بر اساس گزارش مرکز آمار ایران نرخ مشارکت اقتصادی مردان۶۰،۷ درصد و نرخ مشارکت اقتصادی زنان ۶، ۱۲ درصد می باشد و همچنین براساس گزارش فوق نرخ بیکاری در مردان ۱۰،۵ درصد و زنان ۹، ۲۰ درصد می باشد. یعنی با توجه به رشد تحصیلات عالی زنان متاسفانه ما شاهد هستیم که نرخ مشارکت اقتصادی مردان تقربیا ۵ برابر زنان، و درصد بیکاری زنان ۲ برابر مردان می باشد. یعنی جامعه به طور عام با بحران بیکاری و به طور خاص در بین زنان دست به گیربان می باشد. /

****
سرانجام گزارش نرخ مشارکت اقتصادی و درصدی بیکاری در جامعه در سال ۱۳۹۰ از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافت. بر اساس این گزارش نرخ مشارکت اقتصادی مردان۶۰،۷ درصد و نرخ مشارکت اقتصادی زنان ۶، ۱۲ درصد می باشد و همچنین براساس گزارش فوق نرخ بیکاری در مردان ۱۰،۵ درصد و زنان ۹، ۲۰ درصد می باشد. یعنی با توجه به رشد تحصیلات عالی زنان متاسفانه ما شاهد هستیم که نرخ مشارکت اقتصادی مردان تقربیا ۵ برابر زنان، و درصد بیکاری زنان ۲ برابر مردان می باشد. یعنی جامعه به طور عام با بحران بیکاری و به طور خاص در بین زنان دست به گیربان می باشد.

بی جهت نیست که مریم مجتهدزاده رییس مرکز امور زنان و خانواده دولت زن ستیز منتخب خامنه ای در گفتگوی با خبرگزاری فارس در تاریخ ۲۱ فررودین ماه امسال از طرح جدید استخدامی نیمه وقت دو کارمند زن به جای یک کارمند خبر داده و در این زمینه گفت: “مرکز امور زنان با توجه به تعداد زیاد زنان تحصیل کرده و فرصت های کم اشتغال برای آنها پیشنهاد داد به جای استخدام یک زن دو کارمند زن به صورت نیمه وقت استخدام شوند و این طرح در قالب لایحه بودجه ۹۱ مطرح می شود.” و فریبکارانه هدف از این طرح را بر اساس گفته های مسئولین واپس گرای حکومتی در راستای “حفظ و تقویت بنیاد خانواده”، “کمک به اقتصاد خانواده” و “کاهش آمار طلاق” عنوان کرده اند، و با تاکید بر اینکه اجرای این طرح “هیچ گونه بار مالی” برای دولت در بر نخواهد داشت، که البته نه تنها بار مالی برای دولت ندارد بلکه سرپوش گذاشتن بر ناتوانی حکومت در حل بحران رشد آمار بیکاری در جامعه و به خصوص زنان و رهگشای اجرای بسیاری از سیاست های زن ستیزانه و ضد مردمی حکومت واپس گرای منتخب خامنه ای در آینده محسوب خواهد شد. کافیست توجه داشته باشیم که میزان دستمزد زنان نسبت به مردان در همه سطوح در سطح بسیار نازل تری قرار دارد، و در صورت اجرای این طرح، این دسته از کارکنان به طور اتوماتیک از پیشرفت، ارتقاء و جابجایی شغلی و دیگر امتیازات شغلی که شامل حال کارکنان تمام وقت می شود محروم گشته و همواره در همان سنوات اولیه ماندگار و در ضمن امنیت شغلی خود را از دست می دهند و همیشه در حالت تهدید و نگرانی بسر می برنند، و با توجه به سمت گیری اقتصادی-سیاسی حکومت و تبعیت از دستورات صندوق بین المللی و بانک جهانی، این حقوق نازل به نصف تبدیل شده که نه تنها مشکلی از مشکلات اقتصادی خانواده ها را حل نمی کند بلکه با توجه به گرانی سرسام آور مشکل آفرین نیز می شود، و نباید فراموش کرد که این دسته از کارکنان همچون کارکنان طرح “دور کاری”، در اولویت اول اخراج ها قرار خواهند گرفت، بدون اینکه دولت در قبال این اخراج ها بار مالی و یا هزینه ای پرداخت کند. و مهمتر اینکه، همانطور که حکومت خواهان آن می باشد، پست های بالا و مدیریتی همواره در تصدی مردان قرار خواهد گرفت، و در ضمن با خانه نشین کردن اجباری زنان هرگز نمی توانیم بنیاد خانواده ها را تقویت کنیم!

