روز جمعه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ خانواده های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به گلزار خاوران رفتند، اما ماموران امنیتی همچون یک سال گذشته با بستن درهای خاوران مانع ورود خانواده‌ها و حضور آنان بر مزار عزیزان خود شدند…

***

اذیت و آزار خانواده های خاوران در طی بیش از ۴۰ سال گذشته به شیوه های گوناگون ادامه داشته است. از ممانعت از حضور خانواده ها بر مزار عزیزان خود و برگزاری مراسم بزرگداشت و گذاردن سنگ و هر گونه نشانه گرفته تا تخریب گورستان با بولدوزر و دفن درگذشتگان بهایی در گورهای دسته جمعی زندانیان اعدام شده در تابستان ۶۷.
خانواده های خاوران در طی همه این سال ها با نوشتن نامه به مقامات جمهوری اسلامی و مراجعه حضوری به نهادهای مربوطه به این روند غیرانسانی اعتراض کرده اند و بر خواسته های خود پای فشرده اند. آنان خواهان روشن شدن حقایق کشتارهای دهه ۶۰ و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و شناسایی و محاکمه عاملان و آمران این جنایت ها، انتشار کیفرخواست زندانیان اعدام شده و نام و محل دقیق دفن آنان، و حق حضور بر مزار عزیزان خود و برگزاری مراسم بزرگداشت برای آنان شده اند. همچنین خانواده ها در نامه های خود به مقامات جمهوری اسلامی‌ هر گونه تخریب و تغییر در خاوران، از جمله دفن درگذشتگان بهایی، را به رغم مخالفت خانواده های خود بهاییان، اقدامی درجهت از بین بردن آثار جنایت دانسته و به شکستن حرمت هر دو طرف اعتراض کرده اند.
جمهوری اسلامی با بیش از ۴ دهه سرکوب خانواده ها نه تنها نتوانسته صدای حق طلبی آنان را خاموش کند بلکه آنان همچنان با حضور خود در پشت درهای بسته خاوران بیدادی را که بر آنان و عزیزانشان رفته یادآوری می کنند و بر خواست های خود، از جمله “حق سوگواری”، پافشاری می کنند./ کانال تلگرام منشور آزادی، رفاه، برابری

۶ اردیبهشت ۱۴۰۴

نظرات بسته است