الان دوره پدر سالاری سرمایه و مستعمره های جدید است . و در این دوران خشونت علیه زنان افزایش پیدا می کند . من خود به مناطق محصور تولیدی سرمایه گذاران جهانی سفر کرده و در مورد زندگی زنان مطالعه و تحقیق کرده ام در این مناطق خشونت علیه زنان از طریق سادیسم مردانه به وجود نمی آید . زنان کارگران ارزانی هستند که چند جانبه مورد ستم قرار می گیرند وبرای سیرکردن شکم خود و بچه هایشان بدون مزد و با مزد ناچیز زندگی می کنند . مهم ترین دلیل ، مردسالاری سرمایه است که باعث این همه خشونت می شود ./

*****

ماریا میز استاد جامعه شناسی دانشگاه و از فعالان جنبش زنان آلمان و جنبش علیه جهانی سازی لیبرالی است .
به همت یکی از دوستان و همراهان خوب و پرتلاش “زنان و توسعه پایدار” با او از نزدیک آشنا می شوم ، به جز چند مطلب کوتاه ترجمه شده به فارسی به مناسبت ۸ مارس – روز جهانی زن ، از او چیزی نخوانده ام .با این که از ماریا میز کتاب های متعددی به زبان آلمانی و انگلیسی ،منتشر شده است .
نگاه او به جهان ، یک نگاه اکوفمنیستی است که جهانی بهتر را ممکن می سازد .کتاب ” مردسالاری و سرمایه ” یکی از مشهورترین کتاب های اوست که به زبان های مختلف دنیا ، ترجمه شده است که امیدوارم روزی به فارسی هم ترجمه شود .ماریا میز ، چندین مقاله و کتاب مشترک با واندانا شیوا ، فیرزیکدان و اکوفمینیست هندی نوشته و به چاپ رسانده است.
برای آشنایی بیشتر و گفتگو با پروفسور میز ، همراه صدف آریا ، مترجم و یکی از همراهان خوب صفحه زنان و توسعه پایدار به دیدارش می رویم . با رویی گشاده و صمیمی ،ما را پذیرا می شود .مثل اغلب زنان اکتیویست ، خیلی جوان تر از سن اش یعنی ۸۴ سال به نظر می رسد .در آپارتمانی کوچک وبسیار ساده و با صفا و پراز گل و گیاه ،در طبقه همکف ساختمانی در یکی از محله های شهر کلن با همسرش که هندی الاصل است، زندگی می کند . بیش از هر وسیله خانگی، قفسه کتابخانه در این خانه کوچک ،به چشم می خورد . کتابخانه هایی مملو از کتاب ، در تمام اتاق ها و راهرو . چندین قفسه ، فقط ، کتاب ها و مقالاتی است که خود ماریا نوشته است.
می نشینیم به گفتگو . ازایران می گویم ، ازجنبش زنان ایران و فعالیت هایم که بیشتر روی توانمندسازی زنان محروم بوده و حقوق زنان و محیط زیست . از صفحه ” زنان و توسعه پایدار ” که فضایی است برای بحث و گفتگو و این که مدت کوتاهی است ایران را ترک کرده ام و این را فرصتی می دانم تا از دانش و تجربیات شما و امثال شما ، بهره ببرم و با دانش بیشتری در کنار دوستان ام ، کار کنم .
از این که ایران را خوب می شناسد و با تاریخ مبارزات مردم ایران آشناست ، با دلگرمی و احساس خوبی، سوالاتم را می پرسم .
سوال – نظر شما در مورد توسعه پایدار به طور کلی چیست و آیا چنین توسعه ای اصلا امکان پذیر هست ؟
پاسخ – قبل ازشروع بحث می خواهم ازیک تجمع ،که هفته گذشته در کلن برگزار شد ، برایتان بگویم .
هدف اصلی این تجمع درکنار گردهمایی سرمایه گذاران هندی و آلمانی ،پرداختن به مساله آلودگی آب رود گنگ بود ،که چرا آب این رودخانه آلوده شده است . البته انواع خوراکی های هندی و لباس های محلی هم ارائه می شد .
رود گنگ برای مردم هندوستان خیلی مقدس است . از آب آن هر روز می نوشند و در آن حمام می کنند ومراسم آیینی به جای می آورند .به همین دلیل مقدس بودن رود گنگ ، هیچ کس آلوده کردن آن را به گردن نمی گیرد و همیشه این سوال بدون جواب باقی می ماند .در این تجمع هم این سوال را در ذهن حاضران ایجاد کردند که دلیل این همه آلودگی چیست و چه راه حلی برای زدودن آن وجود دارد که باز بی جواب باقی ماند .
