زنان خدمتکاری که در خانه‌های کارفرمایان اشتغال دارند، شرایط نامساعدی را تجربه می‌کنند. اگرچه کرونا زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داد اما این ویروس سبب شد تا سازمان بین‌المللی کار به وضعیت آنها توجه کند. به طور قطع، به رسمیت شناختن این گروه شغلی به عنوان کارگر رسمی نه تنها پیش‌درآمدی برای پایان دادن به استثمار آنها قلمداد می‌شود بلکه می‌تواند زمینه‌های تعریفی جدید از این شغل در روابط کارگر و کارفرمایی ایجاد و به رهایی آنها از استثمار خانواده‌های سرمایه‌دار کمک کند…

***

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از بوستون ریوییو، بسیاری از فعالان کارگری نسبت به وضعیت زنان خدمتکار شاغل در خانه‌ها احساس نگرانی می‌کنند و دیدگاه خود را نسبت به حقوق آن‌ها به زبان می‌آورند. کارفرمایان معتقدند که رفتاری محبت‌آمیز با خدمتکاران شاغل در خانه‌های خود دارند اما گروه‌های حامی حقوق کارگران و زنان با استناد به گزارش‌های منتشر شده، ادعا می‌کنند شرایط کاری زنان خدمتکار نه تنها مناسب نیست بلکه غیرعادلانه است. اغلب زنان خدمتکار برای انجام وظایف محوله خود هیچ حقوقی دریافت نمی‌کنند.

به گفته خدمتکاران، آنها ناچار هستند از تمامی دستورات کارفرمایان خود پیروی کنند، در صورت هرگونه سرپیچی با مجازات‌های سخت مثل اخراج از خانه روبرو خواهند شد. خدمتکاران استدلال می‌کنند، زندگی شخصی آنها تحت تاثیر روابط کارگر و کارفرمایی قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد، هیچ شغلی همچون کار در خانه‌های کارفرما نمی‌تواند تمامی جوانب زندگی یک کارگر را تحت تاثیر قرار دهد.

ادعاهای مطرح شده از سوی زنانی که به اشتغال در خانه‌های کارفرمایان روی می‌آورند، بیانگر واقعیت‌های تلخ است به دلیل اینکه خانواده‌های سرمایه‌دار ترجیح می‌دهند تا نیروهای تحت فرمان خود را استثمار کنند. همچنین گزارش‌های متعددی درباره خشونت و تعرض علیه زنان خدمتکار در رسانه‌ها منتشر شده است. اغلب زنان خدمتکار، مهاجر هستند که با هدف تامین معیشت زندگی خانواده‌هایشان راهی خانه‌های کارفرمایان در کشور میزبان می‌شوند.

زنان خدمتکار، کارگر رسمی محسوب نمی‌شوند، این موضوع سبب می‌شود تا این گروه شغلی از حمایت‌های اجتماعی محروم شوند و تحت پوشش قوانین کار قرار نگیرند. به گفته فعالان کارگری، محرومیت از مولفه‌هایی مثل قانون کار و تامین اجتماعی را باید عامل گسترش خشونت شبکه‌ای علیه خدمتکاران دانست. همچنین مولفه‌های شغلی مثل دستمزد و روابط کار تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

به طور قطع، به رسمیت شناختن این گروه شغلی به عنوان کارگر رسمی نه تنها پیش‌درآمدی برای پایان دادن به استثمار آنها قلمداد می‌شود بلکه می‌تواند زمینه‌های تعریفی جدید از این شغل در روابط کارگر و کارفرمایی ایجاد و به رهایی آنها از استثمار خانواده‌های سرمایه‌دار کمک کند.

خشونت خانگی علیه زنان برای مدت‌ها فراموش شده بود اما در دو سال گذشته و با شروع کرونا، بار دیگر مورد توجه حامیان حقوق زنان کارگر قرار گرفته است. محدودیت‌های اعمال شده به دلیل کنترل ویروس کرونا سبب شده تا زنان خدمتکار در معرض خطر خشونت خانگی از سوی کارفرما قرار بگیرند. بنابر گزارش‌های سازمان ملل متحد، تعرض و خشونت علیه زنان خدمتکار، ۲۰ درصد افزایش یافته است. این نهاد بین‌المللی، این موضوع را «همه‌گیر شدن در سایه» توصیف کرده است.

«آنتونیو گوترش» (دبیرکل سازمان ملل متحد) از افزایش خشونت علیه زنان ابراز نگرانی می‌کند و خواهان توقف خشونت علیه زنان خدمتکار در خانه‌ها شده است. تعداد گزارش‌ها در برخی مناطق، ۵ برابر افزایش یافته است اما کمک‌رسانی به آن‌ها به دلیل محدودیت‌های ایجاد شده، غیرممکن است. همچنین تعداد زنان خدمتکاری که توسط کارفرما کشته می‎شوند رشد کرده است.

ادامه مطلب در:  https://bit.ly/3GWTSCl

۱۸ آبان ۱۴۰۰

نظرات بسته است