عصر ارتباطات؛ عصر تکنولوژی و زندگی در شرایط بحرانی بی‌برقی و کند بودن اینترنت و فیلترینگ آن در ایران است. امرزه زندگی شهری در آپارتمان‌های کوچک تعریف شده، جایی‌که بی‌آبی و بی‌برقی سقف خانه‌ها را آتشین کرده و مردم زندگی جهنمی را تجربه می‌کنند. حال چگونه می‌توان با توصیه‌ی رئیس‌جمهور پزشکیان که ما را محکوم به بازگشت به گذشته‌های دور کرده است، کنار آمد؟

***

✍️ محبوبه فرح‌زادی: در روزِ جهانی ارتباطات؛ ایران چه نقش و سهمی از این ارتباط جهانی دارد؟
عصر ارتباطات؛ عصر تکنولوژی و زندگی در شرایط بحرانی بی‌برقی و کند بودن اینترنت و فیلترینگ آن در ایران است.
تعطیلی صنایع و ایست چرخ صنایع به‌خاطر بی‌برقی، و کشاندن کودکانِ دانش‌آموز به مدرسه در گرمای بی‌سابقه، همراه با ارائه‌ی راهکاری بسیار غیرکارشناسانه: شروع زودهنگام ادارات و مدارس از ساعتِ ۶ صبح، بدون آسیب‌شناسی و بررسی عواقبِ اجتماعی و روحی‌ـ‌روانی آن.
در حالی‌که سخنگوی دولت از گرما و قطع برق در زمان سخنرانی معترض می‌شود، آقای پزشکیان مردم را به دوران‌های گذشته می‌برد که:
«مگر ما در گذشته برق داشتیم؟! ولی در خانه‌هایمان با همان بادبزن‌ها راحت زندگی می‌کردیم!»
اما امروز دیگر مردم در خانه‌های حیاط‌دار زندگی نمی‌کنند، و یا برای نجات از گرما به زیرزمین‌ها و سرداب‌ها پناه نمی‌برند.
امروز، زندگی شهری در آپارتمان‌های کوچک تعریف شده است؛ جایی‌که بی‌آبی و بی‌برقی سقف خانه را آتشین کرده و مردم زندگی جهنمی را تجربه می‌کنند.
امروز، روز جهانی ارتباطات است و جهان یک دهکده‌ی کوچک.
و ما، به توصیه‌ی رئیس‌جمهور پزشکیان، محکوم به بازگشت به گذشته‌های دور شده‌ایم؛
بی‌برق، بی‌آب، و بی‌اینترنت!

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

نظرات بسته است