نامه ۶زندانی سیاسی اهل سنت از زندان وکیلآباد مشهد، افشای خشونت و درخواست واکنش بینالمللی
با هم میتوانیم دیکتاتور را سرنگون کنیم؛ در نامه۶ زندانی سیاسی اهل سنت، عیسی عیدمحمدی، فرهاد شاکری، حبیب پیرمحمدی، عبدالرحمن گرگیج، عبدالباسط اورسن و عبدالحکیم عظیم گرگیج، محبوس در زندان وکیل آباد مشهد اعمال خشونت، توهین و ضربوشتم زندانیان توسط مأموران زندان را افشا کرده و تأکید کردهاند که مأموران برای پنهان کردن شواهد این اقدامات، تصاویر ضبطشده توسط دوربینهای مداربسته را پاک میکنند. آنها خواستار واکنش سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری شدهاند…
***
متن کامل نامه ۶زندانی سیاسی اهل سنت محبوس در زندان وکیل آباد مشهد، عیناً در زیر آمده است:
«با هم میتوانیم دیکتاتور را سرنگون کنیم…
در زندانهای دیکتاتور چه میگذرد؟!
به نام وطن که عشق هر انسانی است، در ذات پاک و شرافتمندش.
بار دیگر جنایت علیه بشریت بیداد میکند.
در این عصر دموکراسی، آزادی و برابری، خبرها و تصاویر از زندانهای مخوف دیکتاتوری به وضوح بیانگر خونخواری دیکتاتور زمان، جنایتکار ملعون، بشار اسد لعنتالله علیه است که جان میلیونها انسان را گرفته است.
این خود نمایانگر نفرت این دیکتاتورها از آزادی و برابری است. حال آنکه این جنایتکار شاگرد رژیم سفاک خامنهای دیکتاتور میباشد.
با رفتن این جنایتکاران، جنایتهای بسیار دیگری آشکار خواهد شد. متأسفانه بارها شاهد بودهایم که در زندانهای ایران چه بر سر هموطنان بیدفاعمان آمده است. علیرغم شهادت و گواهی دادن هموطنان، سازمانهای بینالمللی و حقوق بشری هیچ اقدام قاطعی انجام ندادهاند.
ما باید هر روز شاهد جنایات جدید رژیم دیکتاتوری باشیم.
در زندانهای سفاک چه میگذرد؟
بلاتکلیفی نزدیک به یک دهه پدرانی که فرزندانشان در نبودشان پدر شدهاند.
حبسهای طولانیمدت که خانوادهها را به مرز فروپاشی، فقر و فساد کشانده است.
جوانانی که در این زندانها تمام موهایشان سفید شده و پدر و مادرشان در فراق آنها سکته کردهاند.
طلاق، بیسرپرستی و هزاران جنایت دیگر.
حال آنکه از حربهای به نام “توهم” استفاده میکنند و زندانیان سیاسی، عقیدتی و امنیتی را توسط نوکران خود در خدمات زندان، با گستاخی تمام کتک میزنند. فیلمها را از حافظه دوربینهای زندان پاک میکنند و میگویند اینها دروغ زندانیان است نسبت به مسئولان نظام. نمونه ای از این جنایت مدتی قبل در بند ۶/۱ رقم خورد.
ما زندانیان سیاسی و عقیدتی خواستار این هستیم که سازمان ملل و جوامع حقوق بشری پرده از زندانهای مخوف رژیم دیکتاتوری بردارند و این دیکتاتورها را پاسخگو کنند تا دیگر این اعمال ضد انسانی تکرار نشود و بتوانیم در صلح و آرامش، آیندهای زیبا را برای آیندگان به میراث بگذاریم.
و سخن آخر: فراموش نکنیم عزیزانمان در بند استبداد پرپر و خشکیده شدند. یاد عزیزانمان که در زندانها هستند و خانوادههای جاویدنامان، فداکار راه آزادی وطن را همیشه فریاد میزنیم. همه با هم برای آزادی وطن.»
با ارسال هرگونه اطلاعات در این زمینه به ما کمک کنید تا صدای زندانیان باشیم
لطفا هرگونه اطلاعات خود را در فرم زیر وارد کنید
تایید حکم اعدام ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت توسط دیوان عالی کشوردر باره ۶زندانی سیاسی اهل سنت در زندان وکیل آباد مشهد
در مرداد ماه ۱۴۰۳، حکم اعدام ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت توسط شعبه ۲۹ دیوان عالی کشور تایید شد. این زندانیان فرهاد شاکری، عیسی عیدمحمدی، عبدالحکیم عظیم گرگیج، تاجمحمد خرمالی ، مالکعلی فدایی نسب و عبدالرحمن گرگیج میباشند. در اوایل مردادماه ۱۴۰۳، شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد در یک پروندهسازی که توسط وزارت اطلاعات انجام شد، این ۶زندانی سیاسی عقیدتی را بار دیگر محاکمه و به اعدام محکوم کرد.
