روز یکشنبه ۲۹ اسفندماه ۱۴۰۰، در آخرین ساعات قرن چهارده، پسر شکرالله جبلی، زندانی دو تابعیتی ایرانی – استرالیایی در شبکه های اجتماعی از فوت پدر خود خبر داد. پیشتر سازمان عفو بین الملل در بیانیه ای نسبت به شرایط جسمانی این زندانی دو تابعیتی ۸۲ ساله هشدار داده و خواستار آزادی وی شده بود…

عماد الدین باقی فعال حقوق بشر می نویسد:
در آخرین ساعات قرن نحس چهارده، در خبرها آمده است: شکرالله جبلی، شهروند ایرانی- استرالیایی۸۲ ساله زندانی در ایران، جان خود را در زندان اوین از دست داد.
فارغ از اینکه این دو تابعیتی ها ایرانی و اهل این سرزمین اند، هموطن ما هستند و با آنان به عنوان بیگانه رفتار می‌شود و فارغ از اینکه اتهام شان چیست و درست هست یا نیست، اساسا پرسش این است که طبق کدام وجدان، اخلاق، قانون و شرع، یک آدم ۸۲ ساله را می شود در زندان نگه داشت؟
در اغلب کشورها و در خود ایران، سالخوردگی، مشمول قانون عدم تحمل کیفر است. اصولا در قوانین دنیا و در فقه سنتی و قوانین کنونی ایران، برخی سنین و یا بیماری و نیز مشکلات روانی از جمله دلایل رافع کیفر هستند. برای مثال کودک مجرمان حتی در صورت ارتکاب جرایم سنگین، مجازات نمی‌شوند و از خانواده آنها التزام مراقبت می گیرند یا در اختیار نهادهای مراقبتی گذاشته می شوند.

۱ فروردین ۱۴۰۱

نظرات بسته است