صدور حکم اعدام برای احسان فریدی، دانشجوی دانشگاه تبریز، و برخی بیانیه های اعتراضی دانشجویان
جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران در بیانیهای نوشتند:
«ما دانشجویان بر این باوریم که دانشگاه سنگر آزادی ست نه ترس و سرکوب . صرف نظر از عقاید و گرایشات سیاسی دانشجویان هرگونه ایجاد فضای رعب و وحشت برای ممانعت از آزادی بیان و اعمال محکومیت های قرون وسطایی از جمله اعدام و … از نظر دانشگاه و دانشجویان محکوم است…/
***
#اعدام یک دانشجو نه اجرای عدالت که نشانه سرکوب سیستماتیک نسلی ست که در یک جامعه آزاد سرمایه های ملی آن کشور محسوب میشود
ما اجازه نمیدهیم مرگ و ارعاب دیوارهای دانشگاه را محاصره کند
ما، دانشجویان ایران، بهعنوان صدای آیندهسازان این سرزمین، علیه مجازات اعدام اعتراض میکنیم. اعدام دانشجویان، یعنی اعدام آینده ایران؛ یعنی خاموش کردن صدای دانش، امید و پیشرفت.
دانشگاه، قلب تپنده جامعه، علیه این ستم خواهد ایستاد و برای دفاع از حق حیات، یکصدا متحد میشود.
مجازات اعدام، ناقض بنیادیترین حق انسانی، یعنی حق حیات است. این مجازات نهتنها بازگشتناپذیر است، بلکه به دلیل خطاهای قضایی، خطر سلب حیات بیگناهان را به دنبال دارد. اعدام، خشونتی سازمانیافته است که نهتنها عدالت را محقق نمیکند، بلکه چرخه خشونت را تداوم میبخشد و جامعه را از مسیر انسانیت و حقوق پایه ای و بنیادین آزادی بیان و ازادی به عنوان ضرورت بقای انسان در مقام انسانی در تمامیت خود دور میکند.»
جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد کرج هم در بیانیهای نوشتند:
«ما اعلام میکنیم که دانشجو، بهعنوان قلب تپنده جامعه، هرگز در برابر این جنایتها سکوت نخواهد کرد. صدور احکام اعدام برای دانشجویان، تلاشی مذبوحانه برای مرعوب ساختن قشری است که آگاهی و شجاعتش، پایههای سست نظام را به لرزه درآورده است. ما از تمامی نهادهای بینالمللی، سازمانهای حقوق بشری، و انسانهای آزادیخواه جهان میخواهیم که با فشار حداکثری بر رژیم ایران، مانع از اجرای این حکم غیرانسانی شوند.
ما، دانشجویان، خطاب به حاکم ستمگر هشدار میدهیم: دستان خونآلودتان را از جان دانشجویان کوتاه کنید! اعدام احسان فریدی و هر دانشجوی دیگری، نه تنها آتش خشم ملت را خاموش نخواهد کرد، بلکه شعلههای مقاومت را فروزانتر خواهد ساخت. ما تا لغو کامل این حکم و آزادی بیقید و شرط احسان فریدی و تمامی زندانیان سیاسی، از پای نخواهیم نشست.»
۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