من در این تجمع گفتم : این مکان ، قربانی پیشرفت در مکانی دیگر شده است . برای این که مردمی در جایی دیگر- آلمان ، زندگی بهتری داشته باشند ، رود گنگ قربانی شده و جز با همکاری هر دو کشور پاک سازی امکان پذیر نیست .
می خواهم این را بگویم که توسعه پایدار دروغ سرمایه داری است . نمی شود با سیستم سرمایه داری به توسعه پایدار رسید . اگر جایی توسعه پیدا می کند حتما جایی دیگر آلوده یا نابود می شود .
اگر ما امروز با داشتن کامپیوتر و صنعت پیشرفت کرده ایم، همین الان زباله های صنعتی و الکترونیکی ما به آفریقا ترانسپورت می شود و آنجا را نابود می کند.
سوال – بهر حال ما در دوران سرمایه داری جهانی داریم زندگی می کنیم و در حال حاضر نمونه ای از کشوری غیر سرمایه داری نداریم که محیط زیست را قربانی نکند و الگوی مصرف مردم را هم تعیین نکند . سرمایه داری در حال حاضر برای مردم تصمیم می گیرد که چه مصرف بکنند و چه مصرف نکنند و این خود فاجعه است من هم قبول دارم ولی ما به عنوان فعالان مدنی که مبارزه ایدیولوژیک و سیاسی نمی کنیم در شرایط حاضر چه می توانیم بکنیم . ما در شرایط سختی هستیم سال هاست ایران در تحریم اقتصادی است و دولت فعلی وظیفه اصلی اش شده رفع تحریم ها در حالی که اگر جلوی فساد اداری و مالی را هم به موازات آن می گرفت و پول های دزدی شده مقامات را باز پس می گرفت و در جهت رفع مشکل اقتصادی مردم مصرف می کرد وضعیت بهتر می شد و مردم کمی شانه های خسته شان را تکان می دادند . البته که ما امیدواریم هر چه زودتر تحریم ها برداشته شود و از این وضعیت نجات پیدا کنیم ولی نگرانی ما این است که بلافاصله پس از رفع تحریم ها ، سرمایه گذاران طبق روال گذشته و با شدت بیشتری، کارخانه های ضد محیط زیستی و از رده خارج شده شان را به ایران منتقل خواهند کرد و آن وقت به ظاهر مشکل بیکاری کاهش پیدا می کند ولی نسل آینده فقیر تر خواهد شد.نظرتان چیست وبه نظر شما چه باید کرد ؟
پاسخ – ایران علاقه دارد تحریم ها برداشته شود تا بتواند جهشی در اقتصاد خود ایجاد کند و از طرف دیگر سرمایه گذاران خارجی، به گسترش صنعت و سرمایه خود در ایران تلاش می کنند و از هر دو طرف مسایل با علاقمندی دنبال می شود ولی ایرانیان باید با دقت ، قرار دادها را قبول کنند یا بنویسند . در قراردادها، روی پیش شرط های زیست محیطی تاکید شود و جزو لاینفک قرارداد باشد .مثلا سرمایه گذاران المانی را باید موظف کنند تا آن چه را که در المان متعهد به اجرای آن در پروسه تولید ، هستند ، در ایران هم رعایت کنند . جنبش محیط زیست المان خیلی قوی است .
الان دوره پدر سالاری سرمایه و مستعمره های جدید است . و در این دوران خشونت علیه زنان افزایش پیدا می کند . من خود به مناطق محصور تولیدی سرمایه گذاران جهانی سفر کرده ام . بنگلادش ، هنگ کنگ ، تایلند ، هندوستان و تمامی این مناطق را از نزدیک دیده ام و در مورد زندگی زنان مطالعه و تحقیق کرده ام در این مناطق خشونت علیه زنان از طریق سادیسم مردانه به وجود نمی آید . زنان کارگران ارزانی هستند که چند جانبه مورد ستم قرار می گیرند وبرای سیرکردن شکم خود و بچه هایشان بدون مزد و با مزد ناچیز زندگی می کنند . مهم ترین دلیل ، مردسالاری سرمایه است که باعث این همه خشونت می شود .
به نظر من هیچ گاه در ایران هم ،توسعه پایدار وجود نداشته و این خیلی مهم است که جلوی تخریب و قربانی شدن طبیعت به خاطر تولید کالاهایی برای ثروتمندان ،گرفته شود .
به نظر من فمینیست های ایرانی باید در مقابل چنین پروژه هایی بیایستند . چون بیش از همه زنان آسیب خواهند دید .
این گفتگو ادامه دارد و بقیه آن در بخش دوم ارائه خواهد شد .

به نقل از سایت فیس بوکی زنان و توسعه پایدار
۱۳ تیر / ۱۳۹۴

نظرات بسته است