این اثر توسط شاعر، آهنگساز و تمامی دانشجویان موسیقی به مادران آزاده‌ای که فرزندان دلیری چون نیکا، سیاوش، حدیث، حمیدرضا، کیان و… پروریده‌اند تقدیم شده است….

مرا مادرم اینگونه پرورید
که بهر وطن آریوبرزنم
که پرورده‌ی دامن یک زنم
که جان می دهم بهر آزادیم
که سرباز این خاک و آبادیم
مرا مادرم اینگونه پرورید

که می‌میرم و اما به ظلم تن نمی دهم
شرف را به سفره های رنگین نمی‌دهم
مرا مادرم اینگونه پرورید

همان زنی که تهمینه سان پشتم ست
که لالایی اش قصه رستم ست
اگر بهر ایران بمیرم کنون
شود قصه مرگ من هم فسون
که زن هایی آن را بخوانند باز
که سهراب هایی بیارند بار

چو ایران نباشد تن من مباد
مرا مادرم بهر میهن بزاد

۳ آذر ۱۴۰۱

نظرات بسته است