وریشه مرادی: از پس میله‌های زندان، آن‌جا که نور را در ذهن و دل آدمی باید جست، ۸ مارس را به زنان مبارز و پیشاهنگ در هر کجای این کره‌ خاکی که باشند تبریک می‌گویم. بارها گفته شده که سده‌ی ۲۱ سده‌ی آزادی زنان است و با آزادی زنان است که آزادی جامعه رقم خواهد خورد. من نیز از تبار زنانی هستم که هر لحظه‌شان سرشار از مبارزه و مقاومت بوده است. مگر می‌توان در برابر ظلم و ستم سکوت پیشه کرد؟ مگر می‌توان رنج را در چشمان کودکان، زنان و جوانان و دیگر اقشار ستمدیده دید و چشم از مبارزه شست؟ مسلما نه! تاریخ به ما آموخت که گام‌های مبارز، کوره‌راه و پستی و ناهمواری نمی‌شناسد…

***

وریشه مرادی، مبارز سیاسی کورد محکوم به اعدام، به‌مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، نامه‌ای را به‌نگارش درآورده که جهت انتشار در اختیار بیدارزنی قرار گرفته است. متن کامل نامه به شرح زیر است:

«از پس میله‌های زندان، آن جا که نور را در ذهن و دل آدمی باید جست، ۸ مارس را به زنان مبارز و پیشاهنگ در هر کجای این کره‌ی خاکی که باشند تبریک می گویم. امسال در روزهای گرم کنشگری و فعالیت زنان به استقبال ۸ مارس می‌رویم، به هر کجا که می‌نگرم،‌ بوی خوش دستاوردهای زنان به مشام می‌رسد و خوشحالم در سده‌ی ۲۱، زنجیره‌ی مبارزات زنان روز‌به‌روز پیوسته‌تر از گذشته می‌شود.

بارها گفته شده که سده‌ی ۲۱ سده‌ی آزادی زنان است و با آزادی زنان است که آزادی جامعه رقم خواهد خورد.

جنگ جهانی سوم در جریان است و این موضوع بر رویدادها و دیزاین خاورمیانه تاثیرگذار است،‌ جنگی که از سوی دولتمردان و در راستای خدمت به سیستمی ضدزن و جنسیت‌گرا روی می‌دهد، نه تنها مطالبات جامعه و به‌ویژه زنان را مدنظر قرار نمی‌دهد، بلکه موجب می‌شود که حیات آنان نیز به خطر بیفتد.

در سال ۲۰۲۴،‌ خلق‌ها و حاکمیت‌ها،‌ بیشتر در تقابل با یکدیگر قرار گرفتند، سیاست جنسیت‌گرایی اگرچه گسترش یافت، ‌اما مقاومت نیز بیشتر و بیشتر گشت! دولت-ملت‌ها بر آتش جنگ می‌افروختند، جامعه برای برقراری صلح و دموکراسی می‌جنگید. ملی‌گرایی و دین‌گرایی، پایه‌ای ترین سیاست حاکمیت‌ها گشت،‌ اما در مقابل، جامعه اصرار بر برابری و همه‌ی تفاوت‌های ملی – مذهبی داشت و خوشبختانه زنان پیشاهنگ این پروسه‌های آزادیخواهانه بودند. البته که حاکمیت ایران نیز از این قضیه مستثنی نیست و در سال ۲۰۲۴ به جنگ عریان با جامعه و پیشاهنگان آن رفت.

زندان‌‌های ایران، یک دم از حملات رژیم در امان نماند، برای من و برخی از زندانیان دیگر، حکم اعدام صادر گشت، برخی از زنان در زندان‌های دیگر، از جمله زینب جلالیان از کوچکترین و طبیعی‌ترین حقوق‌شان محروم ماندند، اما در برابر این مواضع غیرانسانی مشاهده نمودیم که زندان، به مکتب اندیشه و تفکر، به سنگر مقاومت و مبارزه مبدل شد و من و هم‌بندی‌هایم بار دیگر خواستیم نشان دهیم هر روز برای‌مان ۸ مارس است.

مگر می‌شود تهاجم باشد و تو از خودت دفاع نکنی؟ مگر می‌توان در برابر ظلم و ستم سکوت پیشه کرد؟ مگر می‌توان رنج را در چشمان کودکان، زنان و جوانان و دیگر اقشار ستمدیده دید و چشم از مبارزه شست؟ مسلما نه! تاریخ به ما آموخت که گام‌های مبارز، کوره‌راه و پستی و ناهمواری نمی‌شناسد، آغوش گرم مبارزه نیز برای هر آنکه دلش برای آزادی می‌تپد و شوق پرواز دارد، باز است و ما زاده‌ی این تاریخ پر از مقاومت و مبارزه هستیم. چشمان‌مان در تاریک‌ترین مکان نیز باشد، به دوردست‌ها می‌نگرد و معتقدم که افق‌مان همچنان روشن است.

من از تبار زنانی هستم که هر لحظه‌شان سرشار از مبارزه و مقاومت بوده است، همان زنانی که الفبای مبارزه را در برابر ستم‌های تحمیل شده به ما آموختند.

از همین جا، دست گرم همه‌ی زنانی را می‌فشارم که در کنار امید به برقراری صلح و دموکراسی برای رقم زدن روزهای آزاد و به‌دور از ظلم و ستم مبارزه می‌نمایند. همواره هم‌صدا و همراهتان هستم و معتقدم که مبارزه محدوده‌ی مکانی و زمانی نمی‌شناسد و تا زمان رسیدن به آزادی و جشن گرفتن این روز در زمان و مکانی آزاد، برای گرامیداشت یاد همه‌ی آزادیخواهان از گذشته تا به اکنون، نباید یک دم از پای نشست.

زنده باد ۸ مارس
زنده باد مقاومت زنان
ژن ژیان آزادی
وریشه مرادی
زندانی محکوم به اعدام

اسفند ۱۴۰۳»

۲۲ اسفند ۱۴۰۳

نظرات بسته است