زنان زندانی در زندان سپیدار اهواز، در بند زنان در شرایطی کاملاً غیرانسانی نگهداری می‌شوند. زندانیان تنها دو بار در هفته برنج دریافت می‌کنند و باقی روزها یا باید خودشان با مواد اولیهٔ اندک غذا درست کنند یا با سیب‌زمینی آب‌پز، یک عدد خیار، یک عدد گوجه و یک تخم‌مرغ خام تغذیه شوند. زیرا مسئولان زندان به‌صراحت اعلام کرده‌اند که «بودجه نداریم»…

قرص‌های خواب‌آور به‌قدری به این زنان داده می‌شود که اغلب آن‌ها دچار بی‌تعادلی، خواب‌زدگی شدید، و حتی فلج شدن شده‌اند. برخی از آن‌ها دیگر حتی قادر به کنترل ادرار نیستند و مجبور به استفاده از ایزی‌لایف شده‌اند.

یکی از زندانیان این بند، متولد ۱۳۶۶ و محکوم مالی، ۹ سال است بدون حتی یک بار مرخصی در زندان نگه‌داری می‌شود؛ فقط به این دلیل که خانواده‌اش به‌قدری فقیرند که توان گذاشتن سند برای مرخصی را ندارند. امروز گفته شد او به دیابت مبتلا شده و تمام دندان‌هایش را بر اثر مصرف شبانه ۷ تا ۱۲ عدد قرص از دست داده است.

این نه «زندان»، بلکه شکنجه‌گاهِ خاموشی‌ست در اهواز.

۵ اردیبهشت ۱۴۰۴

نظرات بسته است