اگر ۵۰ درصد کابینه هم زنان باشند، به لحاظ کمی مساوات رعایت شده. اما مهم محتوای فکری و عملکرد زنانی است که مقام‌های مهم را احراز می‌کنند که آیا در جهت رفع محدودیت‌های نابحق زنان اقدامی هم می‌کنند یانه؟ مثلا وقتی نمایندگان مجلس با تصویب طرح‌های ضد زن درمجلس همراهی می‌کنند دیگر فرقی برای توده‌های زنان ندارد که تعدادشان بیشتر باشد یا کمتر!

***

سیمین کاظمی: با توجه به اینکه رییس دولت جدید در مناظره های انتخاباتی در مورد وزیر زن وعده ای نداده و با توجه خاستگاه فکری و پایگاه اجتماعی و سیاسی که دارد، بعید است تصمیمی به انتخاب وزیر زن داشته باشد.

آنچه مهم است این است که زنانی که در راس تصمیم گیری های سیاسی هستند چه باورها و گرایش هایی به خصوص در مورد مساله زن دارند. اگر قرار باشد زنانی وارد کابینه شوند که برنامه های شان از همان رویکرد کلی که محدود کردن زنان به حوزه خصوصی است، تبعیت کند، بود و نبودشان چندان اهمیتی ندارد. میزان تصدی پست های عالی مثل وزارت بیشتر نشاندهنده رویکرد نظام سیاسی به مساله زن و شاخصی از وضعیت نابرابری جنسیتی است. وضعیت ایران از این حیث در مقایسه با کشورهای دیگر وضعیت نامطلوبی است و انتصاب وزیر زن می تواند به بهبود این شاخص کمک کند.

اگر ۵۰ درصد کابینه زنان باشد، به لحاظ کمی مساوات رعایت شده.  اما مهم تر از تعداد محتوای فکری و عملکرد زنانی است که مقام های مهم را احراز می کنند. مثلا وقتی نمایندگان مجلس طرح هایی را تصویب می کنند که رنج زنان را بیشتر می کند، اینکه تعداد زنان در مجلس چقدر باشد، اهمیتی ندارد. در دولت هم به همین شکل است. وزیر زن اگر در وزارتخانه تحت تصدی اش برای محدودیت های زنان بکوشد که حضورش ارزشمند و جای امیدواری است و در غیر این صورت، زن و مرد بودن وزیر فرقی به حال توده های زنان ندارد.

بخش چشمگیری از رای دهندگان به آقای روحانی، زنان بودند که با اتکا به وعده های او پای صندوق رفتند، یکی از این وعده ها گماردن وزیر زن بود که محقق نشد. این خلف وعده باعث ناامید شدن زنان و بی اعتمادی به رییس جمهور شد. البته این واقعیت هم دیگر آشکار شد، که انتخاب وزیر زن در اختیار رییس جمهور نیست و در صورتیکه سایر کانون های قدرت موافق نباشند، تعیین وزیر زن غیرممکن است. با حضور زنان در دولت انتظار می رود توجه به وضعیت زنان بیشتر شود، وقتی این امر (یعنی تعیین وزیر زن) محقق نشده، در نتیجه چنین توجهی کمتر صورت می گیرد.

[درمورد انتصاب زنان] در مدیریت میانی [در دوره روحانی] هم تعداد زنان آنقدر چشمگیر نبوده که درباره آن تبلیغات می شود. برای برخی که به اصلاحات گام به گام و تغییرات تدریجی و کوچک باور دارند، انتخاب مدیران میانی زن، ممکن است ارزشمند و در نوع خود تحولی به حساب بیاید.

[در مورد وضعیت زنان در دولت بعدی جای امیدواری نیست] چون فعلا هیچ شواهد و قرائنی برای رفع تبعیض از بالا وجود ندارد. [اما جای امیدواری از آن جهت هست] که زنان با کسب آگاهی به وضعیت شان، مطالبات شان را با جدیت طرح و پیگیری کنند.

ابتدا لازم است رویکرد کلی به زن تغییر کند و زن به عنوان انسان مستقل دیده شود. برای استقلال هم لازم است، ابتدا زنان از نظر اقتصادی مستقل شوند و بتوانند کار کنند. در حال حاضر مشارکت اقتصادی زنان اندک است و جمعیت انبوهی از زنان بیکارند.  توجه ویژه به این مساله می تواند تا حدودی وضعیت زنان را بهبود ببخشد. علاوه بر این فرودستی زنان در خانواده و جامعه و قانون و سایر حوزه ها برطرف شود.

(از گفتگو با خبر آنلاین)

@Digari_ir

۱۶ مرداد ۱۴۰۰

نظرات بسته است