در پی انتشار خبر جان‌ باختن محمد میرموسوی، جوان ۳۶ ساله لاهیجانی در بازداشت نیروی انتظامی، برخی از زندانیان سیاسی از خاطرات خود درباره شکنجه در بازداشتگاه‌ها نوشته‌اند…./

****

روز چهارشنبه ۷ شهریور انتشار تصاویری از پیکر بی‌جان مردی جوان در غسالخانه‌ای در لنگرود بازتاب گسترده‌ای داشت. علت این حساسیت آن بود که بر پیکر این فرد جراحاتی وجود داشت و برخی منابع خبری هم ضمن معرفی او به‌عنوان محمد میرموسوی اعلام کرده بودند که این فرد متهمی است که در زمان بازداشت جان خود را از دست داده است؛ خبری که البته به تایید مقامات رسمی کشور هم رسید.

«محمدحبیی» سخنگوی «کانون صنفی معلمان تهران» و زندانی سیاسی پیشین نوشت: «در مدت زمانی که در زندان تهران بزرگ بودم، زندانیان زیادی از جرایم عمومی را می‌دیدم که با دست و پای شکسته و بدن‌هایی کبود از آگاهی شاپور یا سایر نهادهای انتظامی به زندان باز می‌گشتند.»

▫️«عاطفه نبوی»، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق نیز، یک زندانی زن ۲۵ ساله در بند زنان را به یاد آورد: «برای اعتراف آن‌قدر در آگاهی کتک خورده بود که همه دندان‌هایش در دهانش خرد شده بودند و در اثر روزها شکنجه در خودش مچاله شده بود، جوری که فکر می‌کردی کمِ کم، ۵۰ ساله‌ است. آن‌قدر به سرش ضربه زده بودند که دیگر حرف زدن عادیش هم مختل شده بود و به زحمت می‌شد فهمید که چه می‌گوید و دائم در فضای میان گیجی و هشیاری آونگ بود. و این در شرایطی بود که فقط متهم بود و سندی علیه‌ او وجود نداشت و نیاز به اعتراف داشتند.»

▫️«نیما اسماعیلی»، عضو داوطلب «جمعیت امام علی» و ‌زندانی پیشین نوشت: «یاد هم‌سلولی‌هام آرش، امید و … افتادم. تا قبل از تحویل به اوین ترکونده بودنشون. بعد از ۳۰ روز هنوز بدنشون کبود بود یا پین داخل دست امید زده بود بیرون و نفرستاده بودنش بیمارستان…»

▫️«آتنا دائمی»، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق نیز گواهی داد که «در زندان‌های قرچک و لاکان زندانیان جرائم عمومی بسیار زیادی دیدم که وحشیانه شکنجه شده بودند و با تهدید و ارعاب مجبور به سکوت می‌شدند.»

پس از انتشار خبر و ویدئوی آثار شکنجه بر بدن محمد میرموسوی، دولت و قوه قضائیه اعلام کردند که موضوع را پیگیری می‌کنند، هرچند سوابق نشان می‌دهد که پرونده‌هایی از این دست، علیرغم وعده‌ها و تشکیل کمیته‌ها هرگز به نتیجه روشنی نرسیده است.

۹ شهریور ۱۴۰۳

نظرات بسته است