این ۶زندانی سیاسی عقیدتی و اهل سنت در سال ۹۴ بازداشت شدند. آنها در سال ۹۸، توسط قاضی داوودآبادی در شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «بغی» از طریق «عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران» به اعدام محکوم شده بودند.
این حکم یک بار در دیوان عالی کشور نقض و به شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد ارجاع شد. این دادگاه برای بار دیگر به این زندانیان حکم اعدام داده است.
زندانی سیاسی ـ عقیدتی فرهاد شاکری، پروندهسازی جدید توسط مقامات وزارت اطلاعات
زندانی سیاسی ـ عقیدتی فرهاد شاکری، پروندهسازی جدید توسط مقامات وزارت اطلاعات
پروندهسازی جدید وزارت اطلاعات
مقامات وزارت اطلاعات، زندانی سیاسی ـ عقیدتی فرهاد شاکری و سایر نفرات هم پروندهای وی را تحت فشار و شکنجه قرار دادهاند. زندانی سیاسی فرهاد شاکری به همراه ۵ زندانی سیاسی ـ عقیدتی دیگر به اسامی عبدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج، عیسی عید محمدی، تاج محمد خرمالی و مالک فدایی نسب در یک پرونده مشترک هستند که به اعدام محکوم شدهاند.
دیوان عالی به دلیل ضعف در ادله و اسناد ارائه شده ۲بار حکم اعدام آنها را نقض کرده است. اما مقامات وزارت اطلاعات، مجددا با دستکاری پرونده و اعترافگیری با شکنجه یک پرونده سازی جدید بر علیه آنها تشکیل داده است. مقامات وزارت اطلاعات زندانیان را با اسپری فلفل و ضربه به نقاط حساس بدن و شلاق تحت شکنجههای فیزیکی قرار داده است.
این پروندهسازی توسط مقامات وزارت اطلاعات زمینهسازی برای صدور حکم مجدد اعدام این زندانیان میباشد. زندانی سیاسی فرهاد شاکری و سایر زندانیان هم پرونده وی بارها بر بیگناهی خود تاکید کرده و تنها جرم خود را پیروی از مذهب اهل سنت میدانند.
گزارشاتی از شکنجه و فشار برای اعترافات اجباری
بر اساس گزارشهایی که پیش از این دریافت کرده بودیم، این زندانیان اهل سنت تحت شکنجه مجبور به اعترافات اجباری شدهاند.
در یک گزارش آمده است: «پس از بازداشت، آنها را در سالنی انداختند که آب حمام و سرویس بهداشتی زندانیان طبقه بالا روی سرشان میریخت. زندانیان در این سالن بدلیل وجود حشرات موذی ساس، شپش و سوسک بشدت تحت فشار بودند.»
منبع دیگری پیرامون شکنجه این زندانیان گفت:
«این زندانیان همچنین در معرض شکنجههای شدید قرار گرفتند تا زیر شکنجه مجبور به اعتراف شوند. اعتراف به کارهایی که مطلقا انجام نداده اند. در سلولهای انفرادی اطلاعات، وحشیانهترین شکنجهها بر روی این متهمان به اجرا در آمده است.
از جمله شکنجه هایی که در سلولهای انفرادی بر روی زندانیان در زندان وکیل آباد مشهد اعمال شده، ضرب و شتم، زدن شوکر برقی به نقاط حساس بدن زندانی و کابل به کف پاهای زندانی است.
بازجویان اطلاعات برخی از زندانیان را تهدید کردند در صورتی که مطابق خواست آنان، اعتراف نکنند، خانواده زندانی را ترور کرده و یا مورد تجاوز قرار میدهند.»
همین منبع افزود: «با زدن اسپری فلفل به آلت تناسلی و مقعد، زندانیان را شکنجه کردهاند.»
در گزارش دیگری در مورد این زندانیان چنین آمده است:
«این زندانیان اغلب اوقات مجبور بودند برای حفاظت از خانوادههای خویش، به اعترافات دروغین که خواسته عوامل اطلاعات و بازجویان بوده تن بدهند. از جمله این که به دروغ خود را عضو گروهی جا زده و یا به دروغ مسئولیت انجام کار خلافی را بپذیرند. در طی بازجویی مزدوران با دوربینی که در مقابل زندانی میگذاشتند از اعترافات اجباری فیلم میگرفتند.»
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان گفته است: «عدم اطلاع از خانواده و بی خبری خانواده از زندانی، یکی دیگر از شیوههای شکنجه روحی زندانیان بوده است.»
کانون حقوق بشر ایران
۲۶ دی ۱۴۰۳