حمایت گسترده چهرههای فرهنگی و اجتماعی از فرزندان مهرجویی: «نه به اعدام»
بیش از ۵۰۰ چهره سرشناس فرهنگی، هنری، اجتماعی و مدنی در بیانیهای کمسابقه با حمایت از موضع فرزندان داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر، مخالفت خود را با صدور حکم اعدام برای عاملان قتل این زوج هنرمند اعلام کردند…./
***
امضاکنندگان این بیانیه ضمن ستایش از شجاعت مریم، صفا و مونا مهرجویی در «نه» گفتن به اعدام، تاکید کردهاند که خواهان رسیدگی دقیق، عادلانه و بازدارنده به این پروندهاند، اما بدون صدور حکم اعدام.
در بخشی از بیانیه آمده است: «شهامت شما را در “نه” گفتن به اعدام میستاییم و همراه شما مخالفتمان را با مجازات اعدام اعلام میکنیم. با پایان رسیدگی قضایی به فاجعه قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر، پرسشهای فراوانمان به پایان نرسیده و همچنان خواستار رسیدگی دقیق و مجازات غیر از اعدام عاملین این قتل وحشیانه هستیم.»
نکته قابل توجه، گستره متنوع و کمسابقه امضاکنندگان این بیانیه است؛ از طیفهایی بسیار متفاوتد، از آتش شاکرمی تا محمد قوچانی، از بهمن فرمانآرا تا عمادالدین باقی.
نامهایی چون بهرام بیضایی، مسعود کیمیایی، نرگس محمدی، شهناز اکملی، رخشان بنیاعتماد، فرهاد میثمی، جعفر پناهی، نسرین ستوده، فاطمه معتمدآریا، هدیه تهرانی، لیلا حاتمی، پرستو فروهر، حسین سربندی، مانی حقیقی، گلشیفته فراهانی، عبدالله مومنی، سحر دولتشاهی، نوید محمدزاده، افسانه بایگان، محمد رسولاف، و بسیاری دیگر در میان امضاکنندگان دیده میشود؛ ترکیبی از هنرمندان، روزنامهنگاران، کنشگران مدنی، و استادان دانشگاه.
این بیانیه، نه تنها یک واکنش به یک پرونده جنایی، بلکه صدایی جمعی برای رد مجازات مرگ و حمایت از عدالت با رویکرد انسانی تلقی شده است.
در پی تایید حکم اعدام متهم ردیف اول پرونده قتل «داریوش مهرجویی» و همسرش، «وحیده محمدیفر» از سوی دیوان عالی کشور، «مونا مهرجویی»، دختر این زوج، اعلام کرد خانوادهاش خواهان اجرای حکم اعدام نیستند.
خانم مهرجویی در یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود با استفاده از هشتگ «نه به اعدام» نوشت: «خواسته ما انتقام و خشونت و اعدام نیست و خواهان مجازاتهای جایگزین به جای اعدام هستیم.»
قتل داریوش مهرجویی و همسرش واکنشهای گستردهای در افکار عمومی و فضای فرهنگی کشور برانگیخت و با طرح پرسشها و ابهامات فراوانی همراه بود. مانوش منوچهری، وکیل خانواده مهرجویی، پیشتر اعلام کرده بود که متهمان انگیزه کافی برای ارتکاب چنین جنایتی نداشتهاند و احتمال دخالت آمر یا آمران دیگر را مطرح کرده بود./ ایران وایر
۳ خرداد ۱۴۰۴