این طرح که توسط مرکز امور زنان دولت منتخب خامنه ای تهیه و از زبان مریم مجتهدزاده و به عنوان رییس این مرکز بیان می شود، ماهیتی کاملا “زن ستیزانه” و “ضد مردمی” دارد و ترفندی شناخته شده و هدفمند به موازات دیگر سیاست ها و طرح های شکست خورده پیشین حکومت همچون “دورکاری”، “کاهش ساعت کاری زنان”، “بازخرید زود رس زنان”، “طرح بازنشستگی زود هنگام”، “افزایش مرخصی زایمان” و …. می باشد که هدفی جز محدود کردن بیشتر زنان در جامعه ندارد! با این تفاوت که در طرح های گذشته به شکل غیر مستقیم و سرپوشیده زنان را قربانی سیاست های ناموفق اقتصادی- اجتماعی حکومت قرار می دادند، اما در این طرح به صورت مستقیم زنان را مورد هدف قرار داده اند.

این طرح از یک سو، برای سرپوش گذاشتن بر نتایج اسف بار سمت گیری های اقتصادی-اجتماعی و ضد مردمی حکومت، همچون طرح” هدفمندی یارانه ها و یا آزاد سازی اقتصاد”، “خصوصی سازی ها” و “واردات بی رویه” می باشد و از سوی دیگر، به امید ایجاد شکاف و تفرقه، و ناامید کردن زنان از مبارزه برای رسیدن به خواست هاشان، و جلوگیری از رشد و پیشرفت زنان در همه عرصه های اقتصادی-سیاسی و اجتماعی در جامعه و محیط های کاری می باشد.

لازم به یادآوریست که دراین طرح از زنانی که نان آور خانواده و یا سرپرست خانواده می باشند و یا زنانی که دارای همسران بیمار و یا معتاد هستند و حتی زنانی که خواهان زندگی مستقل می باشند ذکری به میان نیامده است. حکومتی که آگاهانه از درک مشکلات زنان شانه خالی می کند، زنان را به عنوان جنس دوم و فقط در چارچوب خانه قبول دارد، “کار و تحصیل زنان” را در جامعه فقط به مثابه یک “تفریح” نگاه می کند و مقدار دستمزد و چند ساعت کم و زیاد آن مهم نیست!

با اجرای این طرح نه تنها موجب کاهش رشد آمار بیکاری در جامعه و یا تقویت بنیاد خانواده ها نخواهیم بود، بلکه برعکس، با اجرای چنین طرح های ضد مردمی، تبعیض های جنسیتی-طبقاتی را در محیط کار بیشتر دامن زده و در جامعه ژرفتر می کنند و در نیتجه زنان-کودکان بیشتری را به دامن فقر، بی پناهی و بی قانونی در جامعه رها کرده که در ادامه ، زمینه ساز رشد بیشتر معضلات دردناک اجتماعی همچون افزایش آمار کودکان کار، افزایش آمارتن فروشی زنان و خردسالان، کاهش سن معتادان، افزایش نرخ بی سوادی و کم سوادی در جامعه و …. خواهیم بود!

ما زنان – ۸ اردیبهشت ۹۱

نظرات بسته است