بسیار تفاوت دارد هرچند کە آن اِوین را میعادگاە ئَەوین و ئەوینداران (عاشقان) کردەاید.
#مختار_اسدی‌ها،#سلیمان_عبدی‌ها،  #رسول_بداقی‌ها،#هاشم_خواستار ها و…..از جنس این پاکباختگان دیار عشق‌اند کە در بند اِوین‌های شمایند.
اینان محبوبان قلب هزاران معلم و میلیونها شهروند این کشورند، از اِوین بازشان گردانید تا ئَەوین (عشق) را گسترش دهند، زندگی با چنین انسانهایی زیبائی‌هایش را می‌‌نمایاند؛ این سینەهای فراخ رنج و عزت و آزادگی…!

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

۷ شهریور ۱۴۰۳

نظرات بسته است