ابزار شکنجه‌ای که رنج آن به غیر از زنان بر هیچ کس دیگری قابل درک نیست
از شما آقایان می‌پرسم: تا به حال شده درک کنید که در گرمای ۵۰ درجه بالای صفر چطور میشه مقنعه‌ای سر کرد که راه نفوذ کمترین جریان هوا را هم می‌بنده و راه خروج گرمای بدن را هم مسدود می‌کنه؟ این رنج را فقط و فقط یک زن درک می‌کنه. … /
***
فاطمه لطفی، روزنامه‌نگار تبریزی:
در این سرزمین فقط مردها گرمشون میشه. زنان کارمند و دانش‌آموزان دختر کولر سرخود دارن.
همچنان مقنعه و مانتو حاکمیت مطلق دارن و حتی اگر در مثلاً در آذربایجان بشه با زحمت این لباس‌ها را تحمل کرد در مرکز به سمت جنوب، رسما شکنجه شدن هست.
ببنید بحث بر سر «داشتن یا نداشتن آزادی در انتخاب پوشش» نیست. بحث بر سر «شکنجه کردن نیمی از جمعیت یک کشور» است.
خیلی مهمه که بدونیم این دو تا جمله کاملا باهم متفاوت هستند. زمین تا آسمان باهم فرق دارن. چون لباس فرم معمولا در تمام دنیا برای کارمندان ادارات و دانش‌آموزان مدارس وجود داره (تقریبا در تمام دنیا) . اما در کجای دنیا به غیر از ایران و افغانستان، این لباس فرم تبدیل به ابزار شکنجه شده؟
ابزار شکنجه‌ای که رنج آن به غیر از زنان بر هیچ کس دیگری قابل درک نیست.
از شما آقایان می‌پرسم: تا به حال شده درک کنید که در گرمای ۵۰ درجه بالای صفر چطور میشه مقنعه‌ای سر کرد که راه نفوذ کمترین جریان هوا را هم می‌بنده و راه خروج گرمای بدن را هم مسدود می‌کنه؟ این رنج را فقط و فقط یک زن درک می‌کنه.
زن‌هایی را که خودشون را مشتاق به سر کردن مقنعه و روسری های کیپ و… نشون می‌دهند باور نکنید. هیچ انسانی نمی‌تونه تحملش کنه مگر به اجبار اخراج از کار و از دست دادن درآمد.
این درد را فقط زن‌ها می‌فهمند. روی صحبت من اما با زن‌ها نیست. خطابم به مردهاست صرفا در این باره که گوشه‌ای از شکنجه زنان در این کشور را یادآور شوم. حالا بماند حق حضانت فرزند و حق ارث و حق طلاق و دیه و …
۳ خرداد ۱۴۰۴