۱۲ مهر امسال ٢٢ سال از درگذشت احمدمحمود (اعطا)، داستان‌نویس بزرگ و مردمی ایران می‌گذرد. او با نوشتن رمان همسایه‌ها در دهه ۵۰ که به زندگی طبقه محروم و زحمتکش شهر اهواز می‌پردازد، درخشید و شناخته‌شد، هرچند این کتاب سال‌ها است ممنوع‌ است. رمان‌های احمد محمود اغلب مثل همسایه‌ها رئالیستی و در نقد نابرابری‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی‌اند؛ داستان یک شهر، مدار صفر درجه، آدم زنده، زمین سوخته و درخت انجیر معابد…./

****

احمد محمود، نویسنده‌ نامدار و خالق رمان‌های «همسایه‌ها»، «داستان یک شهر»، «مدار صفر درجه»، «درخت انجیر معابد» و «زمین سوخته» چهارم دی‌ماه ۱۳۱۰ در اهواز به دنیا آمد.۱۲ او در مهرماه ۱۳۸۱ در بیمارستانی در تهران درگذشت و در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

نخستین مجموعه داستان کوتاه او به‌نام «مول» در سال ۱۳۳۸ چاپ شد؛ مجموعه‌ای که حضور احمد محمود را در مقام نویسنده‌ای جست‌وجوگر و قدرتمند اعلام کرد.

داستان‌های «مول» به‌عنوان نخستین تجربه محمود سرشار از مشاهدات دقیق درباره‌ کار و زندگی مردم عادی بود و در ادامه گستره‌ قصه‌هایش سرزمین داغ جنوب و زندگانی ساده و پررنج مردم آن دیار بود.

محمود را نویسنده‌ای پیرو مکتب رئالیسم یا واقع‌گرایی اجتماعی می‌دانند؛ نویسنده‌ای که از متن جامعه و از انسانی می‌نویسد که او را به‌ خوبی می‌شناسد.

احمد محمود، نویسنده‌ای پرکار بود که طی سال‌های فعالیت خود آثار ادبی زیادی خلق کرد و در وصف خود در جایی گفته بود: «اگرچه در مشاغلی که لازمه تامین هزینه زندگی بود، ناپایدار بودم ولی در اندیشیدن به نوشتن پایدار و حتی سمج!»

او ۱۲ مهرماه ۱۳۸۱ در بیمارستانی در تهران درگذشت و در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد./ هم میهن

۱۲ مهر ۱۴۰۳

نظرات بسته است