حدود دو میلیارد نفر در سراسر جهان در مشاغلی مانند دستفروشی خیابانی، کشاورزی یا جمع‌آوری و بازیافت زباله‌های پلاستیکی، به عنوان کارگران غیررسمی کسب درآمد می‌کنند که معمولا در استراتژی‌های اقلیمی هم نادیده گرفته می‌شوند. این کارگران غیر رسمی اغلب زنان، مهاجران، افراد دارای معلولیت و سایر گروه‌های محروم هستند که در این زنجیره‌ محرومیت، فقری مضاعف به انها تحمیل می‌شود…

***

حدود دو میلیارد نفر در سراسر جهان در مشاغلی مانند دستفروشی خیابانی، کشاورزی یا جمع‌آوری و بازیافت زباله‌های پلاستیکی، کسب درآمد می‌کنند و کارگران غیررسمی محسوب می‌شوند. بسیاری از آنها به‌صورت روزانه درآمد دارند و فاقد پس‌انداز، مراقبت‌های بهداشتی یا سایر حمایت‌های اجتماعی هستند.

کارگران غیررسمی اغلب با آزار و اذیت و استثمار دولت توسط کارفرمایان مواجه هستند و با با منافع کمی در گروه خوداشتغالی دسته بندی می‌شوند.

کارگران غیررسمی اغلب در سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند؛ جایی که مسکن با کیفیت پایین و خطرات محل کار, طیفی از خطرات سلامتی را برای این گروه ایجاد می‌کند. از آنجایی که کارگران غیررسمی ثبت نام نشده‌اند، اغلب در داده‌های رسمی نادیده گرفته می‌شوند و در سیاست‌گذاری، مورد غفلت قرار می‌گیرند. در مورد تاثیر تغییرات اقلیمی بر انها مطمئناً چنین است.

کارگران غیررسمی ممکن است در طول کار خود با خطرات مختلف مرتبط با آب و هوا مواجه شوند – از جمله سطوح غیرقابل تحمل گرما، سیل، آلودگی و خشکسالی. از سال ۲۰۱۸، مؤسسه بین‌المللی محیط‌زیست و توسعه، با کارگران غیررسمی و ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی در ایندور، هند و هراره و ماسوینگو در زیمبابوه همکاری می‌کند تا چالش‌های کلیدی را برجسته کند و راه‌حل‌ها را بررسی کند و این موجب بیشتر دیده شدن این موضوع شد.

بسیاری از کارگران غیررسمی با مسائل بهداشتی پیچیده مرتبط با آب ناکافی، بهداشت ، انرژی ناپاک و خطرات شغلی مانند جراحات و کارگاه‌های ناایمن مواجه هستند. افزایش دما یکی دیگر از تهدیدات کلیدی است: بررسی های این گروه با ۴۲۰ کارگر غیررسمی در هراره و ماسوینگو نشان می دهد که گرمای شدید منجر به کاهش زمان کار، خستگی و درآمد کمتر برای بیش از نیمی از آنها شده است.

در ایندور، کارگران کارخانه‌های با تهویه ضعیف در نزدیکی ماشین‌آلات داغ به ‌ویژه در معرض استرس گرمایی و صدمات هستند. روکمینی، زن ۳۵ ساله‌ای که در یک کارخانه فولاد کار می‌کند که میله‌های آهنی تولید می‌کند، توضیح داد: «در گرمای بعدازظهر کار در داخل کارخانه بسیار دشوار می‌شود. فضای کار به دلیل گرمای ناشی از ماشین‌هایی که برای برش میله‌های آهنی استفاده می‌شوند، بسیار گرم می‌ماند. گاهی اوقات دلم می‌خواهد بعدازظهر استراحت کنم، اما مدیرم اگر بیش از پنج دقیقه بنشینم به من ایراد میگیرد.»

اتکا به هیزم و سایر منابع انرژی آلاینده نه تنها گاه منجر به دست اندازی به طبیعت از طرف این گروه‌ها می‌شود، بلکه سلامت و شرایط زندگی کارگران را نیز تهدید می‌کند، همانطور که یکی از کشاورزان زیمبابوه توضیح داد: «هوای ما تمیز نیست، گرد و غبار زیادی از جاده ها، کارخانه سیمان مجاور و دود ناشی از استفاده از هیزم، لاستیک و کفش برای پخت و پز دارد. ما در مناطق مسکونی تعمیرگاه های غیررسمی ژنراتور داریم و دود ناشی از آنها باعث کثیف شدن هوا می شود.

سیل به‌طور قابل توجهی فروش غیررسمی کارگران را مختل می کند و منجر به خسارات سنگین و همچنین افزایش فشار بر آب و فاضلاب می‌شود.

گوپال، یک فروشنده خیابانی ۴۵ ساله که در ایندور سبزیجات می‌فروشد، در هنگام باران‌های شدید مشتریان بسیار کمتری دارد زیرا بازارهای نزدیک سکونتگاه های غیررسمی اغلب غرقاب می شوند. نه تنها فروش او کاهش می یابد، بلکه متحمل ضرر نیز می شود زیرا سبزیجات فاسد شدنی هستند و در نهایت با قیمت های پایین‌تر فروخته می شوند یا دور ریخته می شوند.

اکثر کارگران غیررسمی جهان در جنوب جهانی هستند و برای درک اینکه تغییرات آب و هوایی چگونه بر آنها تأثیر می گذارد به اطلاعات بیشتری نیاز است. اما از قبل واضح است که این کارگران به طور فوری به خدمات اولیه مانند انرژی، آب، و سرویس بهداشتی، دسترسی بیشتر به حمایت اجتماعی و شناخت سیاسی بیشتر نیاز دارند.

کارگران غیررسمی معمولاً در استراتژی‌های اقلیمی نادیده گرفته می‌شوند و سیاست‌گذاران باید تمرکز خود را گسترش دهند تا خطرات متعددی که این کارگران با آن مواجه هستند را در بر گیرند. کارگران غیر رسمی اغلب زنان، مهاجران، افراد دارای معلولیت و سایر گروه‌های محروم جوامع هستند و این زنجیره‌ی محرومیت و فقری مضاعف را به انها تحمیل می‌کند.

اعظم بهرامی، فعال محیط زیست

۲ خرداد ۱۴۰۳

نظرات بسته است