مهریه می تواند نگرانی مالی زنان بعد از طلاق را کمتر کند و آنها را قادر می کند که دست کم یک سرپناه و منبعی برای گذران زندگی داشته باشند. اما با مداخله مجلس و قوانین محدود کننده، مهریه دیگر این کارکرد را نخواهد داشت. نمایندگان مجلس ظاهرا فراموش کرده اند که آنها در مقابل زنان به عنوان نیمی از جامعه مسوول هستند و به جای آنکه راهکار تنصیف اموال را جایگزین مهریه کنند، و حقوق مساوی در خانواده را برای زنان تضمین کنند، با نگاه و رویکرد زن ستیزانه در صدد گرفتن آخرین حقوق قانونی زنان هستند. …/

***

سیمین کاظمی

🔹 قوه مقننه که به دست اکثریت محافظه کار و سنت گرا افتاده، هر چه می گذرد با استفاده از اختیاراتش بیشتر به حقوق زنان تعدی می کند و ظاهرا هیچ مانعی هم برای متوقف کردنش وجود ندارد.

🔹در ایران حقوق زنان دیوار کوتاه و شکننده ای است که گروهی با کلنگ قانون به جانش افتاده اند تا آخرین بقایای آن را هم نابود کنتد. از نظر برخی نمایندگان مجلس تاوان تورم و گرانی و بی چیز شدن مردان را باید زنان با محروم شدن از مهریه پرداخت کنند. این گروه از نمایندگان با نادیده گرفتن وضعیت زنان در بحران اقتصادی موجود تنها به رهاندن مردان از زیر بار مسوولیت مهریه متمرکز شده اند. در نگاه آنها زنان نه حق طلاق باید داشته باشند و نه وضعیت شان در فردای طلاق اهمیتی دارد.

🔹از منظر حقوق زنان، ازدواج باید قراردادی باشد که زن و مرد از حقوق مساوی برخوردار باشند و بعد از طلاق هم راهکار تنصیف اموال در نظر گرفته شود. در این صورت اساسا نیازی به تعیین مهریه نیست و شرایط عادلانه و منصفانه است. اما در حال حاضر وضعیت به گونه ای است که قوانین مدنی زنان را از حقوقی مثل طلاق و حضانت محروم کرده و حتی حق اشتغال و تحصیل و … مشروط به موافقت و رضایت مرد است، در مقابل این تابعیت محض زن نسبت به شوهر حق گرفتن مهریه و نفقه به زنان داده شده است که حالا نمایندگان مجلس درصدد هستند این حق را هم محدود کنند.

🔹محروم کردن زن از مهریه در واقع تشدید فقر و محرومیت زنان است؛ چون زنان از سایر منابع مالی مثل ارث و کار مزدی هم کمتر از مردان سهم می برند. ارثی که به زنان می رسد نصف مردان است و نرخ مشارکت اقتصادی زنان بسیار پایین و در حد چهارده درصد است، چون نابرابری در بازار کار وجود دارد و زنان شانسی برای اشتغال ندارند. از طرفی به طور رسمی زنان به عنوان نان‌خور مردان در نظر گرفته می شوند در نتیجه نیازی به اشتعال ندارند و باید در خانه بنشینند و مشغول بچه داری و خدمات خانگی باشند. در مجموع این وضعیت زنان را به طبقه فقیری تبدیل می کنند که برای رفع حوائج شان باید متکی به شوهر باشند.

🔹مهریه می تواند نگرانی مالی زنان بعد از طلاق را کمتر کند و آنها را قادر می کند که دست کم یک سرپناه و منبعی برای گذران زندگی داشته باشند. اما با مداخله مجلس و قوانین محدود کننده، مهریه دیگر این کارکرد را نخواهد داشت. نمایندگان مجلس ظاهرا فراموش کرده اند که آنها در مقابل زنان به عنوان نیمی از جامعه مسوول هستند و به جای آنکه راهکار تنصیف اموال را جایگزین مهریه کنند، و حقوق مساوی در خانواده را برای زنان تضمین کنند، با نگاه و رویکرد زن ستیزانه در صدد گرفتن آخرین حقوق قانونی زنان هستند. آنها با مداخله در مهریه، برای زنان همچون کالاهای بازاری قیمت تعیین می کنند و با اختیاراتی که به دست آورده اند در حال کاهش این قیمت هستند. این نگاه و رویکرد در واقع تحقیر و تخفیف زنان است و متاسفانه بدون هیچ مانعی اعمال می شود.

۱۹ فروردین ۱۴۰۴

نظرات بسته است