روز جمعه دوم خرداد ۱۴۰۴ جمعی از خانواده‌های خاوران برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به گلزار خاوران رفتند، اما ماموران امنیتی با بستن درهای خاوران مانع ورود آن ها به گلزار و گلباران مزار عزیزان خود شدند..خانواده ها بارها با نوشتن نامه به مقامات و مراجعه به نهادهای مسئول به این روند اذیت و آزار اعتراض کرده اند، اما هیچ مقام و نهادی مسئولیتی نپذیرفته و پاسخگو نبوده است…./

***

بیش از ۴ دهه از اعدام زندانیان سیاسی در دهه ۶۰، و به ویژه قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ می گذرد. طی همه این سال ها روند آزار و اذیت خانواده های این اعدام شدگان ادامه داشته است.

از تخریب گورستان و زیر و رو کردن خاک آن با بولدوزر گرفته تا دفن اجباری درگذشتگان بهایی در قطعه گورهای دسته جمعی مربوط به قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷؛ از جلوگیری از نصب سنگ قبر و هرگونه نشانه گرفته تا جلوگیری از گلباران مزار و برگزاری هر گونه مراسم بزرگداشت و سوگواری؛ از دیوار کشیدن و دوربین گذاشتن در محوطه تا حضور نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی برای برخورد با خانواده ها و ممانعت از ورود آنها به گلزار.
خانواده ها بارها با نوشتن نامه به مقامات و مراجعه به نهادهای مسئول به این روند اذیت و آزار اعتراض کرده اند، اما هیچ مقام و نهادی مسئولیتی نپذیرفته و پاسخگو نبوده است. با این همه، در این بیش از ۴ دهه، خانواده های خاوران به مقاومت در برابر سرکوبگران ادامه داده اند و برای زنده نگه داشتن یاد عزیزان به خون خفته خود و دادخواهی جنایات دهه ۶۰ در زندان های ایران کوشیده اند.

۳ خرداد ۱۴۰۴

نظرات بسته است